00:02:03:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Ο γυρισμός».

00:02:10:00
Στο ΑΙΓΑΙΟ. Ένα πλοιάριο κατευθύνεται στη ΛΕΣΒΟ με μετανάστες (γυναικόπαιδα, ηλικιωμένους και πληγωμένους άνδρες) από τη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ. Καλοκαίρι. Κοντινά πλάνα στους μετανάστες και στον ΛΕΩΝΗ ΔΡΙΒΑ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ). Το πλοιάριο φτάνει στο λιμάνι της ΛΕΣΒΟΥ και οι επιβάτες αποβιβάζονται. Ορισμένοι επιβιβάζονται σε κάρο, μεταξύ αυτών και ο ΛΕΩΝΗΣ, ενώ οι υπόλοιποι περπατούν πεζοί.

00:06:43:00
Στο πατρικό σπίτι του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στη ΛΕΣΒΟ, μπροστά στην εξώπορτα. Ο ΛΕΩΝΗΣ ανοίγει την εξώπορτα και φωνάζει την αδελφή του ΑΔΡΙΑΝΗ ΔΡΙΒΑ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ), που βγαίνει από το σπίτι να τον υποδεχτεί. Είναι λευκοντυμένη, τον αποκαλεί χαϊδευτικά «Λίλο» και καλεί τη μητέρα της να βγει, για να τον δει. Η ΑΔΡΙΑΝΗ τον υποδέχεται θερμά. Είναι η σκέψη του ΛΕΩΝΗ.

00:07:14:00
Συνέχεια της διαδρομής του ΛΕΩΝΗ πάνω στο κάρο, μαζί με τους άλλους μετανάστες, καθώς πηγαίνει προς το πατρικό του σπίτι.

00:07:21:00
Σε δρόμο προς το χωριό, απ’ όπου περνάει το κάρο με τους μετανάστες και τον ΛΕΩΝΗ. Ένας από τους επιβάτες παίζει βιολί και τραγουδάει το «Μινόρε της αυγής» (ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΚΟΥΓΙΑΝΟΣ).

00:08:28:00
Στο καθιστικό του πατρικού σπιτιού του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στη ΛΕΣΒΟ. Έπιπλα και κάδρα σκεπασμένα με λευκά σεντόνια. Στο καθιστικό περιδιαβαίνει η μαυροντυμένη ΑΔΡΙΑΝΗ κρατώντας λευκά σεντόνια, για να καλύψει τα υπόλοιπα έπιπλα. Η ΑΔΡΙΑΝΗ κάθεται στον καναπέ και κλαίει.

00:09:41:00
Στο πατρικό σπίτι του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στη ΛΕΣΒΟ, μπροστά στην εξώπορτα. Ο ΛΕΩΝΗΣ ανοίγει την εξώπορτα και φωνάζει πρώτα τη μητέρα του και κατόπιν την αδελφή του ΑΔΡΙΑΝΗ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ μαυροντυμένη βγαίνει και τον υποδέχεται. Σφιχταγκαλιάζονται και ο ΛΕΩΝΗΣ βλέπει τα μαύρα ρούχα της ΑΔΡΙΑΝΗΣ, καταλαβαίνει.

00:11:18:00
Στο πατρικό σπίτι του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπαίνει στο σπίτι, γυρνάει στα δωμάτια με τα καλυμμένα με λευκά σεντόνια έπιπλα και κάδρα αναζητώντας τη μητέρα του. Δεν τη βρίσκει. Καταλαβαίνει πως έχει πεθάνει. Βγαίνει.

00:12:36:00
Στο πατρικό σπίτι του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στη ΛΕΣΒΟ. Στα σκαλιά της εισόδου η ΑΔΡΙΑΝΗ, ο ΛΕΩΝΗΣ βγαίνει απ’ το σπίτι. Τα δυο αδέλφια θλιμμένα κάθονται στα σκαλιά της εισόδου του σπιτιού τους. Ο ΛΕΩΝΗΣ έχει συνειδητοποιήσει ότι η μητέρα τους έχει πεθάνει. Πέθανε δύο μήνες πριν. Η ΑΔΡΙΑΝΗ δεν του το είχε αναφέρει στις επιστολές της. «Ρήμαξε το σπίτι μας», του λέει. Με αφορμή το «παιδιάτικο» όνομα «Λίλος» που χρησιμοποιεί η ΑΔΡΙΑΝΗ, ο ΛΕΩΝΗΣ λέει ότι αυτό το όνομα τον συντρόφευε σε όλη του τη ζωή, αλλά ότι στον πόλεμο έγινε «Λεωνής» και της ζητά να τον φωνάζει πλέον έτσι. Του λέει ότι η μάνα τους πέθανε με το όνομά του στα χείλη της και εκείνος δεν έκλαψε ακόμα για εκείνη.

00:16:12:00
Ο ΛΕΩΝΗΣ μόνος μπροστά σε μια λίμνη όπου επιπλέει ένας νεκρός. Σιωπηλός. Ακούμε τη σκέψη του. Μιλάει στην αδελφή του ΑΔΡΙΑΝΗ. «Μακάρι να μπορούσα να κλάψω. . . Να ξεπλύνω την ψυχή μου απ’ το φαρμάκι. . . ». Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:16:45:00
Στη σκάλα του πατρικού σπιτιού του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στη ΛΕΣΒΟ. Καθιστοί ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΑΔΡΙΑΝΗ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ έχει μόλις ακούσει για την αδυναμία του ΛΕΩΝΗ να κλάψει για την πεθαμένη μητέρα τους. Του εξηγεί ότι κατανοεί. Της απαντά ότι δεν μπορεί να καταλάβει και παραληρώντας τής περιγράφει πόσο «γιορτερά» είναι στον καιρό της ειρήνης και πόσο ασύλληπτη είναι η κατάσταση στον καιρό του πολέμου. Της λέει ότι αυτή η «γιορτή» τού είναι ανυπόφορη.

