00:02:36:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Το ναυάγιο».

00:02:45:00
Στο μόλο σε θαλάσσια περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Θέα στο ΑΙΓΑΙΟ.

00:03:01:00
Στο δωμάτιο του ξενοδοχείο στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ όπου διαμένουν ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ) και η σύζυγός του (ΕΙΡΗΝΗ ΕΜΙΡΖΑ). Στο ίδιο ξενοδοχείο διαμένει και ο συνεργάτης του ΣΚΑΛΙΩΤΗ, ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ. Ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ μαζί με τον ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ έχουν έρθει πρόσφατα στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ, για να ξεμοντάρουν το ναυαγισμένο πλοίο, του οποίου τα υλικά έχουν αγοράσει από κοινού. Το ζευγάρι συζητά για το γεγονός της επόμενης μέρας. Ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ ανησυχεί για το ότι, καθώς δε γνωρίζει καλά τη δουλειά, θα πέσει θύμα απάτης από τον ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ. Η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ του λέει ότι σκέφτεται να πάει μια βόλτα στην παραλία. Βγαίνει.

00:04:35:00
Στους διαδρόμους του ξενοδοχείου στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ όπου διαμένουν το ζεύγος ΣΚΑΛΙΩΤΗ και ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ (ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ). Η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ καθώς βγαίνει από το δωμάτιο που διαμένει με τον σύζυγό της συναντά τον ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ, που μένει στο αντικρινό δωμάτιο. Εκείνος της ζητά να περάσει στο δωμάτιό του να πιουν τάχα ένα ποτό. Εκείνη δέχεται. Εκείνος ελέγχει αν τους βλέπει κάποιος και κλείνει την πόρτα του δωματίου.

00:05:38:00
Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ όπου διαμένει ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ. Μόλις έχουν κοιμηθεί με την κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ, είναι εραστές. Η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ ξυπνά και ετοιμάζεται γρήγορα, για να φύγει. Ξυπνά και τον ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ, λέγοντάς του ότι είναι αργά. Βγαίνει κρυφά.

00:06:25:00
Στο δωμάτιο του ξενοδοχείο στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ όπου διαμένει το ζεύγος ΣΚΑΛΙΩΤΗ. Η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ μόλις έχει βγει από το δωμάτιο του ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ, με τον οποίο πέρασε τη νύχτα. Ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ έχει σηκωθεί και ετοιμάζεται για τη μεγάλη μέρα του ξεμονταρίσματος του ναυαγισμένου πλοίου. Ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ δεν έχει καταλάβει τίποτα σχετικά με τις απιστίες της συζύγου του. Η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ τον βοηθά να ετοιμαστεί, έπειτα ξαπλώνει. Την παροτρύνει να ετοιμαστεί. Εκείνη σηκώνεται. Σκέφτεται.

00:07:55:00
Στην εξέδρα πριν από το ξεμοντάρισμα του ναυαγισμένου πλοίου. Εκεί βρίσκονται οι κόρες του δημάρχου του ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΠΑΝΟΥ, ΑΣΠΑΣΙΑ (ΤΙΤΙΚΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ) και ΛΟΥΛΟΥ (ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ), ο ΣΠΑΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ). Έρχεται το ζεύγος ΣΚΑΛΙΩΤΗ, ο ΦΙΛΙΠΠΑΣ (ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ), ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ), ο δάσκαλος ΞΥΝΕΛΗΣ (ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΗΣ), η ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ). Ο ΛΕΩΝΗΣ μένει λίγο μόνος με τη ΣΑΠΦΩ, συζητούν για την ΑΔΡΙΑΝΗ που δεν είναι παρούσα. Έρχονται ο ΜΕΝΟΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ), η ΜΙΝΑ (ΝΑΤΑΣΑ ΖΟΥΚΑ) και ο ΧΡΙΣΤΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΤΣΟΣ) ως εκπρόσωποι της οικογένειας ΔΑΦΝΗ, ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ, ο ΥΠΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ) και ο παπάς. Ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ απευθύνει λόγο στους παρόντες, εμπλουτισμένο με «εθνικά χρώματα».

00:11:13:00
Στην εξέδρα πριν από το ξεμοντάρισμα του ναυαγισμένου πλοίου. Οι παρόντες για να δουν την «τελετή» επιβιβάζονται σε πλοιάριο. Βγαίνουν στ’ ανοιχτά.

00:11:51:00
Οι παρόντες, για να δουν το ξεμοντάρισμα του ναυαγισμένου πλοίου, έχουν βγει στ’ ανοιχτά.

00:11:58:00
Σε εξοχικό μέρος στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Σε μεσημεριανό γεύμα μετά το ξεμοντάρισμα του ναυαγισμένου πλοίου. Στο τραπέζι ο ΞΥΝΕΛΗΣ, η ΣΑΠΦΩ, ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ, ο δήμαρχος ΣΠΑΝΟΣ, ο ΥΠΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ, η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ, ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΑΣΠΑΣΙΑ, ο παπάς, ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ και ο ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΥΡΙΟΣ). Έρχεται ο ΦΙΛΙΠΠΑΣ. Συζητούν για το περιστατικό που συνέβη κατά την ώρα του ξεμονταρίσματος: η μεγάλη ποσότητα δυναμίτη που χρησιμοποιήθηκε για την ανατίναξη του καταρτιού προκάλεσε εκτίναξη μετάλλου που παρά λίγο να πληγώσει θανάσιμα τη ΣΑΠΦΩ. Η ΣΑΠΦΩ έχει χτυπήσει το πόδι της. Ο ΣΠΑΝΟΣ κάνει μια σχετική επίπληξη στους εμπνευστές του έργου. Ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ επιμένει ότι ήταν κανονική η ποσότητα του δυναμίτη και ο ΥΠΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ μιλάει για τον «άγιο» ΛΕΩΝΗ, ο οποίος, κατά τη γνώμη του, την έσωσε. Ο ΛΕΩΝΗΣ αποδομεί το ηρωικό προφίλ που του προσέδωσε ο ΥΠΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ και απαντά ότι έπεσε ο ίδιος και την παρέσυρε μαζί του, κάτι που το συνήθιζε στο χαράκωμα σε στιγμή έκρηξης, και της ζητά ταπεινά συγγνώμη. Ο ΞΥΝΕΛΗΣ επικροτεί τη συμπεριφορά του ΛΕΩΝΗ, λέγοντας ότι ο φόβος που προκλήθηκε στον ΛΕΩΝΗ οδήγησε στη διάσωση της ΣΑΠΦΩΣ. Η ΣΑΠΦΩ μένει σιωπηλή. Η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ μαλώνει το δήμαρχο για το ακριβό της τιμής του εγκαταλελειμμένου ακινήτου που ενοικίασε η εταιρεία τους για τις ανάγκες της. Εκείνος ξεκαθαρίζει τη θέση του ότι δεν είναι υπεύθυνος για την τιμή ενοικίασης, λέγοντας ταυτόχρονα ότι το ενοίκιο προορίζεται για τις ανάγκες των προσφύγων. Έρχεται η ΜΙΝΑ. Παίρνει κρασί και σερβίρει την παρέα της, τον ΜΕΝΟ και τον ΧΡΙΣΤΟ που κάθονται σε ένα παγκάκι παραδίπλα. Σχολιάζουν την περίπτωση ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ, ο ΜΕΝΟΣ κυρίως. Διηγείται την «ιστορία της παρτίδας του σάπιου μπακαλιάρου», σύμφωνα με την οποία ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ με καθ’ όλα νομιμοφανή μέσα κερδίζει χρήματα από την πώληση μεγάλης ποσότητας σάπιου μπακαλιάρου, την καταστροφή μέρους της ποσότητας αυτού και από την πώληση του υπολοίπου ως κατάλληλου προς βρώση. Η παρέα πάει στο τραπέζι, ο ΦΙΛΙΠΠΑΣ τραγουδά και όλοι εν χορώ. Χορεύουν ο ΦΙΛΙΠΠΑΣ με τη ΜΙΝΑ και ο ΛΕΩΝΗΣ με την κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ και ακορντεόν παίζει ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΠΕΝΕΤΑΣ.

00:19:47:00
Σε εξοχικό μέρος στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στο μεσημεριανό γεύμα μετά το ξεμοντάρισμα του ναυαγισμένου πλοίου. Το γλέντι φτάνει στο τέλος. Την αρχή κάνει ο ΣΠΑΝΟΣ. Φεύγουν όλοι εκτός από τη ΣΑΠΦΩ και τον ΛΕΩΝΗ. Η ΣΑΠΦΩ σκουπίζει το στόμα της αμήχανα, ο ΛΕΩΝΗΣ πίνει το ποτό του επίσης αμήχανα. Ο ΛΕΩΝΗΣ της προτείνει να πάνε μέχρι τον πύργο στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ και εκείνη αρνείται λέγοντας ότι την πονάει λίγο το πόδι της. Φεύγει κουτσαίνοντας ελαφρά. Ο ΛΕΩΝΗΣ μένει μόνος. Την κοιτάει καθώς απομακρύνεται. Ακούγεται το τραγούδι των τίτλων (η ΜΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΟΥ τραγουδά τη σύνθεση των ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ).

00:21:42:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Από το σπίτι βγαίνει η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ), περιφέρεται γύρω από το τραπέζι. Έρχεται ο ΛΕΩΝΗΣ. Της διηγείται το περιστατικό του κατά το ξεμοντάρισμα του πλοίου: ότι κατά την ανατίναξη ένα κομμάτι σίδερο παρά λίγο να χτυπήσει τη ΣΑΠΦΩ, ο ΛΕΩΝΗΣ έπεσε και την παρέσυρε μαζί του, όπως συνήθιζε στο στρατό. Είναι στεναχωρημένος. Η ΑΔΡΙΑΝΗ του λέει ότι είχε ένα κακό προαίσθημα, αλλά δεν του είπε τίποτα για να μην τον κοροϊδεύει, δικαιολογώντας το στο γεγονός ότι ο ΛΕΩΝΗΣ δεν πιστεύει σε προαισθήματα. «Πιστεύω σε όλα, Αδριανή», της λέει, φανερά σκεπτόμενος τη ΣΑΠΦΩ. «Και περισσότερο πιστεύω στ’ απίστευτα. Φαίνεται πως μερικές φορές ψάχνουμε την αλήθεια, όπως μερικοί γυρεύουν τα γυαλιά τους και τελικά τα βρίσκουν καβάλα πάνω στη μύτη τους». Η ΑΔΡΙΑΝΗ του ζητά την άδεια να επισκεφθεί τη ΣΑΠΦΩ και εκείνος δέχεται. Μένει μόνος, σκέφτεται.

