Κωδικός Τεκμηρίου
358603

Τύπος ψηφιακού αρχείου
Βίντεο

Τίτλος
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΞΕΝΑΚΗΣ

Χρονολογία Παραγωγής
2009

Ημερομηνία Πρώτης Προβολής

Σκοπός
ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ

Είδος
ΜΟΝΟΘΕΜΑΤΙΚΟ / ΟΧΙ-ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ

Χαρακτηρισμός
ΣΕΙΡΑ

Κατηγορία
ΠΟΡΤΡΕΤΑ-ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Περίληψη
Σειρά αυτοβιογραφικών ντοκιμαντέρ των ΓΙΩΡΓΟΥ και ΗΡΩΣ ΣΓΟΥΡΑΚΗ, όπου σκιαγραφούνται προσωπικότητες από τον πνευματικό, καλλιτεχνικό, πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Στο επεισόδιο αυτό είναι αυτοβιογραφείται ο πρωτοπόρος εικαστικός καλλιτέχνης Κωσταντίνος Ξενάκης.

Περιγραφή Περιεχομένου
Αρχικά τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΞΕΝΑΚΗ προλογίζει ο παραγωγός ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΓΟΥΡΑΚΗΣ, αναφέροντας βιογραφικά στοιχεία του καλλιτέχνη και βασικά στοιχεία της προσωπικότητας και του έργου του, εστιάζοντας στην διεθνή αναγνώριση που κατέκτησε ο καλλιτέχνης μέσω του προσωπικού του «σημειολογικού κώδικα». Ο ΞΕΝΑΚΗΣ μιλά για το έργο του ως μέσο διερεύνησης και νοηματοδότησης των εμπειριών του. Μιλά για το έργο του «Η μαύρη πλατεία» του 1972 το οποίο προβάλλεται. Το εξηγεί και αναλύει τον τίτλο του. Στη συνέχεια μιλά για τη μνήμη και τις αναμνήσεις, ανακαλεί δικές του αναμνήσεις από την Αίγυπτο όπου γεννήθηκε και από τα παιδικά του χρόνια καθώς και ιστορίες από τη ζωή του παππού του. Μιλά για τη ρευστότητα της πραγματικότητας, για την φοίτησή του στην Αμπέτειο Σχολή στο Κάιρο, και την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό και την τέχνη αλλά και την ένταξή του στον Αγγλικό στρατό που κράτησε μέχρι να του εμφανιστεί ένα ζήτημα υγείας, ενώ προβάλλονται ζωγραφικά του έργα από το 1952 όταν ήταν 21 ετών. Αναφέρει την μετακόμισή του στο Παρίσι για σπουδές εσωτερικής διακόσμησης και αρχιτεκτονικής και τις δυσκολίες που έζησε η οικογένειά του με τους θανάτους διαφόρων μελών της. Aνακαλεί την «αναγέννηση» που βίωσε στα 24 του χρόνια, την έναρξη της συγγραφικής του δραστηριότητας, τη συνειδητοποίηση πως η ζωγραφική είναι η γλώσσα του αλλά και τη φοίτηση σε Σχολές Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Προβάλλονται φωτογραφιες από το Λούβρο το οποίο χαρακτηρίζει το «μεγάλο Σχολείο». «Η εικόνα γεννιέται από εγκεφαλικούς κυματισμούς» αναφέρει ενώ εξηγεί πως δεν έχουμε ακόμη εξερευνήσει επαρκώς τον εγκέφαλο άρα ο έλεγχός του απουσιάζει. Μιλά για τη σημασία της τεχνολογίας και της επιστήμης. Αναλύει την προσωπική του γραφή αναφέροντας την κινητική τέχνη ενώ προβάλλονται στιγμές από τα πρώτα του έργα- περιβάλλοντα, συγκεκριμένα το πρώτο του περιβάλλον που παρουσιάστηκε στη Σουηδία το 1967 και για το οποίο μιλά. Συζητά για το ρόλο στον οποίο επιχείρησε να θέσει τον θεατή μέσω των έργων του αλλά και την χρήση του αλφαβήτου ως σημειολογικού σημείου επαφής με το κοινό. Θεωρεί πως η κατασκευή ενός οπτικού αλφαβήτου είχε σημασία για την προσωπική έκφραση του θεατή και εξηγεί πώς το έστησε επάνω στην ιδέα του κώνου. Συζητά πως από εκεί προχώρησε στο θέαμα ενώ προβάλλονται στιγμιότυπα από τα θεάματά του. Μιλά για το στοιχείο της τυχαιότητας στο έργο του που συνδυάζεται με την επεξεργασία εννοιών παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως κάποιον που επιχειρεί να βάλει τάξη στο χάος του κόσμου. Μιλά για τις τρεις αρχές που διέπουν το έργο του: επανάληψη, την επικάλυψη και την υπέρθεση ενώ τονίζει τη σημασία του χρόνου που καθορίζει «όλη αυτή τη σημειολογική πορεία». Στο τελευταίο μέρος του ντοκιμαντέρ ο καλλιτέχνης μιλά κριτικά για την επικοινωνία και τους κώδικες, τον κώδικα ως πολιτιστικό στοιχείο, το δυτικό σύστημα και τη γλώσσα (τα σύγχρονα ιερογλυφικά), εξηγεί το έργο του σε μορφή εφημερίδας «Journal» και τη δράση στο δημόσιο χώρο που το παρουσίασε, με την οποία θεωρεί ότι εξερεύνησε την οντολογία της γλώσσας και του έργου τέχνης. Χρησιμοποιεί όρους επικοινωνίας όπως ο «θόρυβος» ενώ παρουσιάζει και τα έργα του φτιαγμένα από σύμπτυξη χαρτών.Παρουσιάζει τέλος το έργο του «Βιβλίο της Ζωής» («Le Livre de la vie») που αποτελεί το μέσο της διάχυσης του κρυφού αλφαβήτου, που όπως ο ίδιος λέει για πρώτη φορά δημοσίως, προσφέρει τα κλειδιά της μυστικής του γραφής. Προβάλλονται οικογενειακές φωτογραφίες, μεταξύ των οποίων των γονέων του Λουκίας και Μιχαήλ Ξενάκη αλλά και του παππού και της γιαγιάς του, , πολλά έργα του καλλιτέχνη, εγκαταστάσεις, περιβάλλοντα, θεάματα, γραφικά και ζωγραφικά έργα, μεταξύ των οποίων και τα «Απαγόρευση», «Απαγορευμένα βέλη», «Η μαύρη πλατεία», «Signe/cod», «Alchimie», «Espace a rélfexion», «Strassenaktion», «Journal»,«Le Livre de la vie», «La grande Journee». Τέλος, χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από τα έργα του Ξενάκη «Objets a reflexion» και από το φιλμ «Presence du signe » του Philippe Collage.