00:17:36:00
Στο υπνοδωμάτιο του ΛΕΩΝΗ στο πατρικό του σπίτι στη ΛΕΣΒΟ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ του φέρνει νερό να πλυθεί. Ο ΛΕΩΝΗΣ θυμάται τη μητέρα τους, την κυριακάτικη λειτουργία, τα παιδικά του χρόνια και τη λαχτάρα του να γυρίσει. Μιλά για την «παράξενη ησυχία» που αισθάνθηκε όταν γύρισε, και όταν είδε την ΑΔΡΙΑΝΗ ντυμένη στα μαύρα κατάλαβε ότι «το σπίτι τους το είχε χτυπήσει ο θάνατος». Το περίεργο όμως είναι ότι του φαίνονται όλα όπως πριν.

00:20:13:00
Στο υπνοδωμάτιο του ΛΕΩΝΗ στο πατρικό του σπίτι. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπροστά στο πορτρέτο του ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ, τον οποίο έχει αποδώσει με στρατιωτική στολή, τραβάει μικρές τελευταίες πινελιές. Έπειτα, ξαπλώνει στο κρεβάτι του. Θυμάται.

00:21:51:00
Στην ΠΕΡΓΑΜΟ, σε ένα κουρσεμένο σπίτι. Ένα μικρό κορίτσι παίζει με ένα μήλο. Ένας στρατιώτης περνά, βλέπει ανοιχτή την πόρτα, μπαίνει, το μήλο φτάνει στα πόδια του. Ο λοχίας καρφώνει με την ξιφολόγχη του το μήλο. Εκείνη θέλει να το πάρει, δεν της το δίνει, τη βιάζει και τη σκοτώνει. Ο ΛΕΩΝΗΣ αργότερα βλέπει το σπίτι, ανοίγει την πόρτα, μπαίνει και βλέπει το νεκρό κορίτσι και το ξεσκισμένο φόρεμά του. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:24:21:00
Στο υπνοδωμάτιο του ΛΕΩΝΗ στο πατρικό του σπίτι στη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Μόλις θυμήθηκε την ιστορία του βιασμού του κοριτσιού. Μπαίνει η ΑΔΡΙΑΝΗ. Της λέει ότι η μνήμη του και η ψυχή του είναι άρρωστη. Η ΑΔΡΙΑΝΗ τον ηρεμεί και του λέει για την πρόταση του νονού του (ΣΠΥΡΟΣ ΣΠΑΝΟΣ) να επισκεφτούν τα κτήματά τους και τον πύργο τους στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ. Ο ΛΕΩΝΗΣ αναφέρει ότι νιώθει μια τεράστια νοσταλγία για το εξοχικό σπίτι των παιδικών του χρόνων. Κάποιος τον φωνάζει και η ΑΔΡΙΑΝΗ φεύγει, για να δει ποιος είναι.

00:26:54:00
Είσοδος του πατρικού σπιτιού του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στη ΛΕΣΒΟ. Ένας στρατιωτικός ταχυδρόμος (ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΜΕΝΙΔΗΣ) ανεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού τους. Τον υποδέχεται η ΑΔΡΙΑΝΗ. Ζητάει τον ΛΕΩΝΗ ΔΡΙΒΑ να του παραδώσει μια επιστολή από το Φρουραρχείο. Η ΑΔΡΙΑΝΗ την παραλαμβάνει, υπογράφει και πηγαίνει μέσα στο σπίτι. Ο στρατιωτικός ταχυδρόμος φεύγει.

00:27:31:00
Στο υπνοδωμάτιο του ΛΕΩΝΗ στο πατρικό του σπίτι στη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Η ΑΔΡΙΑΝΗ μπαίνει και δίνει στον ΛΕΩΝΗ την επιστολή που μόλις παρέλαβε από το στρατιωτικό ταχυδρόμο, με την οποία του ζητείται να παραδώσει το απολυτήριο του στρατού και τον πίνακα των μεταβολών, για να κανονιστεί το φύλλο του μητρώου του. Ο ΛΕΩΝΗΣ ζητά από την ΑΔΡΙΑΝΗ το σακίδιό του, σηκώνεται και κοντοστέκεται μπροστά στο πορτρέτο του ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ.

00:28:35:00
Γη απ όπου έχει περάσει ο πόλεμος. Ένας έφιππος λοχίας περιδιαβαίνει την εμπόλεμη ζώνη με τους νεκρούς. Ο ΛΕΩΝΗΣ με ένα σύντροφό του πολεμιστή σκύβει μπροστά σε ένα νεκρό και τον αποθέτει πάνω στο άλογο, προκειμένου να τον μεταφέρει για την ταφή του. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:30:18:00
Στο υπνοδωμάτιο του ΛΕΩΝΗ στο πατρικό του σπίτι στη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπροστά στο πορτρέτο του ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ κρατώντας την επιστολή του Φρουραρχείου. Κάθεται, ξανακοιτάζει την επιστολή, μπαίνει η ΑΔΡΙΑΝΗ με το στρατιωτικό χαρτοφύλακά του. Ο ΛΕΩΝΗΣ τον αδειάζει και απαριθμεί όσα βρίσκονται μέσα (μετάλλιο, χάρτης, απολυτήριο, πορτοφόλι του ΒΡΑΝΑ, που έχει χρέος να το παραδώσει στη χήρα του, ΣΑΠΦΩ). Η ΑΔΡΙΑΝΗ βγαίνει. Ο ΛΕΩΝΗΣ μοιάζει να χάνεται στις σκέψεις του, στη συμβίωσή του με τον ΒΡΑΝΑ στον θάλαμο του Σωτήρος στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ.