00:24:11:00
Στη σάλα του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στο καναπεδάκι κάθονται η ΣΑΠΦΩ και η ΑΔΡΙΑΝΗ. Συζητούν για το περιστατικό και το προαίσθημα της ΑΔΡΙΑΝΗΣ. Η ΣΑΠΦΩ λέει ότι δεν ήταν τίποτα το σοβαρό, μόνο η τρομάρα. Μπαίνει η υπηρέτρια η ΜΟΥΓΓΗ. Η ΣΑΠΦΩ φεύγει, για να δει το παιδί. Η ΑΔΡΙΑΝΗ προθυμοποιείται να τη βοηθήσει, η ΣΑΠΦΩ αρνείται ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής της. Η ΑΔΡΙΑΝΗ μένει μόνη.

00:24:50:00
Στη σάλα του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ μόνη. Η ΣΑΠΦΩ επιστρέφει από το παιδί. Σφιχταγκαλιάζονται και κλαίνε. «Είναι ώρες που ξεχειλίζω», λέει με αναφιλητά η ΣΑΠΦΩ και η ΑΔΡΙΑΝΗ την καθησυχάζει λέγοντάς της πως όλα θα πάνε καλύτερα. Η ΑΔΡΙΑΝΗ της λέει ότι η αγάπη την ώθησε να της προτείνει να τη βοηθήσει με το παιδί και η ΣΑΠΦΩ το πιστεύει και της ζητά συγχώρεση που της αρνήθηκε να το δει. Η ΣΑΠΦΩ μιλά με πόνο για το παιδί: «Αυτό το παιδί είναι η τιμωρία μου [. . .] Δεν έχει νου. Δεν έχει καν μορφή. . . Γιατί τυραννιέται; Κι εγώ τι φταίω;». Θυμάται το γάμο της: «Ποτέ σου να μην παντρευτείς άντρα που δεν αγαπάς. [. . .] Άφηνα τον εαυτό μου στα χέρια του σαν ένα ρούχο. Και μέσα μου έκλαιγα από ντροπή. Κι αηδία. Αυτός το καταλάβαινε και δε μου το συγχωρούσε. Γιατί αυτός αγαπούσε. . . [. . .] Τον έκλαιγε η καρδιά μου και σαν με χτυπούσε. . . [. . .] Τώρα που πέθανε λες κι ήρθε πιο σιμά μου [. .]». Η ΑΔΡΙΑΝΗ της φιλά τα χέρια.

00:31:59:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ, έτοιμος να βγει, η ΑΔΡΙΑΝΗ έρχεται. Τη ρωτά για τη ΣΑΠΦΩ. Του απαντά ότι είναι καλύτερα και ότι αρχίζει να την αγαπά ολοένα και περισσότερο. Τη ρωτά αν έχει κρεμασμένα το μετάλλιο και το έγγραφο της Μεραρχίας και εκείνη απαντά πως ό, τι έχει είναι μια φωτογραφία του ΒΡΑΝΑ και μερικά λουλούδια. Γυρίζουν μαζί στον πύργο. Η ΑΔΡΙΑΝΗ μπαίνει στον πύργο, ο ΛΕΩΝΗΣ κάθεται στο πεζούλι. Παίρνει το σημειωματάριο και γράφει. Ακούμε τις σκέψεις του: «Άλλη φορά δεν έβαζε λουλούδια μπροστά στη φωτογραφία του. [. . .] Μήπως είναι τύψεις αυτές που πασχίζει να τις σκεπάσει με τ’ αγριολούλουδα; [. . .] Νιώθω πια καθαρά και μέρα με τη μέρα πιο έντονα πως η παρουσία της μου γίνεται ολοένα και πιο απαραίτητη. [. . .] Μόλις βρίσκομαι κοντά της μονομιάς νιώθω την ατμόσφαιρά της μεθυστική, εύφλεκτη, σαν να κυκλοφορεί γύρω της ένα εμπρηστικό αέριο, που δε χρειάζεται παρά μια σπίθα. Ζω μέσα σε μια έξαψη και χάνω κάθε εμπιστοσύνη στην ανδρική μου θέληση».

00:34:25:00
Στην παραλία της ΠΟΡΤΑΡΑΣ στη ΛΕΣΒΟ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ και η ΣΑΠΦΩ ξαπλωμένες, ο ΛΕΩΝΗΣ παίζει με πετραδάκια. «Και πολλές φορές μάλιστα», συνεχίζει ο ΛΕΩΝΗΣ, «αφήνομαι σε μια δειλία με μια γυναικεία ηδυπάθεια. Την ηδυπάθεια της ήττας. Πολλές φορές πάλι, οπλισμένος με το πείσμα μου να εκτεθώ προκλητικά στη γοητεία της, πάω κοντά της γυρεύοντας μια νίκη, για να την προσφέρω στον εαυτό μου. Τότε πασχίζω να τη βλέπω μονάχα σαν γυναίκα του Βρανά, τη μάνα ενός σημαδεμένου παιδιού». Ο ΛΕΩΝΗΣ προσφέρει στη ΣΑΠΦΩ λίγα λουλούδια για τη φωτογραφία του ΒΡΑΝΑ. Ξαπλώνει κοντά τους. Είναι η σκέψη του ΛΕΩΝΗ.

00:35:16:00
Στην παραλία της ΠΟΡΤΑΡΑΣ στη ΛΕΣΒΟ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ και η ΣΑΠΦΩ ξαπλωμένες, ο ΛΕΩΝΗΣ ξαπλώνει στα πόδια της ΑΔΡΙΑΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ λέει στη ΣΑΠΦΩ για το πόσο την αγαπούσε ο ΒΡΑΝΑΣ. «[. . .] Καθένας έχει το δικό του τρόπο για την αγάπη [. . .] Ο Βρανάς ήταν ένας φανατικός. Κι ένας ασκητής», λέει ο ΛΕΩΝΗΣ, για να απαντήσει η ΣΑΠΦΩ: «[. . .] Εγώ θαρρώ πως η αγάπη είναι μια ορμητική διάθεση να κάνει κανείς ευτυχισμένο αυτόν που αγαπάει. Στην ανάγκη με θυσία και με ταπείνωση». Ο ΛΕΩΝΗΣ παλέυει να νικήσει στη διαμάχη περί αγάπης λέγοντας ότι κανένας δεν μπορεί να ξέρει την ουσία της αγάπης [. . .]». Η ΣΑΠΦΩ συλλογιέται τη μέρα του ξεμονταρίσματος του ναυαγισμένου πλοίου και το ατύχημα που παραλίγο να της στοίχιζε τη ζωή. Αυτόν τον «κίνδυνο» τον ερμήνευσε σαν «εκδίκηση» από «εκείνον». Όταν ο ΛΕΩΝΗΣ τη ρωτάει το γιατί, εκείνη αποφεύγει και κάνει να φύγει. Ο ΛΕΩΝΗΣ της θυμίζει επιδεικτικά τα λουλούδια που της πρόσφερε στη μνήμη του ΒΡΑΝΑ, εκείνη παίρνει τα λουλούδια, φεύγει. Ξαφνικά σταματά, τσακίζει τα λουλούδια.

00:39:24:00
Ο ΛΕΩΝΗΣ με τα σύνεργα ζωγραφικής υπό μάλης προχωρά και απαγκιάζει κοντά σε ένα βιομηχανικό κτήριο, σε μια βιομηχανική περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Στο ένα από τα παράθυρα διακρίνονται δύο φιγούρες. Η έκθεση ζωγραφικής της ομάδας των «Ελεύθερων Καλλιτεχνών» με θέμα τους «Πρόσφυγες», που θα γίνει στο ΖΑΠΠΕΙΟ και στην οποία θα λάβει μέρος, πλησιάζει. Ακούμε τις σκέψεις του. Λέει ότι την είδε πάλι στο όνειρό του. Μιλάει ηδονιστικά για κείνη.

00:40:37:00
ΛΕΩΝΗΣ και ΣΑΠΦΩ. «Ξάπλωσα δίπλα της κι ένιωσα πως ο Βρανάς ήταν εκεί κοντά. Πίσω απ’ τις φυλλωσιές. Και μας παρακολουθούσε». Τη φιλάει. Είναι το όνειρό του.Όσα κι αν έζησαόσα κι αν έπαθαθέλω να σβήσουνθέλω να σβήσουν.Με καταστρέψανεγι’ αυτό ας φύγουνεκι ας μη γυρίσουνκι ας μη γυρίσουν. . .Όμως η σκέψη μουστην αγωνία τηςσε σας πλανάται.Παρελθόν μου σκοτεινόμέλλον αμφίβολοάγχος μου παντοτινόστο παρόν το δύσκολομη με κυνηγάτεμη με κυνηγάτε. . .Τώρα μετάνιωσαγια τόσα σφάλματαπου είχα κάνειπου είχα κάνει.Και στον κατήφοροπου με παρέσυρανλέω πια φτάνειλέω πια φτάνει. . .Μα τις ελπίδες μουκι όλα τα όνειρά μουτα χαλάτε. . .Παρελθόν μου σκοτεινόμέλλον αμφίβολοάγχος μου παντοτινόστο παρόν το δύσκολομη με κυνηγάτεμη με κυνηγάτε. . .(το τραγούδι των τίτλων)

00:43:50:00
Σε μια βιομηχανική περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ζωγραφίζει. Προσπαθεί να αφοσιωθεί στην τέχνη του, μιας και πλησιάζει η έκθεση ζωγραφικής, «μέχρι να συλλάβει το τέλειο». Εργάτες δουλεύουν. Τους απαθανατίζει.

00:44:42:00
Τίτλοι τέλους.

00:03:15:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Η φωτιά».

00:03:21:00
Στον Γιαλό της Βίγλας της ΛΕΣΒΟΥ. Βράδυ. Περπατούν η ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ), η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ), ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ), ο ΓΙΑΤΡΟΣ (ΡΗΓΑΣ ΑΞΕΛΟΣ) και ο δήμαρχος ΣΠΥΡΟΣ ΣΠΑΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ) και οι κόρες των ΣΠΑΝΩΝ, ΑΣΠΑΣΙΑ (ΤΙΤΙΚΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ) και ΛΟΥΛΟΥ (ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ). Ακούγεται μία έκρηξη. Κάποιος φωνάζει ότι άρπαξε φωτιά το εργοστάσιο του ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ και είναι μέσα εργάτες.

00:05:03:00
Στην αποθήκη του ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ. Φωτιά παντού. Κόσμος ανάστατος. Η φωτιά έχει επεκταθεί και στο διπλανό σπίτι. Ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ (ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ) εφιστά την προσοχή ότι στον κάτω όροφο υπάρχουν μίγματα και δυναμίτης πιθανά να εκραγούν. Ένα μικρό κορίτσι διατρέχει κίνδυνο. Ο ΛΕΩΝΗΣ τρέχει να το σώσει. Το βγάζει μέσα απ’ τις φλόγες. Η ΑΔΡΙΑΝΗ λιποθυμάει. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ την επιβλέπει, ο ΛΕΩΝΗΣ τον επιπλήττει λέγοντάς του ότι θα έπρεπε να κουράρει τους εργάτες. Ο ΣΠΑΝΟΣ συγχαίρει τον ΛΕΩΝΗ για την πράξη του. Η φωτιά θεριεύει.