Θεματική Κατηγορία
ΤΕΧΝΕΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

Θεματικοί Όροι
Έλληνες καλλιτέχνες, Ζωγραφική, Κινητική τέχνη, Μεταμοντέρνα τέχνη, Σημειολογία, Εικαστικές εγκαταστάσεις

Αναφορές
«Η μαύρη πλατεία» , έργο τέχνης. «La grande Journee», έργο τέχνης. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΞΕΝΑΚΗΣ, καλλιτέχνης. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΓΟΥΡΑΚΗΣ, παραγωγός.

Γλώσσα Περιεχομένου
ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Δημιουργός
Παραγωγή: ΕΡΤ ΑΕ Εκτέλεση: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΓΟΥΡΑΚΗΣ

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μπάμπης Πλαϊτάκης. Φωτογραφία: Στάθης Γκόβας. Ηχοληψία: Μαρία Μανώλη. Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης. Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης

Δικαιώματα
ΕΡΤ ΑΕ

Διάρκεια
00.25.16.17

Φυσικά – Τεχνικά Χαρακτηριστικά
Πρωτότυπο Μέσο: ΒΙΝΤΕΟ Τύπος: VIDEO Εικόνα: , 16:9 Ηχος: ΣΤΕΡΕΟΦΩΝΙΚΟΣ

Τελευταία Ενημέρωση
9/10/2024

Κωδικός Τεκμηρίου
316545

Τύπος ψηφιακού αρχείου
Βίντεο

Τίτλος
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ: ΓΛΥΠΤΗΣ TAKIS

Χρονολογία Παραγωγής
2004

Ημερομηνία Πρώτης Προβολής

Σκοπός
ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ

Είδος
ΜΟΝΟΘΕΜΑΤΙΚΟ / ΟΧΙ-ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ

Χαρακτηρισμός
ΣΕΙΡΑ

Κατηγορία
ΠΟΡΤΡΕΤΑ-ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Περίληψη
Εκπομπή με την ΕΥΗ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, που φιλοξενεί προσωπικότητες από τον χώρο του πολιτισμού και επιχειρεί να φωτίσει, μέσα από το διάλογο, πτυχές της ζωής τους, σκέψεις και εμπειρίες τους σε σχέση με το έργο και τη δημιουργία τους.