00:32:11:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένοι στα κρεβάτια τους ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΒΡΑΝΑΣ (ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ). Ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ (ΤΑΣΟΣ ΠΕΖΥΡΚΙΑΝΙΔΗΣ) επιβλέπει τα τραύματά τους και πληροφορεί τον ΛΕΩΝΗ ότι δεν είναι τόσο σοβαρό το πρόβλημα στο πόδι του, σε σχέση με το πρόβλημα του ΒΡΑΝΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ, λέει ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ, θα περπατήσει την επόμενη μέρα. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:34:27:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στον θάλαμο του Σωτήρος. Ο ΛΕΩΝΗΣ σηκώνεται από το κρεβάτι του και κάνει μικρές βόλτες με τις πατερίτσες. Ο ΒΡΑΝΑΣ ξαπλωμένος. Γελούν με το περπάτημα του ΛΕΩΝΗ και ο ΛΕΩΝΗΣ του υπόσχεται ότι, όταν γίνουν καλά και οι δυο τους, θα πάνε στην ΑΘΗΝΑ, για να του δείξει τον ξυλοπόδαρο. Κουράζεται και κάθεται στο κρεβάτι του ΒΡΑΝΑ. Ο ΒΡΑΝΑΣ είναι εκφράζει την ανησυχία ότι το πόδι του δε θα γίνει καλά και ο ΛΕΩΝΗΣ τον καθησυχάζει. Καλαμπουρίζουν με τη λέξη «μοιραίον» που χρησιμοποιείται έξοχα από τον γιατρό αντί για τη λέξη «μηριαίον». Θυμούνται ευτράπελες ιστορίες από το στρατό, από τις διμοιρίες τους και κοιτούν μια φωτογραφία από τα στελέχη της 3ης διμοιρίας, που υπηρετούσε ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ έχει ήδη μισοξαπλώσει στο κρεβάτι του. «Σκληρή ζωή», ακούγεται να λέει. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:40:20:00
Στο στρατόπεδο, εν ώρα στρατιωτικών ασκήσεων της 3ης διμοιρίας. Διακρίνεται ο ΛΕΩΝΗΣ και οι συστρατιώτες του: ο ΔΟΥΡΑΣ (ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΠΛΑΡΟΣ), ο ΔΟΥΚΑΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ) και ο ΜΗΝΑΣ (ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ). Ακούγονται στρατιωτικά παραγγέλματα από το λοχία (ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΞΟΣ). Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:41:11:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στον θάλαμο του Σωτήρος. Ο ΛΕΩΝΗΣ μισοξαπλωμένος στο κρεβάτι του και ο ΒΡΑΝΑΣ ξαπλωμένος. Έχουν θυμηθεί τις εικόνες από το στρατόπεδο. Μένουν σιωπηλοί για μερικά δευτερόλεπτα και ο ΛΕΩΝΗΣ έπειτα διαβάζει στον ΒΡΑΝΑ αποσπάσματα από το διήγημα του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ «Η βασιλική δρυς». Με αφορμή το απόσπασμα και αιτία το πρόβλημα υγείας του, ο ΒΡΑΝΑΣ επισημαίνει: «Υπάρχει μια πικρή τραγωδία μέσα σ’ όλα τα δέντρα. [. . .] Όλα αυτά τα πλάσματα του Θεού, που ξεχειλίζουν από δύναμη και υγεία, είναι καταδικασμένα σ’ όλη τους τη ζωή να μένουν αμετακίνητα [. . .]». Αναρωτιέται «αν υπάρχει πιο χαρωπή εκδήλωση της ζωής από την κίνηση» και παραδέχεται ότι η ακινησία τον έχει καταστήσει άνθρωπο αδύναμο, «χειρότερο από ένα βυζανιάρικο». Ο ΛΕΩΝΗΣ τον μαλώνει για τις σκέψεις του και συνεχίζει την ανάγνωση. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:46:28:00
Ο ΛΕΩΝΗΣ συνεχίζει την ανάγνωση από το διήγημα του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ «Η βασιλική δρυς». Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:46:47:00
Στο υπνοδωμάτιο του ΛΕΩΝΗ στο πατρικό του σπίτι στη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Θυμάται. Ακούγονται αποσπάσματα από το διήγημα του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ «Η βασιλική δρυς».

00:46:56:00
Στο πατρικό σπίτι του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στη ΛΕΣΒΟ. Οι δυο τους ξεκινούν για τον πύργο τους, τον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ. Καθώς περπατούν ακούγονται αποσπάσματα από το διήγημα του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ «Η βασιλική δρυς».

00:47:25:00
Τίτλοι τέλους.

00:02:30:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Η Καταστροφή».

00:02:39:00
Στο γενοβέζικο κάστρο της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) με ρούχα περιπάτου περπατάει στο χώρο του κάστρου και κάθεται. Θυμάται.