00:08:48:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ αναρρώνει, η ΑΣΠΑΣΙΑ και η ΛΟΥΛΟΥ κεντάνε. Προτρέπουν την ΑΔΡΙΑΝΗ να συνέλθει από το νευρικό κλονισμό. Η ΑΔΡΙΑΝΗ περιγράφει το συναίσθημά της. Οι δημαρχοπούλες μιλούν για γάμο, για προίκα, για τον ΓΙΑΤΡΟ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ κοιμήθηκε. Η ΑΣΠΑΣΙΑ και η ΛΟΥΛΟΥ φεύγουν.

00:11:48:00
Στην αποθήκη του ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ, το βράδυ της φωτιάς. Κόσμος ανάστατος, φωνές, φωτιά παντού. Είναι ο εφιάλτης της ΑΔΡΙΑΝΗΣ.

00:13:27:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ κοιμάται και φωνάζει το χαϊδευτικό όνομα του ΛΕΩΝΗ. Η ΣΑΠΦΩ τη χαϊδεύει στο μέτωπο. Η ΑΔΡΙΑΝΗ ξυπνάει. «Καμιά φορά στ’ όνειρό μας χωράει όλη μας η ζωή», λέει η ΑΔΡΙΑΝΗ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ συνεχίζει λέγοντας στη ΣΑΠΦΩ ότι ο ΛΕΩΝΗΣ είναι πολύ νευρικός. «Όταν του είπα ότι θα ’ρθεις να με δεις, σηκώθηκε κι έφυγε χωρίς να πει λέξη [. . .]». Η ΣΑΠΦΩ χαμηλώνει τα μάτια. Έπειτα η ΑΔΡΙΑΝΗ της αναφέρει ότι έκλαιγε στην κάμαρά του, χωρίς να ξέρει γιατί και συμπληρώνει ότι «εκείνος έλεγε πως δεν μπορεί πια να κλάψει». Η ΣΑΠΦΩ το εξηγεί μιλώντας για τη φωτιά και πόσο συντάραξε όλους στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ. Η ΣΑΠΦΩ φεύγει, της υπόσχεται ότι θα ξανάρθει σύντομα και στέλνει χαιρετισμούς στον ΛΕΩΝΗ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ μένει μόνη. Κλείνει τα μάτια.

00:17:25:00
Σε δάσος στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η οικογένεια ΔΡΙΒΑ σε ευτυχισμένες στιγμές. Το ομπρελίνο της ΜΗΤΕΡΑΣ, το ναυτικό κουστουμάκι του ΛΕΩΝΗ, το τραπεζομάντιλο της εκδρομής, ένα παιδικό παιχνίδι, η κούκλα της ΑΔΡΙΑΝΗΣ, η «Κοκκινοσκουφίτσα», ένα καπέλο γεμάτο κεράσια, χέρια που κρατιούνται γερά. Η μικρή ΑΔΡΙΑΝΗ πάει βόλτα με την κούκλα της. Είναι η ανάμνηση-όνειρο της ΑΔΡΙΑΝΗΣ.

00:26:48:00
Ο πύργος των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ακούγεται ο ΛΕΩΝΗΣ να ρωτάει την ΑΔΡΙΑΝΗ σχετικά με το ποιος τους επισκέφθηκε, η ΑΔΡΙΑΝΗ του απαντάει ότι, εκτός από τις δημαρχοπούλες, ήρθε η ΣΑΠΦΩ και τον ρωτάει γιατί αυτή η ερώτηση. Ο ΛΕΩΝΗΣ δικαιολογείται λέγοντας ότι περιμένει κάτι κριτικές από την έκθεση ζωγραφικής που έλαβε μέρος. Είναι φανερό ότι ο ΛΕΩΝΗΣ θέλει να αποφεύγει να βλέπει τη ΣΑΠΦΩ.

00:27:40:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Κάθονται ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΑΔΡΙΑΝΗ. Στην ερώτηση της ΑΔΡΙΑΝΗΣ αν είναι άρρωστος, εκείνος απαντάει: «Πάσχω από μοναξιά». Η ΑΔΡΙΑΝΗ τον περιγράφει άκεφο, ότι δεν κολυμπά πια, ότι δεν κοιμάται καλά, ότι παραμιλάει στον ύπνο του. . . -ευτυχώς μίλαγε για τον ανθυπολοχαγό. Η ΑΔΡΙΑΝΗ επιμένει να της πει τι έχει και εκείνος της λέει ότι δεν μπορεί να μοιραστεί τις αγωνίες του με κανέναν. Ο ΛΕΩΝΗΣ αποφασίζει να της πει κάτι άλλο από την αλήθεια, ότι πλήττει πια στο χωριό με τους ίδιους ανθρώπους, και της ζητά να φύγουν για την πόλη. Η ΑΔΡΙΑΝΗ πείθεται από την επιχειρηματολογία του ΛΕΩΝΗ και αποφασίζουν να φύγουν σε μια εβδομάδα από τώρα.

00:32:33:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Μία μέρα πριν από την επιστροφή τους στη ΧΩΡΑ της ΛΕΣΒΟΥ. Βρέχει και ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΑΔΡΙΑΝΗ και η ΧΡΙΣΤΙΝΑ (ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΜΑΝΩΛΑΚΗ) μαζεύουν τις καρέκλες και το τραπέζι απ’ έξω. Ο ΛΕΩΝΗΣ απολαμβάνει τα πρωτοβρόχια κάτω από μια ομπρέλα και παρέα με τον μικρό ΓΙΩΡΓΑΚΗ (ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ). Μιλούν για το επόμενο καλοκαίρι που θα ξανάρθουν ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΑΔΡΙΑΝΗ.

00:34:39:00
Στο τείχος του κάστρου με θέα στο ΑΙΓΑΙΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ γράφει στο σημειωματάριό του. Γράφει για την αναγκαιότητα της φυγής του, το κλείδωμα του σπιτιού, τα πετρωμένα «θαλασσόχορτα» και τα κοχύλια-«τα μικρά λάφυρα του καλοκαιριού»-που μάζεψαν η ΣΑΠΦΩ και η ΑΔΡΙΑΝΗ, τον πίνακα που θα ’θελε να φτιάξει και να αποδώσει την κοριτσίστικη ομορφιά της ΣΑΠΦΩΣ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ, την πεθυμιά του να σταματήσει τον χρόνο. Κλείνει το σημειωματάριό του, σκέφτεται.

00:36:11:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ γράφει στο σημειωματάριό του. Η ΑΔΡΙΑΝΗ του λέει ότι πολύ θα ήθελε να ξέρει τα μυστικά που γράφει στο σημειωματάριό του, ο ΛΕΩΝΗΣ υπεκφεύγει αναφέροντας τεχνικούς εικαστικούς όρους. Του λέει ότι θα πάει να δει τη ΣΑΠΦΩ να της πει ότι αύριο φεύγουν.

00:37:07:00
Στη σάλα του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΣΑΠΦΩ με ανοιχτόχρωμο ρούχο και η ΑΔΡΙΑΝΗ κάθονται και τα λένε. Η ΑΔΡΙΑΝΗ λέει κάπως απότομα στη ΣΑΠΦΩ για την αναχώρησή τους. Η ΣΑΠΦΩ εκπλήσσεται. Η ΑΔΡΙΑΝΗ φεύγει, η ΣΑΠΦΩ μένει μόνη, σκέφτεται.

00:37:51:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Κάθονται και πίνουν τον καφέ τους ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΑΔΡΙΑΝΗ. Μιλούν για τον ανιαρό αποχαιρετιστήριο «μυστικό δείπνο» του δημάρχου και νονού τους ΣΠΑΝΟΥ που είναι καλεσμένοι. Το «εμείς κι εμείς» του δείπνου προέρχεται από τον ανταγωνισμό των κοριτσιών για τη φιλία του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ με τη ΣΑΠΦΩ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ του περιγράφει τη σκηνή που συνάντησε τη ΣΑΠΦΩ για να της πει ότι θα φύγουν. Του λέει ότι κλάψανε πολύ και οι δύο. Ο ΛΕΩΝΗΣ απαντά ότι «έχει κάτι που ακτινοβολεί γύρω της», προσπαθώντας όμως παράλληλα να ρητορεύσει και να εκλογικεύσει αυτό της το στοιχείο λογοκρίνοντάς το, εξηγώντας τάχα ότι συμβαίνει, επειδή «δεν μιλάει πολύ ή επειδή αφήνει την ομορφιά της να μιλήσει γι’ αυτήν». Λέει ότι ίδιον τέτοιου τύπου γυναικών είναι το να «αφήνουν τη σιωπή τους, να την υπογραμμίζουν με μια παρατεταμένη ματιά», αλλά ότι πίσω από τα «αποσιωπητικά» που αφήνουν «δεν υπάρχει τίποτα». Η ΑΔΡΙΑΝΗ του λέει ότι σκέφτεται να οργανώσει μια εκδρομή με αφορμή την αναχώρησή τους παρέα με τη ΣΑΠΦΩ και διαπιστώνει φωναχτά ότι ο ΛΕΩΝΗΣ άλλαξε πολύ αυτό το καλοκαίρι. Ο ΛΕΩΝΗΣ υπεκφεύγοντας το αποδίδει στο τέλος του πολέμου.

00:41:42:00
Στη σάλα του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΣΑΠΦΩ στα πόδια της ΜΟΥΓΓΗΣ υπηρέτριάς της (ΑΛΙΚΗ ΓΟΥΡΙΩΤΗ) κάνει ένα συγκλονιστικό μονόλογο για τα πρωτόγνωρα συναισθήματά της: «Πώς μπορεί μια απλή κουβέντα να ’χει τόση σημασία;. . . Μια ματιά. . . Μια ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού. . . Ένας περίπατος στη θάλασσα. . . Ένα τίποτα. . . Τι είν’ αυτό; Από πού έρχεται;. . . Ευτυχία;. . . Ο έρωτας;. . . [. . .] Νιώθω κάτι αλλόκοτο. . . Σα να με κατέχει κάτι μυστικό. . . Ακόμα δεν ένιωσα τη χαρά της αγάπης. Κι όλα γίνανε κομμάτια. Εκείνος φεύγει. . . Κι εγώ μένω πάλι μόνη με τον πεθαμένο ήρωά μου. . . [. . .] Η φυγή του Λεωνή με τσακίζει σιγά-σιγά, ολότελα. . . ».

00:45:42:00
Τίτλοι τέλους.

00:02:20:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Ο πύργος».