Περιγραφή Περιεχομένου
«Εκείνο που δε μ αρέσει είναι να μιλά ο Τάκις για τον Τάκι» δηλώνει ο σπουδαίος καλλιτέχνης, ο οποίος είναι 79 ετών στη συνέντευξη αυτή και όπως λέει «ακόμη δε ξέρω ποιος είμαι και θέλω πολύ δουλειά για να με μάθω». Αρχικά μιλά για την εφεύρεση του από την ενέργεια της θάλασσας να βγάζει ηλεκτρισμό και εξηγεί πώς πουλώντας τη έβγαλε χρήματα και ανεξαρτητοποιήθηκε από την αγορά τέχνης μέσω των γκαλερί. Δηλώνει επίσης πως προτιμά να μιλήσει για την τέχνη του και όχι για τον εαυτό του τον οποίο χαρακτηρίζει «Ο κανένας». Αναφέρεται η αυτοβιογραφία του την οποία θεωρεί αυτοψυχανάλυση. Στη συνέχεια ο Τάκις θυμάται την πείνα που έζησε, τον πόλεμο του 1940, τη φυλακή στην οποία βρέθηκε. Μιλά για την Ελλάδα σαν ένα τόπο που κυριαρχεί η «βυζαντινή ηθική» όπως λέει, και η ηθική της οικογένειας. Μιλά για τον έρωτα ως πυρήνα της ζωής, και ως μάνα της τέχνης ενώ κάνει λόγο για τη σημασία της γυναίκας στη ζωή του. Στο σημείο αυτό αναφέρει τον Σίγκμουντ Φρόιντ, το κίνητρο του ερωτισμού αλλά και τη θεωρία του Ιπποκράτη για τον εγκέφαλο. Μιλά ακόμη για τα μεταφυσικά ζητήματα, το θεό. Στη συνέχεια σε μια κουβέντα για την τέχνη και την πολιτική στη χώρα μας ο Τάκις μιλάει για την κυβέρνηση Καραμανλή της εποχής σε σχέση με την τέχνη. Μιλά για την αντίδρασή του στην έκθεση έργου του τo 1969 στο ΜΟΜΑ (Μουσείο Μοντέρνας τέχνης) στην Νέα Υόρκη, όπου αφαίρεσε το έργο γιατί δε συμφωνούσε ηθικά με το θέμα της έκθεσης “The Machine as Seen at the End of the Mechanical Age ”. Δηλώνει πως τον ενδιαφέρει το αόρατο και όχι οι μηχανές ενώ θίγει παράλληλα και το νομικό ζήτημα γύρω από το γεγονός. Περνάει δε στην κριτική της έλλειψης νόμων αντίστοιχων στη χώρα μας. «Είμαι ιδεαλιστής και μαχητής» αναφέρει ενώ μαζί με την Κυριακοπούλου θυμούνται το γεγονός πως στο Φιξ κάλυψε έργο του για αντίστοιχους λόγους. Σχολιάζει αρνητικά το Μουσείο στο Φιξ. Ανατρέχει στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και προβληματίζεται για το παρόν, ενώ αναφέρει την πρόταση του Αρχιεπίσκοπου Μακάριου στον αρχιτέκτονα και σχεδιαστή Ρίτσαρντ Μπάκμινστερ Φούλερ (Richard Buckminster Fuller‎‎,) για το έργο «World man center» και την σχετική δημοπρασία που συμμετείχαν καλλιτέχνες όπως οι Πικάσο και Νταλί. Μετά ο καλλιτέχνης σχολιάζει τη δύναμη των συλλεκτών και έπειτα προβάλλονται πλάνα από έργα του καλλιτέχνη. Τώρα η Κυριακοπούλου ρωτά τον Τάκι αν θα δώριζε έργα του στην Ελλάδα και απαντά θετικά αλλά αναρωτιέται σε ποιο μουσείο θα τα δώριζε. Αναφέρει ξανά τον Κώστα Καραμανλή και σχολιάζει τις δυναμικές των κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Δηλώνει ακόμη γιατρός και συζητά για θεραπείες μέσω του μαγνητισμού. Ο Τάκης ξεδιπλώνει τις ιδέες και πρακτικές του γύρω από τον μαγνητισμό με τον οποίο δουλεύει από το 1959. Μιλά για το βελονισμό σε σχέση με το μαγνητισμό και τα μαγνητικά πεδία. Έπειτα η Κυριακοπούλου τον ρωτά αν έχει κερδίσει χρήματα από την τέχνη του και ο Τάκις απαντά για τις γνωριμίες που έκανε σε διεθνές επίπεδο, αναφέροντας πως μια ευκατάστατή πελάτισσά του, του χρηματοδοτούσε ένα έργο κάθε χρόνο στη Γαλλία. Η Κυριακοπούλου τον ρωτά αν τον απασχολεί η τύχη των έργων του και το μέλλον τους, από το ποιοι το αγοράζουν ως τη διατήρησή τους ενώ μετά απαντά γιατί θεωρεί πως ο κόσμος αγαπάει τα έργα του καθώς αυτά είναι δύσκολα και πρωτοποριακά. Θεωρεί πως τα έργα του αφορούν το ευρύ κοινό και δε χρειάζονται εξήγηση, ενώ θεωρεί ακόμη πως ο καλλιτέχνης πρέπει να μεταδίδει μια χαρά. Είναι εναντίον της τέχνης των εξηγήσεων. Η συζήτηση περιστρέφεται τώρα γύρω από τη σύζευξή τεχνολογίας και τέχνης και αναφέρει το Λεονάρντο Ντα βίντσι και τον εαυτό του. Στη συνέχεια μιλά για τον Τζάκσον Πόλοκ, τον Αλέξη Ακριθάκη, τον Θάνο Τσίγκο. Συζητιέται ακόμη το ζήτημα της ενέργειας, του σώματος, της συνείδησης, του ζεν και του σιάτοσυ αλλά και του «αυτομασάζ» όπως το αναφέρει ο Τάκις. Προβάλλονται πλάνα από το έργο του Τάκι από τη σειρά «Φωτεινά Σινιάλα» και το έργο «Φωτοβολταϊκή ενέργεια» που είναι εγκατεστημένα στο Σταθμό Μετρό Συγγρού- Φιξ σε ένα εικαστικό μοντάζ. Στη συνέχεια ο Τάκις απαντά στο αν θα ήθελε να είναι ξανά νέος. Μιλά για το βιβλίο «Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ» και συζητά γιατί δε ζωγραφίζει. Επιστρέφει τώρα στην δύσκολη παιδική ηλικία και μιλάει για τη μέθοδο πυρόσβεσης που έχει εφεύρει και για την οποία βραβεύτηκε και από το Ευρωκοινοβούλιο. Αναφέρει τον επιστήμονα Δημήτρη Λάκα, τη συμφωνία του Κυότο. Στο τέλος μιλά για το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες (Κ.Ε.Τ.Ε.), που ίδρυσε το 1986. Επισημαίνει πως αγαπά τον άνθρωπο που είναι τόσο ευαίσθητος που μπορεί να μετατραπεί σε τέρας. Μιλά για το γιό και την κόρη του και τις ιδιότητές τους. Το επεισόδιο κλείνει με προβολή πλάνων αρχείου και παλιών φωτογραφιών του Τάκι ενώ συζητιέται η καλή φιλία και η ανάγκη του ανθρώπου για αυτή και ο Τάκης μιλά για ένα από τα τελευταία του έργα και για το παλιότερο έργο του «Σεμπάστιαν» του 1974.