00:04:10:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένοι στα κρεβάτια τους ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΒΡΑΝΑΣ (ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ). Όρθιοι ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ του ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ (ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΔΗΛΑΣ) και ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ (ΑΛΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ), ένας ακόμη γιατρός και δύο νοσοκόμοι. Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ του ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ και ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ συζητούν σε ξένη γλώσσα για την κατάσταση του ποδιού του ΒΡΑΝΑ, ο τελευταίος ενίσταται λέγοντας ότι είναι ταπεινωτικό να μιλούν ακαταλαβίστικα μπροστά του και απαιτεί να πληροφορηθεί για την πραγματική κατάσταση του ποδιού του. Μαθαίνει από τους ειδικούς ότι η απόξυση στο πόδι του δεν ήταν αρκετή επέμβαση για να γίνει καλά και ότι καλό θα ήταν να γίνει μία συμπληρωματική εγχείρηση, όχι τόσο σοβαρή, καθώς του λένε. Οι νοσοκόμοι παίρνουν με φορείο τον ΒΡΑΝΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ μένει μόνος, σκέφτεται. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:06:06:00
Στους διαδρόμους του νοσοκομείου του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Ο ΒΡΑΝΑΣ μεταφέρεται με φορείο σε νέα αίθουσα. Η πόρτα κλείνει και ο ΛΕΩΝΗΣ κατεβαίνει με πατερίτσες τη σκάλα ακολουθώντας την «ιατρική πομπή». Στέκεται έξω από την κλειστή πόρτα. Μπαίνει στην αίθουσα με τους νεκρούς. Σκοτεινές κατανυκτικές εικόνες. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:09:20:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο θάλαμο του Σωτήρος. Μετά την εγχείρηση του ΒΡΑΝΑ. Του έχουν κόψει το πόδι, ο ίδιος δεν το γνωρίζει. Ο ΛΕΩΝΗΣ πληροφορείται από τον ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ του ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ και τον ΧΕΙΡΟΥΡΓΟ ότι ήταν αναγκαίο να προβούν στην αφαίρεσή του, γιατί είχε εμφανιστεί γάγγραινα. Του ζητούν να του συμπαρασταθεί. Οι γιατροί βγαίνουν, ο ΛΕΩΝΗΣ μένει με το ναρκωμένο ακόμα ΒΡΑΝΑ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:10:34:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο θάλαμο του Σωτήρος. Μετά την εγχείρηση του ΒΡΑΝΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ όρθιος στο πλάι του. Ο ΒΡΑΝΑΣ ξυπνά από τη νάρκωση και μιλά για το «χλωροφόρμι» και την αγωνία «στο στόμα. . . στο στομάχι. . . στο μυαλό. . . ». Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:11:46:00
Το νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Βράδυ.