00:02:28:00
Στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) και η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ) φτάνουν στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ. Συναντούν πρώτα το γιο της παραδουλεύτρας ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ, τον ΓΙΩΡΓΑΚΗ (ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ). Βγαίνει να τους υποδεχτεί η ΧΡΙΣΤΙΝΑ (ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΜΑΝΩΛΑΚΗ). Ο ΛΕΩΝΗΣ πιάνει κουβέντα με τον ΓΙΩΡΓΑΚΗ και η μητέρα του μιλάει για το παιδί. Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ και ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ πηγαίνουν τις αποσκευές μέσα στον πύργο. Ο ΛΕΩΝΗΣ παίρνει τα τελάρα και τη βαλίτσα του και μπαίνει στον πύργο.

00:05:05:00
Στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπαίνει στον πύργο. Η ΑΔΡΙΑΝΗ είναι ήδη μέσα. Ο ΛΕΩΝΗΣ αφήνει τις αποσκευές του και περιεργάζεται το χώρο. Μιλάει για τον πύργο, το σπίτι των παιδικών του καλοκαιριών. Παίρνει από το χέρι την ΑΔΡΙΑΝΗ και ανεβαίνουν την εσωτερική σκάλα. Φτάνουν στο καθιστικό και η ΑΔΡΙΑΝΗ θυμάται την ιστορία με τη μαύρη ομπρέλα του πατέρα τους που την τρόμαζε. Σε άλλο δωμάτιο βρίσκουν παλιά σημάδια στους τοίχους του σπιτιού, δείγματα ότι μέτραγαν το μπόι τους κάθε καλοκαίρι. Τραβούν ξανά τις μολυβιές για να «σημαδέψουν» ξανά το ύψος τους και ο ΛΕΩΝΗΣ σκέφτεται ότι «ξαναρχίζει η καινούργια τους ζωή».

00:12:36:00
Στο καθιστικό του σπιτιού των ΣΠΑΝΩΝ, δημάρχου και κοινού νονού και νονάς του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ. Πρόκειται να επισκεφτούν τον ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΣΠΥΡΟΣ ΣΠΑΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ) φωνάζει τη γυναίκα του ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΠΑΝΟΥ (ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ). Η ΕΥΤΥΧΙΑ μπαίνει και κάθεται κοντά του. Λέει ότι είναι πολύ συγκινημένη που θα δει τον ΛΕΩΝΗ, μετά από τόσο καιρό. Περιμένουν και τις κόρες τους, για να πάνε όλοι μαζί. Η ΕΥΤΥΧΙΑ πηγαίνει να φωνάξει τις κόρες της, για να βιαστούν για την επίσκεψη.

00:13:47:00
Στο υπνοδωμάτιο της ΛΟΥΛΟΥ και της ΑΣΠΑΣΙΑΣ στο σπίτι των ΣΠΑΝΩΝ. Ετοιμασία για την επίσκεψη στον ΛΕΩΝΗ μετά την επιστροφή του από τον πόλεμο. Η κόρη των ΣΠΑΝΩΝ ΛΟΥΛΟΥ (ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ) χαλαρώνει στο κρεβάτι της με έναν καθρέπτη. Σιγοτραγουδάει. Η αδελφή της ΑΣΠΑΣΙΑ (ΤΙΤΙΚΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ) ρίχνει νερό στο λαβομάνο και πλένει τα χέρια της. Η ΛΟΥΛΟΥ την βοηθάει. Οι δύο τους στο κρεβάτι της ΛΟΥΛΟΥ μιλούν για τον ΛΕΩΝΗ, ό, τι θυμούνται, γιατί έχουν περάσει πολλά χρόνια. Επιλέγουν τα ρούχα που θα φορέσουν. Μπαίνει η μητέρα τους και υπογραμμίζει τη συγκίνησή της για την επιστροφή του ΛΕΩΝΗ. Τα κορίτσια βγαίνουν από το δωμάτιό τους. Μια μικρή καθυστέρηση κάνει την οικογένεια ΣΠΑΝΟΥ (εκτός από την ΑΣΠΑΣΙΑ) να μιλά στο καθιστικό. Ο ΣΠΑΝΟΣ μιλά για τα κτήματα του ΔΡΙΒΑ που τα δούλεψε σαν να ήταν δικά του. Η ΑΣΠΑΣΙΑ μπαίνει στο χώρο και βγαίνουν όλοι μαζί.

00:17:22:00
Στην εξοχή στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ κάθεται μόνος και σκεφτικός. Ο ΛΕΩΝΗΣ ακουμπισμένος σε ένα δέντρο παραπέρα τον ζωγραφίζει. Ο ΛΕΩΝΗΣ ετοιμάζεται για μία έκθεση ζωγραφικής, στην οποία θα συμμετάσχει με την ομάδα των «Ελεύθερων Καλλιτεχνών» στο ΖΑΠΠΕΙΟ, με θέμα τους «Πρόσφυγες». Έρχεται η οικογένεια των ΣΠΑΝΩΝ. Η ΕΥΤΥΧΙΑ καλωσορίζει πρώτη τον ΛΕΩΝΗ. Τον καλωσορίζει και η υπόλοιπη οικογένεια. Ο ΛΕΩΝΗΣ απαλλάσσει το «μοντέλο» του, τον ΓΙΩΡΓΑΚΗ, από τα καθήκοντά του, κάτι που δε δέχονται οι επισκέπτες του, οι οποίοι προσφέρονται να τον αφήσουν να ολοκληρώσει το έργο του και πάνε να δουν την ΑΔΡΙΑΝΗ. Ο ΛΕΩΝΗΣ περιγράφει στην ΑΣΠΑΣΙΑ και τη ΛΟΥΛΟΥ το έργο του «Το παιδί και η ελιά», «μια μελέτη φωτός», όπως λέει. Φεύγουν όλοι. Πάνε προς τον πύργο.

00:20:37:00
Στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Φτάνουν η οικογένεια των ΣΠΑΝΩΝ και ο ΛΕΩΝΗΣ. Φωνάζουν την ΑΔΡΙΑΝΗ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ βγαίνει από το σπίτι να τους υποδεχτεί. Χαζολογούν. Ο ΛΕΩΝΗΣ δηλώνει ότι θα ανέβει στο ατελιέ του να αφήσει τα σύνεργα της ζωγραφικής του και θα ξανακατέβει. Στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ανεβαίνει την εσωτερική σκάλα του πύργου και φτάνει στο ατελιέ του. Κάθεται στο γραφείο του. Θυμάται.

00:21:47:00
Σε ανοιχτό χώρο. Ο ΛΕΩΝΗΣ με στρατιωτικά και ένας βιολιστής, ο ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ (ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΚΟΥΓΙΑΝΟΣ). Γρατζουνάει το βιολί του και τραγουδά. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:25:23:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κάθεται στο γραφείο του. Σηκώνεται, πηγαίνει στο παράθυρο, κοιτάζει. Θυμάται.

00:25:56:00
Στο στρατόπεδο, εν ώρα στρατιωτικών ασκήσεων της 3ης διμοιρίας. Διακρίνεται ο ΛΕΩΝΗΣ και οι συστρατιώτες του: ο ΔΟΥΡΑΣ (ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΠΛΑΡΟΣ), ο ΔΟΥΚΑΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ) και ο ΜΗΝΑΣ (ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ). Ακούγονται στρατιωτικά παραγγέλματα από το λοχία (ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΞΟΣ). Πάλη δύο συστρατιωτών και ξιφασκία του ΛΕΩΝΗ και του ΔΟΥΚΑ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:29:48:00
Σε οίκο ανοχής. Μπαίνουν ο ΔΟΥΚΑΣ, ο ΜΗΝΑΣ και ο ΔΟΥΡΑΣ με στρατιωτικά ρούχα. Γύρω γυναίκες. Ένας άνδρας βγαίνει. Ο ΛΕΩΝΗΣ ντυμένος στρατιωτικά στο μπαλκόνι ενός δωματίου με μια γυναίκα. Κατεβαίνει. Οι φίλοι και συστρατιώτες του ΛΕΩΝΗ χαμογελούν και φεύγουν. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:31:14:00
Έξω από τον οίκο ανοχής. Οι φίλοι ΛΕΩΝΗΣ, ΔΟΥΚΑΣ, ΜΗΝΑΣ και ΔΟΥΡΑΣ περπατούν, τραγουδούν και πίνουν από την κοινή καράφα. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:33:11:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Μισοξαπλωμένος στο κρεβάτι του ο ΛΕΩΝΗΣ, ξαπλωμένος ο ΒΡΑΝΑΣ (ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ). Ο ΒΡΑΝΑΣ λέει στον ΛΕΩΝΗ ότι αρχικά δεν τον συμπαθούσε, αλλά χαίρεται που ο πόλεμος τους έφερε κοντά. Ακούγεται ένα γογγητό από έναν ασθενή σε άλλο θάλαμο με κομμένο πόδι, που ξύπνησε από τη νάρκωση. Μπαίνει ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ (ΤΑΣΟΣ ΠΕΖΥΡΚΙΑΝΙΔΗΣ), τους εξηγεί το περιστατικό. Το γογγητό παύει, νέα νάρκωση. Ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ περιγράφει με γλαφυρό-σχεδόν κωμικό-τρόπο τραγικά περιστατικά λαβωμένων που έρχονται στο νοσοκομείο. Ο ΒΡΑΝΑΣ και ο ΛΕΩΝΗΣ δυσανασχετούν. Ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ φεύγει. Οι δυο τους αισθάνονται τυχεροί που δεν είναι νεκροί. Ο ΛΕΩΝΗΣ ζητά από τον ΒΡΑΝΑ να του μιλήσει για τα παιδικά του χρόνια, τους έρωτές του. Αυτός αρνείται. Ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ μπαίνει στο θάλαμο ξανά και μιλάει για ένα περιστατικό με έναν ανθυποφαρμακοποιό. Γελούν. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:40:15:00
Στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ, στο μπαλκόνι του ατελιέ του ΛΕΩΝΗ. Ο ΛΕΩΝΗΣ είχε ξεχαστεί στις σκέψεις του και καθυστέρησε να κατέβει για να μιλήσει με τους καλεσμένους του, την οικογένεια ΣΠΑΝΟΥ. Ο ΣΠΑΝΟΣ τον καλεί και υπόσχεται να κατέβει. Η ΑΔΡΙΑΝΗ και η οικογένεια ΣΠΑΝΟΥ κάθονται στο τραπέζι της αυλής του πύργου. Η ΑΔΡΙΑΝΗ λέει ότι ο ΛΕΩΝΗΣ μιλάει για την όχι και τόσο καλή κατάστασή του και για τη μόνη του συντροφιά, τη ζωγραφική. Η ΣΠΑΝΟΥ συμβουλεύει περιπάτους και επισκέψεις. Ο ΛΕΩΝΗΣ κατεβαίνει και λέει για τη μεγάλη του λαχτάρα για το χωριό και τους ανθρώπους του, ιδιαίτερα τη νονά του ΕΥΤΥΧΙΑ. Ο ΣΠΑΝΟΣ και ο ΛΕΩΝΗΣ φεύγουν, για να πουν μερικές «ανδρικές» κουβέντες.