Θεματική Κατηγορία
ΤΕΧΝΕΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

Θεματικοί Όροι
εικαστικές τέχνες, γλυπτική, Έλληνες καλλιτέχνες, εκπομπές λόγου

Αναφορές
ΕΥΗ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, παρουσιάστρια ΤΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ, καλλιτέχνης TAKIS, καλλιτέχνης

Γλώσσα Περιεχομένου
ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Δημιουργός
Παραγωγή: ΤΜΗΜΑ ΝΕΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΕΡΤ

Συντελεστές
Κείμενα - Παρουσίαση : ΕΥΗ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, Αρχισυνταξία: ΕΥΗ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/ση Φωτισμού : ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΓΑΝΗΣ , Δημοσιογραφική Επιμέλεια : ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Μουσική Σήματος : ΠΛΑΤΩΝ ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗΣ, Σκηνογραφία : ΗΛΙΑΣ ΛΕΔΑΚΗΣ, Σκηνοθέτης : ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Δικαιώματα
ΕΡΤ ΑΕ

Διάρκεια
00.58.46.06

Φυσικά – Τεχνικά Χαρακτηριστικά
Πρωτότυπο Μέσο: ΒΙΝΤΕΟ Τύπος: VIDEO Εικόνα: , 4:3 Ηχος: ΣΤΕΡΕΟΦΩΝΙΚΟΣ

Τελευταία Ενημέρωση
24/7/2024