00:12:01:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο θάλαμο του Σωτήρος. Μετά την εγχείρηση του ΒΡΑΝΑ. Ο ΒΡΑΝΑΣ ξαπλωμένος, στο κάτω τμήμα του κρεβατιού ο ΛΕΩΝΗΣ και στην καρέκλα ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ (ΤΑΣΟΣ ΠΕΖΥΡΚΙΑΝΙΔΗΣ), που έχει οριστεί αποκλειστικός του ΒΡΑΝΑ. Ο ΒΡΑΝΑΣ έχει συνέλθει για τα καλά. Λέει ότι αισθάνεται καλύτερα, κάνει λογοπαίγνιο με τις λέξεις «μοιραίο» και «μηριαίον», μιλά για την εμπιστοσύνη που του ενέπνευσε ο γιατρός. Ο ΛΕΩΝΗΣ πηγαίνει στο παράθυρο, ο ΒΡΑΝΑΣ ανασηκώνεται και οι δύο βλέπουν ένα νεκρό από τα μεταγωγικά που μεταφέρεται για ταφή. Ο ΛΕΩΝΗΣ προσπαθεί να αλλάξει κουβέντα και αντιμετωπίζει τη νευρικότητα του ΒΡΑΝΑ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:14:04:00
Στο δρόμο έξω από το νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Δύο στρατιώτες μεταφέρουν στο νεκροσέντουκο τη σορό του στρατιώτη από τα μεταγωγικά, ένας ιερέας διαβάζει τις ευχές και ένας στρατιώτης συνοδεύει. Είναι η εικόνα που παρακολουθούσαν ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΒΡΑΝΑΣ από το παράθυρο του θαλάμου του Σωτήρος. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:14:24:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο παράθυρο του θαλάμου του Σωτήρος. Μετά την εγχείρηση του ΒΡΑΝΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιτάζει έξω την πομπή για την κηδεία του στρατιώτη από τα μεταγωγικά. Ο ΒΡΑΝΑΣ ξαπλωμένος και στην καρέκλα ο αποκλειστικός ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ λαγοκοιμάται. Ο ΛΕΩΝΗΣ κάθεται στο κρεβάτι του. Ο ΒΡΑΝΑΣ εκφράζει τη συγκίνησή του για αυτόν τον θάνατο και απολογείται για τη νευρικότητά του. Μιλάει απότομα στο ΝΟΣΟΚΟΜΟ γιατί ροχαλίζει και τον διατάζει να του φέρει τις καινούριες μπότες του, με τις οποίες φαντασιώνεται ότι θα πάει στη γυναίκα του «σαν αξιωματικός της οπερέτας». Θα ήθελε να έρθει κάποιος να του κόψει τα νύχια των ποδιών. Έστω του γερού, κατόπιν επιμονής του ΛΕΩΝΗ. Η αμηχανία κινεί τον ΛΕΩΝΗ να προτείνει να του διαβάσει ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, ο ΒΡΑΝΑΣ το μεταθέτει για αργότερα. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:19:19:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο θάλαμο του Σωτήρος. Μετά την εγχείρηση. Βράδυ. Ξαπλωμένος ο ΒΡΑΝΑΣ και ο ΛΕΩΝΗΣ να του διαβάζει ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ. Ο ΒΡΑΝΑΣ μισοκοιμισμένος φάνηκε σαν να μην κατάλαβε το ύφος του αγαπημένου του συγγραφέα. «Δεν γνώρισες τη γλώσσα του, το ύφος του;», ρώτησε ο ΛΕΩΝΗΣ. «Πως! Τόνε γνώρισα. Πώς δεν τόνε γνώρισα; Μόλις μπήκε μέσα μονομιάς τόνε γνώρισα. Τι κάνεις;, μου λέει. Τι να κάνω του λέω. Έτσι κι έτσι. Είμαι πολύ καλύτερα. Περιμένω να κολλήσει το «μηραίο». Το «μηραίο;», μου λέει. Ναι, του λέω. Το «μηραίο». Έτσι το προφέρνουν εδώ. Δεν το ’ξερες;», απαντάει ο ΒΡΑΝΑΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ συνειδητοποιεί ότι ο άρρωστος έχει πυρετό και του δίνει να πιει λίγο νερό. Ο ΒΡΑΝΑΣ παραληρεί, κλαίει, στο τέλος ησυχάζει, αποκοιμιέται. Ο ΛΕΩΝΗΣ σβήνει τα φώτα. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:31:27:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο θάλαμο του Σωτήρος. Μετά την εγχείρηση του ΒΡΑΝΑ. Ο ΒΡΑΝΑΣ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Μπαίνουν ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ του ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ και ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ, βλέπουν το τραύμα του ΒΡΑΝΑ, του λένε ότι πάει καλύτερα και ότι σε δεκαπέντε μέρες θα μπορέσει να το πατήσει. Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ έπειτα λέει τα άσχημα νέα στον ΛΕΩΝΗ, ότι η γάγγραινα έφερε τοξίνωση στον οργανισμό και θα επιφέρει παραισθήσεις και ότι ελπίζει να πέσει σύντομα σε κώμα, για να μην υποφέρει. Ο ΛΕΩΝΗΣ στέκεται στο παράθυρο, κοιτάει έξω. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:34:12:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο θάλαμο του Σωτήρος. Μετά την εγχείρηση του ΒΡΑΝΑ. Ο ΒΡΑΝΑΣ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, στην καρέκλα ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΒΡΑΝΑΣ έχει παραισθήσεις: λέει ότι έφυγε χτες το βράδυ και δεν τον πήρε είδηση κανείς. «Σηκώθηκα», λέει, «όμορφα, όμορφα, φόρεσα τις μπότες μου και τράβηξα. Βγήκα από το ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ και τράβηξα ως την ΑΓΚΥΡΑ». Παρουσιάζεται οπτικοποιημένη η παραίσθηση του ΒΡΑΝΑ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:39:13:00
Στο δρόμο από το ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ προς την ΑΓΚΥΡΑ. Σε τούρκικες προφυλακές. Ο ΒΡΑΝΑΣ με στρατιωτική στολή και τις καινούριες του μπότες έχει δραπετεύσει από το νοσοκομείο. Τον κούρασε το πληγωμένο του πόδι, ξαπλώνει, ξαποσταίνει. Έρχεται καβάλα σε ένα άσπρο άλογο ένας ΤΟΥΡΚΟΣ λοχαγός του πεζικού (ΠΑΝΟΣ ΜΠΟΤΙΝΗΣ), συστήνονται, ο ΒΡΑΝΑΣ του εξιστορεί ότι δραπέτευσε από το νοσοκομείο, ο ΤΟΥΡΚΟΣ τον λυπάται και τον ανεβάζει πάνω στο άλογο, για να πάνε προς την ΑΓΚΥΡΑ, «που έχει πολλά φρούτα». Ο ΤΟΥΡΚΟΣ πεζός. Του εκθειάζει τις μπότες του και του λέει ότι ο πόλεμος τέλειωσε. Οπτικοποίηση της παραίσθησης του ΒΡΑΝΑ, την οποία διηγείται στον ΛΕΩΝΗ.

00:43:41:00
Στο ύπαιθρο, έξω από την ΑΓΚΥΡΑ. Μια «μυρμηγκιά» Τούρκοι, κυρίως γυναικόπαιδα, τρώνε καρπούζι και σταφύλια. Τρία τουρκόπουλα έρχονται να υποδεχθούν τον ΒΡΑΝΑ και τον ΤΟΥΡΚΟ. Προσφέρουν στον ΒΡΑΝΑ μια φέτα καρπούζι. Οπτικοποίηση της παραίσθησης του ΒΡΑΝΑ, την οποία διηγείται στον ΛΕΩΝΗ.

00:47:35:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Στο θάλαμο του Σωτήρος. Μετά την εγχείρηση του ΒΡΑΝΑ. Ο ΒΡΑΝΑΣ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, στην καρέκλα ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΒΡΑΝΑΣ έχει μόλις αφηγηθεί την ιστορία που έζησε στη φαντασία του. Ο ΛΕΩΝΗΣ του συστήνει να μιλά λιγότερο για να μην κουράζεται, ο ΒΡΑΝΑΣ του απαντά ότι όταν μιλάει δε φοβάται. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:48:00:00
Στο γενοβέζικο κάστρο της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κάθεται. Θυμάται.

00:48:24:00
Τίτλοι τέλους.

00:02:32:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Η δασκάλα».