00:41:43:00
Στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΣΠΑΝΟΣ και ο ΛΕΩΝΗΣ ανεβαίνουν την εσωτερική σκάλα και ο πρώτος επισημαίνει στο δεύτερο τις εργασίες που επιβάλλεται να γίνουν στον πύργο. Ο ΛΕΩΝΗΣ ευχαριστεί το νονό του ΣΠΑΝΟ για την αγάπη που έδειξε στην ΑΔΡΙΑΝΗ όλο τον καιρό που έλειπε στον πόλεμο. Πηγαίνουν σε ένα υπνοδωμάτιο, ο ΣΠΑΝΟΣ κάθεται στο κρεβάτι και ο ΛΕΩΝΗΣ αναφέρει στο νονό του ότι με έναν Μεγαλοχωρίτη, τον ΒΡΑΝΑ, νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο στο ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ. Αναφέρεται για πρώτη φορά στο ότι ο ΒΡΑΝΑΣ είναι νεκρός. Του λέει ότι έχει την ιερή υποχρέωση να παραδώσει στη γυναίκα του ΒΡΑΝΑ ορισμένα θυμητάρια που του εμπιστεύτηκε. Ο ΣΠΑΝΟΣ λέει στον ΛΕΩΝΗ ότι η χήρα του ΒΡΑΝΑ, ΣΑΠΦΩ, κατόπιν δικών του ενεργειών, διορίστηκε δασκάλα μετά το θάνατο του συζύγου της. Ο ΣΠΑΝΟΣ και ο ΛΕΩΝΗΣ κατεβαίνουν στην αυλή.

00:45:37:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Καθισμένοι γύρω από το τραπέζι οι γυναίκες της παρέας: η ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΠΑΝΟΥ, η ΑΣΠΑΣΙΑ, η ΛΟΥΛΟΥ και η ΑΔΡΙΑΝΗ. Βγαίνουν ο ΣΠΑΝΟΣ και ο ΛΕΩΝΗΣ και ο πρώτος λέει ότι είναι ώρα αναχώρησης. Αποχαιρετιούνται. Η νονά λέει στην ΑΔΡΙΑΝΗ να πείσει τον ΛΕΩΝΗ να τους επισκεφτούν. Η ΑΔΡΙΑΝΗ μένει μόνη.

00:46:30:00
Τίτλοι τέλους.

00:02:11:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Εσκί Σεχήρ».

00:02:18:00
Στην εξοχή στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ, με φόντο τον πύργο των ΔΡΙΒΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) μπροστά στο τελάρο του ζωγραφίζει επίμονα, ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ (ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ) καθιστός και μία καρέκλα. Στο βάθος η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ). Έρχεται με ένα δίσκο σερβιρίσματος με βυσσινάδες. Προσφέρει τις βυσσινάδες, ο ΛΕΩΝΗΣ αρνείται. Ο ΛΕΩΝΗΣ μιλά για τη ζωγραφική του σύνθεση, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και την έκθεση ζωγραφικής στο ΖΑΠΠΕΙΟ με θέμα τους «Πρόσφυγες, στην οποία θα συμμετάσχει η ομάδα των «Ελεύθερων Καλλιτεχνών». Η ΑΔΡΙΑΝΗ φεύγει. Ο ΛΕΩΝΗΣ αφήνει το πινέλο και λέει στον ΓΙΩΡΓΑΚΗ ότι τελείωσαν για εκείνη τη μέρα.

00:04:31:00
Στο καθιστικό του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ετοιμάζεται να βγει. Έχει φορέσει καλά ρούχα. Ετοιμάζεται να επισκεφθεί τη χήρα του ΒΡΑΝΑ, ΣΑΠΦΩ. Παίρνει το πορτοφόλι του μακαρίτη ΒΡΑΝΑ, που ο ίδιος του εμπιστεύτηκε, για να το παραδώσει στη χήρα του.

00:05:02:00
Εξωτερικό του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ, χήρας του ΒΡΑΝΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπαίνει στην εξώπορτα. Μετανιώνει, φεύγει.

00:05:40:00
Σε θαλάσσια περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Θέα στο ΑΙΓΑΙΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ περπατά στο μόλο μόνος. Είναι ντυμένος με καλά ρούχα, μόλις είχε επισκεφτεί το σπίτι της ΣΑΠΦΩΣ, χήρας του ΒΡΑΝΑ. Μετάνιωσε και δεν την συνάντησε. Ξαπλώνει στο μόλο, κλείνει τα μάτια. Γυρίζει μπρούμυτα, κοιτάζει τα νερά της θάλασσας. Θυμάται.

00:07:22:00
Ο ΛΕΩΝΗΣ μόνος μπροστά σε μια λίμνη όπου επιπλέει ένας νεκρός. Σιωπηλός. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:08:04:00
Σε θαλάσσια περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Θέα στο ΑΙΓΑΙΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ στο μόλο, γυρισμένος μπρούμυτα κοιτάζει τη θάλασσα. Θυμάται.

00:08:10:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένοι στα κρεβάτια τους ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΒΡΑΝΑΣ (ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ). Μπαίνει ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ (ΤΑΣΟΣ ΠΕΖΥΡΚΙΑΝΙΔΗΣ) και περιγράφει γλαφυρά ότι στο ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ θα φτάσει από την ΠΡΟΥΣΑ μια αποστολή με ωραίες Αθηναίες νοσοκόμες. Μέγα γεγονός! Βγαίνει. Ο ΒΡΑΝΑΣ και ο ΛΕΩΝΗΣ αρχίζουν μια συζήτηση για γυναίκες και ο ΛΕΩΝΗΣ του αναφέρει μια περιπέτεια με ένα θεατρικό θίασο που έπαιξε μία παράσταση στην 3η διμοιρία. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:14:21:00
Στο προαύλιο του στρατοπέδου. Οι στρατιώτες της 3ης διμοιρίας ημίγυμνοι. Ένας στρατιώτης φέρνει την είδηση ότι ήρθαν οι γυναίκες. Τις φέρνει ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο. Επικρατεί μεγάλη χαρά. Οι άνδρες τις αγκαλιάζουν ερωτικά. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:15:13:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Καθιστός στο κρεβάτι του ο ΛΕΩΝΗΣ. Μιλάει στον ΒΡΑΝΑ. Συνεχίζει την ιστορία με τον ερχομό των γυναικών στο στρατόπεδο, λέγοντας ότι τις βάλανε σε ένα σπίτι για προστασία. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:15:28:00
Στο προαύλιο του στρατοπέδου. Οι στρατιώτες της 3ης διμοιρίας ημίγυμνοι. Οι γυναίκες περνούν ανάμεσά τους, για να οδηγηθούν στο γιατρό για εξετάσεις. Οι άνδρες χειροκροτούν και σφυρίζουν με επιδοκιμασία. Ακούμε τον ΛΕΩΝΗ να συνεχίζει την ιστορία. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:15:41:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένοι στα κρεβάτια τους ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΒΡΑΝΑΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ συνεχίζει την ιστορία με τον ερχομό των γυναικών στο στρατόπεδο. Λέει ότι κοιμήθηκε με όλες αυτές τις γυναίκες του στρατοπέδου. «Είναι», λέει, «η ηδονή του τσαλαβουτήματος στη λάσπη». Ο ΒΡΑΝΑΣ του λέει: «Η γυναίκα είναι κάτι καλύτερο. . . Εμείς δεν είμαστε άξιοι να τη δούμε πάντα όπως είναι», και ο ΛΕΩΝΗΣ φαίνεται να μη διαφωνεί. Ο ΛΕΩΝΗΣ αναφέρει την ιστορία του ΔΟΥΡΑ και της «ΚΟΝΤΕΣΑΣ», που τη γνώρισε στο καφενεδάκι στα παραπήγματα του ουλαμού τους στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, κάτω από την ΤΟΥΜΠΑ. Ο ΒΡΑΝΑΣ αναφέρει ότι και τη γυναίκα του, που υπηρετούσε στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ, τη φώναζαν «ΚΟΝΤΕΣΑ». Ο ΛΕΩΝΗΣ μιλάει με νοσταλγία για τη ροδακινίτσα που πήγαιναν και έβλεπαν ο ίδιος και ο ΔΟΥΡΑΣ, που «θαρρείς απόμεινε κι ανθίζει μ’ όλα της τα λουλούδια σε μια γωνιά της ψυχής μου». Μπαίνει ο ΓΙΑΤΡΟΣ και διευθυντής του νοσοκομείου (ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΔΗΛΑΣ) και επισημαίνει στον ΒΡΑΝΑ την ανάγκη απόξυσης του μηριαίου οστού, εύκολη επέμβαση. Βγαίνει. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:20:04:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στους διαδρόμους. Ο ΛΕΩΝΗΣ καπνίζει σιωπηλός. Ένας ασθενής οδηγείται για εγχείρηση. Ο ΛΕΩΝΗΣ συνομιλεί με το διευθυντή του νοσοκομείου. Μάλλον μιλούν για τον ΒΡΑΝΑ. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:22:01:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ο ΒΡΑΝΑΣ και καθιστός στο δικό του ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΒΡΑΝΑΣ ζητά από τον ΛΕΩΝΗ να «ψαρέψει» το γιατρό για την πραγματική κατάσταση του ποδιού του. Ο ΛΕΩΝΗΣ του απαντά ότι το έχει ήδη κάνει και λέει ότι ήταν ανάγκη να γίνει η απόξυση, για να γίνει η συγκόλληση του μηριαίου. Φαίνεται σαν να λέει ψέματα. Καπνίζουν και ο ΛΕΩΝΗΣ συνεχίζει την ιστορία με τον ΔΟΥΡΑ και την «ΚΟΝΤΕΣΑ», κατά «παραγγελία» του ΒΡΑΝΑ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:23:17:00
Στο καφενεδάκι «Σ. ΒΑΡΛΑΣ», δίπλα στο σπίτι-μαγαζάκι της “ΚΟΝΤΕΣΑΣ” και της ΜΑΪΚΩΣ, στα παραπήγματα του ουλαμού στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, κάτω από την ΤΟΥΜΠΑ. Ο ΔΟΥΡΑΣ (ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΠΛΑΡΟΣ), ο ΜΗΝΑΣ (ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ), ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΔΟΥΚΑΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ) πίνουν και συνομιλούν. Ο ΔΟΥΡΑΣ τσακώνεται με τον ΜΗΝΑ, ο ΛΕΩΝΗΣ προτείνει στον ΔΟΥΚΑ να τον ζωγραφίσει, ο τελευταίος μιλάει γλαφυρά-πλην χιουμοριστικά-περί της «απλότητoς της τέχνης», ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΜΒΟΥΛΗΣ) παίζει μπουζούκι, ο ΜΗΝΑΣ χορεύει. Ο ΛΕΩΝΗΣ συνεχίζει την ιστορία του ΔΟΥΡΑ: «Ο ΔΟΥΡΑΣ ωστόσο δεν πήγαινε στο καφενεδάκι μονάχα για τη ροδακινίτσα. Ήταν κι ένα κορίτσι εκεί, μια σλαβόφωνη κοπελίτσα, λυγερή και χλωμή. Πολύ χλωμή, σαν από διάφανη πορσελάνη. [. . .] Καθότανε με μια θεια της, μπορεί να ’τανε και γιαγιά της, [. . .] που η παρέα την έλεγε ΜΑΪΚΩ. [. . .] Αυτή ήτανε [. . .] μια συμπαθητικότατη γριά. [. . .] Είχε ένα μαγαζάκι μέσα στο σπίτι τους. [. . .] Η παρέα δεν ήξερε το όνομά της [σ. σ. του κοριτσιού]. [. . .] Αναρωτηθήκαμε μια μέρα πώς να τη λέμε. Τότε ο ΔΟΥΡΑΣ, ο δημοσιογράφος, είπε με σιγανή θερμή φωνή όλο έξαρση να τη λέμε “ΚΟΝΤΕΣΑ”. [. . .] Και μια μέρα ο δημοσιογράφος ο ΔΟΥΡΑΣ ερωτεύτηκε τελειωτικά την “ΚΟΝΤΕΣΑ”». Ο ΔΟΥΡΑΣ σηκώνεται και πηγαίνει να ψωνίσει από το μαγαζάκι. Έξω κάθεται η «ΚΟΝΤΕΣΑ» (ΓΚΕΛΥ ΤΡΙΑΝΤΗ), της πιάνει κουβέντα, εκείνη δεν απαντά. Βγαίνει η ΜΑΪΚΩ (ΑΣΠΑΣΙΑ ΔΙΒΟΛΗ) και του εξηγεί ότι είναι Σλάβα και ότι δε μιλάει ελληνικά. Ο ΔΟΥΡΑΣ προσπαθεί να την μάθει να προφέρει λέξεις στα ελληνικά. Της εξηγεί τη λέξη «αγάπη». Εκείνη την προφέρει. Κάθεται πλάι της, τη φιλάει. Φεύγει. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:38:16:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Καθιστός στο κρεβάτι του ο ΛΕΩΝΗΣ. Μιλάει στον ΒΡΑΝΑ. Συνεχίζει την ιστορία με τον ΔΟΥΡΑ και την «ΚΟΝΤΕΣΑ». Λέει ότι είχε περάσει κάμποσος καιρός, όταν έλαβε ένα σημείωμα από τον ΔΟΥΡΑ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:38:35:00
Στο προαύλιο του στρατοπέδου. Ο ΛΕΩΝΗΣ με άλλους στρατιώτες. Ένας στρατιώτης δίνει ένα γράμμα στον ΛΕΩΝΗ. Είναι από τον ΔΟΥΡΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ διαβάζει. Του λέει ότι πήγε να βρει την «ΚΟΝΤΕΣΑ». Και ότι της είχε πάρει δώρα. Και ότι εκείνη είχε πεθάνει. Το έμαθε από τη ΜΑΪΚΩ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:39:08:00
Τοπίο κοντά στην ΤΟΥΜΠΑ. Δύο άνδρες μεταφέρουν τη σορό της «ΚΟΝΤΕΣΑΣ». Είναι ντυμένη νύφη και φοράει στέφανα. Τη συνοδεύει η ΜΑΪΚΩ μαυροντυμένη. Ακούγονται από τον ΛΕΩΝΗ τα όσα έγραψε ο ΔΟΥΡΑΣ στην επιστολή του προς τον ΛΕΩΝΗ. «[. . .] Η ΜΑΪΚΩ μου ’πε πως χαμογελούσε σαν πέθανε [σ. σ. η «ΚΟΝΤΕΣΑ»] κι έσφιγγε στο μάγουλό της τη φωτογραφία που της είχα δώσει. Κείνη που βγάλαμε όλοι μαζί, σ’ ένα φωτογράφο του δρόμου, κοντά στη ροδακινίτσα μας». Είναι δραματοποίηση του περιστατικού.