00:02:41:00
Στο γενοβέζικο κάστρο της ΛΕΣΒΟΥ. Σκαλοπάτια και ένα δέντρο. Ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) με ρούχα περιπάτου κατεβαίνει τα σκαλιά, ακουμπάει στο δέντρο. Η σκέψη του ΛΕΩΝΗ τριγυρνά στον ΒΡΑΝΑ. Αναθυμάται το περιστατικό στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ στο θάλαμο του Σωτήρος, που διάβαζε στον ΒΡΑΝΑ αποσπάσματα από το διήγημα του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ «Η βασιλική δρυς». Και τον ΒΡΑΝΑ που έλεγε: «[. . .] Υπάρχει μια πικρή τραγωδία μέσα σ’ όλα τα δέντρα. [. . .] Όλα αυτά τα πλάσματα του Θεού, που ξεχειλίζουν από δύναμη και υγεία, είναι καταδικασμένα σ’ όλη τους τη ζωή να μένουν αμετακίνητα». Και αναρωτιέται, σίγουρος για την απάντηση, «αν υπάρχει πιο χαρωπή εκδήλωση της ζωής από την κίνηση». Ο ΛΕΩΝΗΣ φεύγει.

00:05:15:00
Στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ με ρούχα περιπάτου περπατάει στο δρόμο και κοντοστέκεται μπροστά σε ένα αρχοντικό. Το αρχοντικό είναι το Δημοτικό Σχολείο του ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ. Ακούγονται αχνές παιδιάτικες φωνές. Κοιτάει, σκέφτεται. Προχωράει.

00:05:54:00
Ο περίβολος του Δημοτικού Σχολείο στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ανεβαίνει τα σκαλιά της εισόδου και μπαίνει στο χώρο.

00:06:30:00
Στην αίθουσα διδασκαλίας του Δημοτικού Σχολείου του ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ της ΛΕΣΒΟΥ. Στους τοίχους χάρτες, παιδικές ζωγραφιές και πίνακες με ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης. Η Δασκάλα, χήρα του ΒΡΑΝΑ (ΣΑΠΦΩ, ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ), στην έδρα μαυροντυμένη διαβάζει στα παιδιά το ποίημα «Το καλοκαίρι». Έπειτα, η Δασκάλα δίνει σε ένα παιδί, την ΕΙΡΗΝΗ, να το διαβάσει. Το διαβάζει. Ο ΛΕΩΝΗΣ χτυπάει την πόρτα της αίθουσας, η Δασκάλα απαντάει προτρεπτικά «εμπρός», ο ΛΕΩΝΗΣ μπαίνει, τα παιδιά σηκώνονται και τον χαιρετούν στρατιωτικά. Της συστήνεται και κάθεται κατά προτροπή της. Εκείνη όρθια. «Δίσταζα λιγάκι», λέει ό ΛΕΩΝΗΣ, «να σας φέρω μια καινούργια θλίψη. Είναι κάτι “θυμητάρια” που μου παράδωσε ο μακαρίτης, για να σας τα φέρω». Ο ΛΕΩΝΗΣ ψάχνει να βρει το πορτοφόλι του μακαρίτη και συνειδητοποιεί έκπληκτος ότι δεν το έχει μαζί του, γιατί πέρασε τυχαία από το σχολείο. Νιώθει αμήχανα. Η Δασκάλα τού λέει ότι μπορεί να περάσει από το σπίτι της το απόγευμα, για να της το φέρει. Η συνομιλία τους γίνεται παρουσία των παιδιών. Φεύγει ντροπιασμένος. Τα παιδιά τον χαιρετούν στρατιωτικά και πάλι. Το μάθημα συνεχίζεται.

00:11:58:00
Η πρόσοψη του Δημοτικού Σχολείο στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ, όπου και η είσοδος. Ο ΛΕΩΝΗΣ κατεβαίνει τα σκαλιά της και βγαίνει τρέχοντας. Μόλις δεν επιτέλεσε την αποστολή του να παραδώσει το πορτοφόλι στη χήρα του ΒΡΑΝΑ, ΣΑΠΦΩ. Νιώθει ντροπή.

00:12:21:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Τραπέζι και καρέκλες. Η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ) κάθεται. Κεντάει. Έρχεται ο ΛΕΩΝΗΣ από τον περίπατο και τη συνάντησή του με τη ΣΑΠΦΩ, χήρα του ΒΡΑΝΑ. Τον ρωτάει αν θέλει να φάει, ο ΛΕΩΝΗΣ αρχικά αρνείται, έπειτα δέχεται. Ο ΛΕΩΝΗΣ ανεβαίνει στον πύργο.

00:13:38:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ μόνος. Σκέφτεται και ακούμε τις σκέψεις του. «Νόμιζα», λέει, «πως αυτή μου τη συνάντηση με τη χήρα του ΒΡΑΝΑ, την είχα προετοιμάσει με όλες τις λεπτομέρειες απ’ τη χώρα ακόμα. Ίσως κι από το μέτωπο. Όλες μου τις φράσεις που μ’ αυτές θα συνόδευα την παράδοση του πορτοφολιού. Χειρονομίες σεμνές, συνεσταλμένες, όπως αρμόζει σε μια συγκινητική παράσταση. Η έκφραση του προσώπου μου γεμάτη ειλικρινή συγκίνηση [. . .]», και προβάρει όσα είχε σκεφτεί να της πει, όταν θα την πρωτοσυναντούσε. Αισθάνεται γελοίος. Σκέφτεται μήπως την επισκεφτεί την ίδια εκείνη μέρα στο σπίτι της.