00:40:19:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ο ΒΡΑΝΑΣ και καθιστός στο δικό του ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΒΡΑΝΑΣ ρωτάει τον ΛΕΩΝΗ αν ο ΔΟΥΡΑΣ αγαπά ακόμα την «ΚΟΝΤΕΣΑ» και ο ΛΕΩΝΗΣ απαντά ότι ο ΔΟΥΡΑΣ πέθανε λίγες μέρες μετά, στη μάχη του Σκρα (Μάιος 1918), όπως και ο ΜΗΝΑΣ. Μπαίνει ο νοσοκόμος με ευτράπελη διάθεση και λέει ότι μια Αθηναία νοσοκόμα δεν είναι όπως την περίμενε, είναι μεγάλη σε ηλικία. Δε βρίσκει ανάλογο κέφι, φεύγει. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:41:22:00
Σε θαλάσσια περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Θέα στο ΑΙΓΑΙΟ. Δύση του ήλιου. Ο ΛΕΩΝΗΣ κάθεται στο μόλο μόνος. Είναι ντυμένος με καλά ρούχα, μόλις είχε επισκεφτεί το σπίτι της ΣΑΠΦΩΣ, χήρας του ΒΡΑΝΑ. Μετάνιωσε και δεν την συνάντησε. Κοιτάζει για λίγο τα νερά της θάλασσας. Θυμάται. Σηκώνεται, φεύγει.

00:41:54:00
Στο ΑΙΓΑΙΟ, κοιτάζοντας τη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ περπατά σε ένα παραθαλάσσιο χωριό και συναντά το βιολιστή ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ και έναν ντόπιο να κάθονται σε ένα καφενεδάκι. Ο ΛΕΩΝΗΣ ζητά από τον ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ να παίξει ένα τραγούδι, εκείνος παίζει και τραγουδά τη «Σόνια».

00:45:33:00
Τίτλοι τέλους.

00:02:26:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Λεωνής και Σαπφώ».

00:02:35:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Βράδυ. Ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) κοιμάται.

00:03:04:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ) και η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ) περπατούν. Μετά την εξομολόγηση της ΣΑΠΦΩΣ. Η ΣΑΠΦΩ κοιτάζει δειλά τον ΛΕΩΝΗ. Ακούγεται το τραγούδι των τίτλων (η ΜΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΟΥ τραγουδά τη σύνθεση των ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ). Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:03:23:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Βράδυ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται.

00:03:38:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΣΑΠΦΩ και η ΑΔΡΙΑΝΗ περπατούν. Μετά την εξομολόγηση της ΣΑΠΦΩΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΣΑΠΦΩ ανταλλάσσουν ματιές. Ακούγεται το τραγούδι των τίτλων (η ΜΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΟΥ τραγουδά τη σύνθεση των ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ). Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:03:53:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Το παράθυρο ανοιχτό, σε λίγο ανοίγει και το άλλο. Ξημέρωμα. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξυπνάει τρομαγμένος από τα όνειρα, βαριανασαίνει. Σηκώνεται από το κρεβάτι του. Ετοιμάζεται. Βγαίνει.

00:06:31:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Πρωινό. Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ (ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΜΑΝΩΛΑΚΗ) καθαρίζει ψάρια. Αρχίζουν μια ευχάριστη συζήτηση για τα ψάρια, ιδανικά για ζωγραφιά για τον ΛΕΩΝΗ, ιδανικά για ψαρόσουπα για τη ΧΡΙΣΤΙΝΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ φωνάζει τον ΓΙΩΡΓΑΚΗ (ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ) και του δίνει ραντεβού στην ΠΟΡΤΑΡΑ να πάνε στο περιβόλι της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ, για να μαζέψουν φρούτα. Ο ΛΕΩΝΗΣ πάει για μπάνιο.

00:08:34:00
Στην παραλία της ΠΟΡΤΑΡΑΣ στη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ βγαίνει από τη θάλασσα.

00:09:16:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ κουράζονται από το περπάτημα και κάθονται. Ο ΛΕΩΝΗΣ θυμάται τον πατέρα του. Σε λίγο φεύγουν για το περιβόλι.

00:10:54:00
Στο περιβόλι της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ξαπλωμένοι ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ. Περνά ο κυρ-Μήτσος και του ζητούν να τους φέρει φρούτα. Χαλαρώνουν και παιδιαρίζουν. Τρέχουν.

00:12:42:00
Στο περιβόλι της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξαπλώνει ανάσκελα.

00:13:01:00
Άγονη περιοχή στη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ. Ένας καβαλάρης και στρατιώτες. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:14:39:00
Στο περιβόλι της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξαπλωμένος ανάσκελα. Δίπλα του έρχεται ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ. Έρχεται ο κυρ-Μήτσος με το καλάθι με τα φρούτα. Ο ΛΕΩΝΗΣ τα δίνει στον ΓΙΩΡΓΑΚΗ, για να τα πάει σπίτι. Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ φεύγει. Μένει μόνος ο ΛΕΩΝΗΣ. Σκέφτεται. Σε λίγο θα πάει προς τη θάλασσα.

00:15:27:00
Στην παραλία «Της βίγλας τα ράχτα» (στη σπηλιά «Στου κωβιού το στόμα») της ΛΕΣΒΟΥ. Κοντεύει μεσημέρι. Ο ΛΕΩΝΗΣ έχει κατέβει από την κατηφοριά που οδηγεί στη θάλασσα. Πετάει πετραδάκια στη θάλασσα. Παραλίγο ο ΛΕΩΝΗΣ να χτυπήσει μια γυναίκα. Η γυναίκα αυτή είναι η ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ). Έχει λυτά μαλλιά και ζωηρή διάθεση. Ο ΛΕΩΝΗΣ της ζητά συγνώμη, η ΣΑΠΦΩ, αν και τρομαγμένη, του λέει ότι δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Με αφορμή το παρ’ ολίγον ατύχημα, η ΣΑΠΦΩ φιλοσοφεί περί της μοιραιότητας των όσων συμβαίνουν. Του προτείνει να φύγουν.

00:18:29:00
Στο δρόμο προς το ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ, φεύγοντας από «Της βίγλας τα ράχτα» (τη σπηλιά «Στου κωβιού το στόμα») της ΛΕΣΒΟΥ. Κοντεύει μεσημέρι. Ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΣΑΠΦΩ περπατούν. Η ΣΑΠΦΩ κρατά ένα ομπρελίνο. Πιάνουν συζήτηση από αμηχανία. Ο ΛΕΩΝΗΣ τη ρωτά για την τοποθεσία, αν της αρέσει, εκείνη απαντά θετικά και φλυαρεί λέγοντας ότι λατρεύει να κάθεται να διαβάζει ώρες ολάκερες στο μέρος αυτό, να συλλογιέται ή απλώς να αναπνέει. Τη ρωτά για τη ζέστη και αν κολυμπάει και απαντά επίσης θετικά. Αμηχανία και πάλι.

00:20:05:00
Στο δρόμο προς το ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ, φεύγοντας από «Της βίγλας τα ράχτα» (τη σπηλιά «Στου κωβιού το στόμα») της ΛΕΣΒΟΥ. Κοντεύει μεσημέρι. Η ΣΑΠΦΩ προχωρά, ακολουθεί ο ΛΕΩΝΗΣ, κοντοστέκεται. Τη ρωτάει αν πιστεύει ότι θα ήταν προτιμότερο να προχωρήσει μόνη της, για να μη γίνει εκείνη εκ νέου αντικείμενο κουτσομπολιού. «Θα τους άρεσε πάρα πολύ», απαντά εκείνη, «να βρουν έναν “εραστή” για τη γυναίκα του Βρανά. Ίσως θα ’πρεπε στο τέλος πια από φιλανθρωπία να τους ρίξω βοράν κανέναν». Όμως, αναφέρει, θα της φαινόταν «άνανδρο» να μην προχωρήσουν μαζί μέχρι το χωριό. «Αυτό θα ’ταν κιόλας σαν μια ομολογία ενοχής απέναντί τους», λέει. Και συνεχίζει λέγοντας ότι ο ΛΕΩΝΗΣ είναι αρκούντως αξιοσέβαστος από τους Μεγαλοχωρίτες, ώστε να μην τολμήσουν να του προσδώσουν το ρόλο του «εραστή» της. Ο ΛΕΩΝΗΣ επιμένει στην πρότασή του, λέγοντας ότι «είναι πολύ επικίνδυνο να προκαλείς το κτήνος της κοινωνικής αγέλης». Και προσπαθεί να φανεί ειλικρινής, εξομολογούμενος τάχα: «Νιώθω την ανάγκη να σας ξεκαθαρίσω κάτι. Θα ’θελα να έχετε αδιάκοπα στο νου σας πως δε θα πάψω να είμαι αντίκρυ σας ούτε για μια στιγμή ο αδερφικός σύντροφος ενός πολύ δυστυχισμένου ανθρώπου, που ήταν ο άνδρας σας. Και πως δε θα πάψω να βλέπω σε εσάς τίποτ’ άλλο από τη χήρα του ανθυπολοχαγού Βρανά. Μια γυναίκα που την εκτιμώ και τη σέβομαι όσο και την αδερφή μου». Η ΣΑΠΦΩ δέχεται ως «ειλικρίνεια» το λόγο του ΛΕΩΝΗ ευχαριστώντας τον και λέγοντάς του πόσο ωραίο είναι αυτό που της είπε.

00:24:06:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ χαλαρώνει, η ΧΡΙΣΤΙΝΑ σκουπίζει. Έρχεται ο ΛΕΩΝΗΣ. Η σκορπιόσουπα είναι έτοιμη. Ο ΛΕΩΝΗΣ παίζει με το παιδί.

00:25:21:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Κάθεται στο γραφείο του. Γράφει για την αγαλλίαση της ψυχής του «μέσα στο φως, μέσα στο πράσινο και το γαλάζιο», για τον κόσμο που τώρα εκ νέου αντιλαμβάνεται «γεμάτο δροσιά, ομορφιά και θλίψη» και για τον καραγκιόζη που «κατοικεί μέσα στην ψυχή του» και «νερώνει το κρασί, μόλις αρχίζει να τον καταπαίρνει ο ενθουσιασμός».

00:26:39:00
Καφενεδάκι στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΞΥΝΕΛΗΣ (ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΗΣ) και ο ΜΕΝΟΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ) παίζουν τάβλι. Έρχεται ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ διαπιστώνει από το ανάγνωσμα που έχει ο ΞΥΝΕΛΗΣ μαζί του ότι είναι κομουνιστής, κάτι που το κρατά κρυφό ως δημόσιος υπάλληλος. Με το φόβο του ΥΠΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗ οι δυο τους αλλάζουν κουβέντα και ο ΜΕΝΟΣ, επίσης με κομουνιστικές τάσεις, φεύγει. Ο ΛΕΩΝΗΣ προσκαλεί τον ΞΥΝΕΛΗ σε βόλτα με τη βάρκα, αρνείται, ο ΛΕΩΝΗΣ φεύγει.

00:28:53:00
Στα νερά του ΑΙΓΑΙΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ έχει πάει βόλτα με τη βάρκα. Βουτάει. Έπειτα πάει στην τοποθεσία «Της βίγλας τα ράχτα» (στη σπηλιά «Στου κωβιού το στόμα»), όπου κάθονται η ΣΑΠΦΩ και η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ). Κολυμπούν ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΣΑΠΦΩ, βγαίνουν. Ο ξάδερφος του δημάρχου ΣΠΥΡΟΥ ΣΠΑΝΟΥ, ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΥΡΙΟΣ) κατασκοπεύει, τον βλέπει ο ΛΕΩΝΗΣ και τον επιπλήττει.

00:35:19:00
Στα νερά του ΑΙΓΑΙΟΥ. Βαρκάδα με τον ΛΕΩΝΗ, τη ΣΑΠΦΩ και την ΑΔΡΙΑΝΗ. Ακούγεται το τραγούδι των τίτλων (η ΜΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΟΥ τραγουδά τη σύνθεση των ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ).

00:36:38:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ διαβάζει ένα βιβλίο, το παρατάει. Καλεί την ΑΔΡΙΑΝΗ και τη ΣΑΠΦΩ να φάνε φρούτα. Μιλούν για τις εντυπώσεις τους από την πρωινή βαρκάδα. Οι γυναίκες της παρέας προτείνουν να πηγαίνουν συχνότερα βαρκάδες όλοι μαζί, ο ΛΕΩΝΗΣ προφασίζεται ότι έχει έρθει για δουλειά, αρνείται να δείξει στη ΣΑΠΦΩ τα έργα του, η οποία προθυμοποιείται να τα δει, και τους ανακοινώνει ότι οι ανάγκες μέχρι να γίνει η έκθεση ζωγραφικής της ομάδας των «Ελεύθερων Καλλιτεχνών» στο ΖΑΠΠΕΙΟ, με θέμα τους «Πρόσφυγες», στην οποία θα λάβει μέρος, του υπαγορεύουν να στερηθεί τη συντροφιά τους. Η ΣΑΠΦΩ φεύγει. Ο ΛΕΩΝΗΣ την κοιτάει καθώς απομακρύνεται. Την ακολουθεί η ΑΔΡΙΑΝΗ.

00:38:57:00
Στο υπνοδωμάτιο της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ στο κρεβάτι της πλέκει. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπαίνει και της προτείνει να πάνε βαρκάδα. Εκείνη τον μαλώνει, λέγοντάς του ότι, αν το έλεγε νωρίτερα, θα ερχόταν μαζί τους και η ΣΑΠΦΩ. Ο ΛΕΩΝΗΣ την επιπλήττει λέγοντάς της ότι παντού προσκολλά και το όνομα της ΣΑΠΦΩΣ. Μιλούν για την ομορφιά της ΣΑΠΦΩΣ, η ΑΔΡΙΑΝΗ για τη δυστυχία της λόγω του παιδιού, ο ΛΕΩΝΗΣ για την υπερβολή με την οποία παρουσιάζει τη δυστυχία της, δεδομένου ότι μπορεί να ξαναπαντρευτεί, αφού είναι τόσο όμορφη.

00:40:24:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται.

00:40:39:00
Στο μικρασιατικό μέτωπο. Ένας νεκρός κείτεται στο έδαφος. Ένας καβαλάρης με άσπρο άλογο περνά. Δύο άλλοι έρχονται, ο ένας είναι ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ περισυλλέγει το νεκρό σώμα. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:42:00:00
Στο μικρασιατικό μέτωπο. Θέα η θάλλσσα. Ο ΛΕΩΝΗΣ και ένας άλλος στρατιώτης έχουν περισυλλέξει ένα νεκρό και τον έχουν εναποθέσει πάνω στο άλογο. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:42:36:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται.

00:43:00:00
Στην ΠΕΡΓΑΜΟ, σε ένα κουρσεμένο σπίτι. Ο ΛΕΩΝΗΣ βλέπει από το παράθυρο. Μπαίνει μέσα και βλέπει το νεκρό κορίτσι και το ξεσκισμένο φόρεμά του. Το μικρό κορίτσι αυτό έπαιζε με ένα μήλο. Ένας στρατιώτης μόλις πριν είχε περάσει και είχε δει το κορίτσι να παίζει με το μήλο. Το κορίτσι αυτό το βίασε ο στρατιώτης και το σκότωσε. Ο ΛΕΩΝΗΣ αργότερα βλέπει το σπίτι, ανοίγει την πόρτα και μπαίνει και βλέπει το κορίτσι. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:44:35:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται.

00:45:15:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Όρθιος ο ΛΕΩΝΗΣ, κοιμισμένος-ή νεκρός-ο ΒΡΑΝΑΣ (ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ). Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:46:00:00
Σε ταβερνάκι στα χρόνια του πολέμου. Η παρέα του ΛΕΩΝΗ. Ο ΔΟΥΡΑΣ (ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΠΛΑΡΟΣ), ο ΔΟΥΚΑΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ) και ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΔΟΥΚΑΣ πιάνουν το χορό. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:48:08:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται. Ξυπνάει τρομαγμένος από τα όνειρα.

00:48:44:00
Τίτλοι τέλους.

00:02:21:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Το γεύμα».

00:02:29:00
Στο μαγειρείο του σπιτιού των ΣΠΑΝΩΝ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στην προετοιμασία για το γεύμα που παραθέτουν στους δασκάλους με τη λήξη του σχολικού έτους. Η ΛΟΥΛΟΥ (ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ), η ΑΣΠΑΣΙΑ (ΤΙΤΙΚΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ) και η ΣΟΥΛΤΑΝΑ (ΓΙΑΝΝΑ ΜΗΤΡΟΥ) ετοιμάζονται για το γεύμα και χαζολογούν για τον ξάδερφο του ΣΠΑΝΟΥ, τον ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗ, που φλερτάρει τη ΣΟΥΛΤΑΝΑ.

00:03:19:00
Στο μαγειρείο του σπιτιού των ΣΠΑΝΩΝ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στην προετοιμασία για το γεύμα που παραθέτουν στους δασκάλους με τη λήξη του σχολικού έτους. Το ζεύγος των ΣΠΑΝΩΝ, ο δήμαρχος και νονός του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΣΠΑΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ) και η σύζυγός του ΕΥΤΥΧΙΑ (ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ) συζητούν για το επικείμενο γεύμα. Στο βάθος η ΣΟΥΛΤΑΝΑ και ο ξάδερφος του ΣΠΑΝΟΥ, ο ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΥΡΙΟΣ), στον οποίον παραγγέλλουν να πάει στην αγορά, για να ψωνίσει για το τραπέζι.