00:14:56:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στο μεσημεριανό τραπέζι. Ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΑΔΡΙΑΝΗ. Ο ΛΕΩΝΗΣ δεν έχει όρεξη, τον εκνευρίζουν και οι εργάτες που κάνουν οικοδομικές εργασίες στον πύργο. Είναι στην πραγματικότητα εκνευρισμένος από την αποτυχημένη συνάντησή του με τη χήρα του ΒΡΑΝΑ, ΣΑΠΦΩ. Μπαίνει στο σπίτι για να επιβλέψει. Ακούγονται οι επικριτικές παρατηρήσεις που κάνει στους εργάτες. Επιστρέφει. Λέει στην ΑΔΡΙΑΝΗ για τη συνάντησή του με τη χήρα του ΒΡΑΝΑ. Μιλάει γι’ αυτήν επικριτικά: «κοκέτα», «με χείλη βαμμένα κατακόκκινα», «μια καμποτίνα του πολέμου, που καλλιεργεί στα παιδάκια έναν άθλιο μιλιταρισμό». Ζητάει από την ΑΔΡΙΑΝΗ να παραδώσει εκείνη το πορτοφόλι του ΒΡΑΝΑ στη χήρα του. Εκείνη δέχεται.

00:16:51:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στο εσωτερικό του παραθύρου ένα ρολόι δείχνει τρεις και μισή. Πριν τις τέσσερις, ώρα που του έχει ορίσει η χήρα του ΒΡΑΝΑ ότι θα είναι στο σπίτι της. Ο ΛΕΩΝΗΣ στο γραφείο του σκεφτικός και αμήχανος. Σηκώνεται. Πλένεται στο λαβομάνο. Ντύνεται. Ακούγεται η χήρα του ΒΡΑΝΑ να απαγγέλλει στίχους από το ποίημα «Το καλοκαίρι». Παίρνει δύο μαξιλάρια και ένα βιβλίο, ξαπλώνει στον καναπέ, ανάβει τσιγάρο, κοιτάει την ώρα.

00:20:18:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στο εσωτερικό του παραθύρου ένα ρολόι δείχνει τέσσερις παρά εικοσιπέντε. Η ώρα περνά. Τέσσερις είναι η ώρα που του έχει ορίσει η χήρα του ΒΡΑΝΑ ότι θα είναι στο σπίτι της. Ο ΛΕΩΝΗΣ έχει ήδη «φορέσει τα καλά του». Θα πάει ο ίδιος να συναντήσει τη χήρα του ΒΡΑΝΑ. Χτυπάει την πόρτα του δωματίου της ΑΔΡΙΑΝΗΣ και την ενημερώνει ότι θα πάει ο ίδιος. Φεύγει.

00:21:05:00
Εξωτερικό του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ, χήρας του ΒΡΑΝΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπαίνει στην εξώπορτα. Χτυπάει.

00:21:26:00
Στη σάλα του σπιτιού της χήρας του ΒΡΑΝΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Γραφικά διακοσμημένη. Μια μουγγή υπηρέτρια (ΜΟΥΓΓΗ, ΑΛΙΚΗ ΓΟΥΡΙΩΤΗ) υποδέχεται τον ΛΕΩΝΗ. Ο ΛΕΩΝΗΣ περιεργάζεται τον χώρο, κοιτάζει ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες. Έρχεται η χήρα του ΒΡΑΝΑ, κάθονται. Της δείχνει το πορτοφόλι και ένα-ένα τα «θυμητάρια» του μακαρίτη. Το θραύσμα της οβίδας, τη βέρα, τη φωτογραφία της («δεν σας μοιάζει», της λέει) και το ρολόι του σταματημένο την ώρα που έγινε η έκρηξη. Μιλούν για τον ΒΡΑΝΑ, «έναν άτυχο άνθρωπο», όπως τον χαρακτηρίζει η χήρα του. Η ΜΟΥΓΓΗ τον φιλεύει με γλυκό του κουταλιού. Μιλούν για την υπηρέτρια, που «οι τσέτες τής κόψανε τη γλώσσα».

00:26:32:00
Έξω από το σπίτι της ΜΟΥΓΓΗΣ. Τρεις τσέτες περνούν. Ένα κορίτσι βγαίνει από το σπίτι και τρέχει. Ο ένας την κυνηγά. Οι άλλοι δύο σέρνουν από το σπίτι της τη γριά και της κόβουν τη γλώσσα. Οι γυναίκες σπαράζουν. Είναι δραματοποίηση του περιστατικού. Ανάμνηση. Δεν ακούγεται η ιστορία, μόνο περιγράφεται δραματοποιημένα.

00:27:48:00
Στη σάλα του σπιτιού της χήρας του ΒΡΑΝΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Κάθονται εκείνη και ο ΛΕΩΝΗΣ. Η χήρα του ΒΡΑΝΑ αναφέρει ότι πήρε στο πλάι της τη ΜΟΥΓΓΗ, για να φροντίζει το σπίτι και το παιδί. Ο ΛΕΩΝΗΣ ρωτάει με απορία για το παιδί και εκείνη αποφεύγει να μιλήσει για το παιδί λέγοντας απλώς ότι είναι άρρωστο. Η χήρα του ΒΡΑΝΑ, πιο ζεστή πλέον, αλλάζει θέμα συζήτησης, τον ρωτάει για τη νέα ζωή στο χωριό: «Δεν πεθαίνετε από πλήξη;», «καθόλου», απαντάει και του λέει τις δικές της σκέψεις σχετικά με την πληκτική ζωή στο χωριό.

00:28:47:00
Στη σάλα του σπιτιού της χήρας του ΒΡΑΝΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στον τοίχο μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του ΒΡΑΝΑ με στρατιωτική στολή και δίπλα ο πολεμικός σταυρός του ΒΡΑΝΑ. Κάθονται εκείνη και ο ΛΕΩΝΗΣ. Η χήρα του ΒΡΑΝΑ μιλά για τον πολεμικό σταυρό και για ένα έγγραφο που της έστειλαν από τη μεραρχία μετά θάνατον του ΒΡΑΝΑ, λέγοντάς της ότι πρέπει να είναι περήφανη για τον «ένδοξο θάνατο του ήρωα συζύγου της». Αλλάζει θέμα, μιλάει για την όμορφη απογευματινή ώρα. Ο ΛΕΩΝΗΣ σηκώνεται αμήχανα και ανακοινώνει ότι πρέπει να φύγει. Εκείνη του λέει την επιθυμία της να γνωριστεί με την αδελφή του και εκείνος την καλεί στον πύργο τους για να τη γνωρίσει. Φεύγει.

00:30:37:00
Στο εξοχικό κέντρο «Η εξέδρα» στην πλατεία του ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ της ΛΕΣΒΟΥ. Ποικίλες ανθρώπινες φιγούρες σε μια ηθογραφική και μαζί μεταφυσική σκηνή, ένα μικρό κορίτσι, ένας ηλικιωμένος, ένας άλλος καπνίζει ναργιλέ, πολλά μικρά παιδιά. Σε ένα τραπεζάκι ο ΛΕΩΝΗΣ ντυμένος με λευκά ρούχα. Στο μπαλκόνι ένας ακορντεονίστας (ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ), ένας βιολιστής (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ) και η τραγουδίστρια (ΜΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΟΥ) να τραγουδά το τραγούδι των τίτλων, τη σύνθεση των ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ.

00:34:50:00
Προς το εξοχικό κέντρο «Η εξέδρα» στην πλατεία του ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ της ΛΕΣΒΟΥ. Στο τραπέζι που κάθεται ο ΛΕΩΝΗΣ έρχονται ο δήμαρχος και νονός του ΣΠΥΡΟΣ ΣΠΑΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ), ο ελαιβιομήχανος και σαπωνοποιός ΠΕΤΡΟΣ ΔΑΦΝΗΣ (ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ), ο τελώνης ΦΙΛΙΠΠΑΣ (ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ) και ο δάσκαλος ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΞΥΝΕΛΗΣ (ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΗΣ). Συστήνονται, ο ΦΙΛΙΠΠΑΣ φλυαρεί, σπέρνοντας μια τεράστια φήμη περί τα ερωτικά του. Έρχεται και ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της Ένωσης Εφέδρων Μεγαλοχωρίου (Π. ΠΡΑΤΣΟΣ). Φεύγουν ο ΣΠΑΝΟΣ, ο ΔΑΦΝΗΣ και ο ΦΙΛΙΠΠΑΣ. Σε λίγο αποφασίζει να φύγει και ο ΛΕΩΝΗΣ.

00:39:08:00
Στο εξοχικό κέντρο «Η εξέδρα» στην πλατεία του ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ χαιρετά τον ΞΥΝΕΛΗ και τον ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΕΦΕΔΡΩΝ. Ο ΞΥΝΕΛΗΣ προσφέρεται να περπατήσει μαζί του. Μιλούν για το «ερωτικό ταμπεραμέντο» και τα «φαντασιοκοπήματα» του ΦΙΛΙΠΠΑ. Στη συζήτηση ο ΞΥΝΕΛΗΣ αναφέρει ότι ο ΦΙΛΙΠΠΑΣ διέδωσε ότι ακόμα και η ΣΑΠΦΩ, χήρα του ΒΡΑΝΑ, είναι ερωτευμένη μαζί του. Με αφορμή αυτό ο ΞΥΝΕΛΗΣ αναφέρει τα γεγονότα όπως ακριβώς συνέβησαν το ίδιο πρωινό στο σχολείο μεταξύ αυτού και της ΒΡΑΝΑ, ένα σωρό «κακοήθειες» που «σαλιαρίζουν οι οχτροί της», όπως τις λέει ο ΛΕΩΝΗΣ, για τη χήρα του ΒΡΑΝΑ: ότι ο θάνατος του ΒΡΑΝΑ δεν της στοίχισε καθόλου, ότι μισεί το σακάτικο παιδί της, «ένα πλάσμα τερατώδικο», το οποίο δεν έχει δει κανένας, ότι «θα το άφηνε αυτό το παιδί να ψοφήσει της πείνας, αν δεν επρόκειτο να χάσει μαζί του και το σχετικό επίδομα που παίρνει σαν ορφανό του πολέμου». Ο ΛΕΩΝΗΣ χαρακτηρίζει τα παραπάνω «καθαρή ατιμία» και φεύγει εκνευρισμένος.

00:47:54:00
Σε παραλία της ΛΕΣΒΟΥ. Στην αμμουδιά καθισμένη η ΑΔΡΙΑΝΗ, από τη θάλασσα βγαίνει ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ χαίρεται για την υγεία του και αντιλαμβάνεται ότι ο πόλεμος τον έκανε να συνειδητοποιήσει τη σημαντικότητά της. Ο ΛΕΩΝΗΣ χαρακτηρίζει «κτήνος» τη χήρα του ΒΡΑΝΑ και λέει ότι δε θέλει να την ξαναδεί. Βουτάει ξανά στη θάλασσα.

00:51:40:00
Τίτλοι τέλους.