00:04:14:00
Στη σάλα του σπιτιού των ΣΠΑΝΩΝ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στο γεύμα προς τιμήν των δασκάλων. Ψάρι βραστό, πουλερικά και σαλάτες. Η ΑΣΠΑΣΙΑ στρώνει το τραπέζι, η ΛΟΥΛΟΥ παίζει πιάνο. Έχουν ήδη έρθει ο ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) και η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ), έρχονται ο δάσκαλος ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΞΥΝΕΛΗΣ (ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΗΣ), ο ΓΙΑΤΡΟΣ (ΡΗΓΑΣ ΑΞΕΛΟΣ), η χήρα του ΒΡΑΝΑ ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ), ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ), η σύζυγός του (ΕΙΡΗΝΗ ΕΜΙΡΖΑ) και ο Σμυρνιός επιχειρηματίας ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ (ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ). Οι τελευταίοι έχουν έρθει πρόσφατα στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ, για να ξεμοντάρουν το ναυαγισμένο πλοίο, του οποίου τα υλικά έχουν αγοράσει από κοινού. Οι ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ και ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ μιλούν για τα ιδιαίτερα σημαντικά κέρδη της εταιρείας τους και προτείνουν στον ΣΠΑΝΟ να μπει στην εταιρεία, κάτι που εκείνος αρνείται. Η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ φλερτάρει διακριτικά με τον ΛΕΩΝΗ, το ίδιο και εκείνος, η ΣΑΠΦΩ τους κοιτάζει, την κοιτάζει κι εκείνος. Ο ΣΠΑΝΟΣ κάνει πρόποση τιμώντας τους δασκάλους, ο ΓΙΑΤΡΟΣ και ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ διηγούνται ιστορίες από τον πόλεμο, ο ΛΕΩΝΗΣ ρητορεύει και πάλι εναντίον του πολέμου. Ο ΛΕΩΝΗΣ παρουσιάζει τον ΞΥΝΕΛΗ σαν ανερχόμενο ποιητή, εκείνος ντροπιάζεται και αρνείται ότι γράφει, η ΣΑΠΦΩ αποδεικνύει ότι ο ΞΥΝΕΛΗΣ γράφει ποιήματα, λέγοντας ότι έχει δημοσιεύσει ορισμένα, ο ΞΥΝΕΛΗΣ απαγγέλλει τελικώς ένα ποίημα του ΨΥΧΑΡΗ. Ο ΞΥΝΕΛΗΣ εκμυστηρεύεται στον ΛΕΩΝΗ ότι θεώρησε ότι τον κορόιδευε, ο ΛΕΩΝΗΣ σημειώνει ότι η ΣΑΠΦΩ θυμόταν τα ποιήματά του. Ο ΛΕΩΝΗΣ ρωτάει τον ΞΥΝΕΛΗ αν την αγαπάει κι εκείνος του αντιστρέφει την ερώτηση αιφνιδιάζοντάς τον. Ο ΛΕΩΝΗΣ γελά. Καλύπτουν την αμηχανία με τη «θεωρία της χημικής αναπαραγωγής» του ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗ, την οποία και αναλύει ο θεωρητικός της. Ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ ξαναρχίζει τα περί της εταιρείας τους. Η ΣΑΠΦΩ κοιτάζει επίμονα τον ΛΕΩΝΗ. Ο ΛΕΩΝΗΣ προφασίζεται ότι δεν αισθάνεται καλά και φεύγουν με την ΑΔΡΙΑΝΗ. Η ΣΑΠΦΩ μένει σκεφτική.

00:24:10:00
Στον δρόμο προς τον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Μετά το γεύμα που παρέθεσε η οικογένεια των ΣΠΑΝΩΝ προς τιμήν των δασκάλων. Η ΑΔΡΙΑΝΗ και ο ΛΕΩΝΗΣ περπατούν, κάθονται στα σκαλιά ενός σπιτιού. Η ΑΔΡΙΑΝΗ τον επιπλήττει για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε στη ΣΑΠΦΩ και του λέει: «Θα ’λεγε κανείς ότι τη μισείς». Ο ΛΕΩΝΗΣ παραδέχεται: «Μπορεί και να τη μισώ. Τη μισώ για το στιχάκι πάνω στα κόλλυβα την ημέρα του μνημόσυνου. Για όλο αυτό το θέατρο γύρω απ’ τον πόλεμο. Καλοβολεμένη στο θαυμάσιο πετσί της μέσα στο στέρεο, το γερό αυτό σκαρί χαίρεται τη ζωή σαν ανοιχτό τριαντάφυλλο. Ε, λοιπόν, αυτό το πλάσμα που ξεχειλίζει από ζωή εμένα μου θυμίζει ένα άλλο κορμί. Ένα κορμί τυραννισμένο, κουτσουρεμένο, που το ’δα να λιώνει σαν κερί». Η ΑΔΡΙΑΝΗ απαντά: «Εγώ την αγαπώ από τον πρώτο καιρό που γνωριστήκαμε. Είναι ο πιο ενδιαφέρων άνθρωπος εδώ πέρα. Καθαρός και γνήσιος. Νομίζω πως θα γίνουμε φίλες». Ο ΛΕΩΝΗΣ δεν απαντά και προτείνει να προχωρήσουν.

00:27:03:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ και η ΣΑΠΦΩ περπατούν ανέμελα. Συναντούν τυχαία τον ΛΕΩΝΗ που ζωγραφίζει καθισμένος στη σκιά ενός δέντρου. Περπατούν όλοι μαζί. Συζητούν για το λόγο του ΛΕΩΝΗ στο μνημόσυνο. «Ήταν μια αποκάλυψη», λέει η ΣΑΠΦΩ, «που τη δέχτηκα με χαρά. Να, σαν έναν δικό σου που τον περιμένεις χρόνια να ’ρθει από την ξενιτιά». Ο ΛΕΩΝΗΣ ξεκινά να λέει για όλα εκείνα που έβρισκε ότι τον ενοχλούν σε κείνη: το στρατιωτικό χαιρετισμό των παιδιών, το κορνιζαρισμένο παράσημο, το στιχάκι στα κόλλυβα. Η ΑΔΡΙΑΝΗ αγανακτεί, χωρίς να μιλά. Ο ΛΕΩΝΗΣ μιλά για τον πόλεμο, για την αρχική του πίστη περί της «ηθικής» του και του «δικαίου» του. «Όλα τα δικαιολογούσα. Γιατί μου έλειπε η αγάπη», λέει. «Η αγάπη. . . Ποια αγάπη;. . . », ρωτά η ΣΑΠΦΩ. «Η αγάπη για έναν άνθρωπο, ή γενικά για τον άνθρωπο. . . Αυτή που έλειπε κι από σας. . . Δεν αγαπούσατε τον άνδρα σας!», λέει με σκληρότητα ο ΛΕΩΝΗΣ. «Δεν τον αγαπούσα», ομολογεί με θάρρος η ΣΑΠΦΩ. Αμηχανία. Πάνε να καθίσουν, κατά την πρόταση της ΑΔΡΙΑΝΗΣ.

00:32:21:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΑΔΡΙΑΝΗ και η ΣΑΠΦΩ έχουν κάτσει γύρω το τραπεζομάντιλο της εκδρομής. Η ΣΑΠΦΩ κάνει ένα συγκλονιστικό μονόλογο-εξομολόγηση. «Ξέρετε τι θα πει εικοσιδυό χρόνια μοναξιά;». Μιλάει για τον θάνατο της μάνας της, όταν ήταν δώδεκα χρονών. Για τη γριά θεια της που τη μεγάλωσε και την έστειλε να σπουδάσει. Για το γάμο της που έγινε άρον-άρον στα δεκαεφτά της. Για τη «βαριά αγάπη, σχεδόν βάρβαρη» του ΒΡΑΝΑ και για την αδυναμία της να τον αγαπήσει: «Προσπάθησα να τον αγαπήσω κι εγώ. Πολέμησα μ’ όλη μου την καρδιά. Θαρρείς και μεγάλωσα μονομιάς. Μέσα σ’ ένα χρόνο η ψυχή μου ήταν κιόλας γριά». Για τη ζήλεια του: «Μ’ έδερνε. . . Κατόπι μετάνιωνε. . . έψαχνε τις χτυπησιές μου να τις φιλήσει. . . [. . .] Δεν μου συγχωρούσε ούτε τη θλίψη μου. . . ». Για την απομόνωσή της: «Αποτραβήχτηκα απ’ τον κόσμο γιατί τους ζήλευε και τους υποψιαζόταν όλους. Έγειρα τα παράθυρα, κλείστηκα στο σπίτι μου και δεν έβγαινα έξω. Εδώ είναι, έλεγα, η θέση σου». Για την αυτοκτονία που σκεφτόταν: «Ένα μαγκάλι κάρβουνα. . . Τη θάλασσα. . . ». Για το παιδί και τη λιγοστή της αγάπη γι’ αυτό: «Ύστερα έμεινα έγκυα και πήρε ξανάσα η καρδιά μου. Ένα παιδί. . . [. . .] Άρχισα να νιώθω κάτι σαν ευγνωμοσύνη για τον άνδρα μου που μου το ’δωσε. . . [. . .] Έγινε το παιδί. Που να μην το ’φτανα. . . Ένα παιδί σακάτικο. . . Ποτές μου δεν τ’ αγάπησα όσο πρέπει. Κι ο Θεός ας με παιδέψει που λέω το μεγάλο λόγο. Αργότερα έμαθα ολότελα τυχαία πως κι ο πεθερός μου στα νιάτα του είχε μια άσκημη αρρώστια. Από τότε κι αυτό το δυστυχισμένο το βλέπω σαν ένα κακό που ’φυγε από πάνω μου. Ένα μόλεμα ξένο, που ’πεσε και καθαρίστηκα. . . Λέω, τι φταίει ετούτο. . . Κι ύστερα, τι φταίω εγώ. . . Το λυπάμαι. . . Εγώ μονάχα ξέρω αν σπαράζει η καρδιά μου που τ’ ακούω. . . Όμως δεν το αγαπάω. . . ». Κλαίει σιωπηλά.

00:40:28:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ, ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΣΑΠΦΩ συνεχίζουν τον περίπατο. Ο ΛΕΩΝΗΣ ζητά συγχώρεση που προκάλεσε αυτήν την αναστάτωση στην ψυχή της ΣΑΠΦΩΣ και εκείνη ανταπαντά με ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που της δόθηκε να μιλήσει μετά από τόσα χρόνια σιωπής. Μιλά για τα ενοχλητικά βλέμματα των συγχωριανών της. «Ή θα με φλερτάρουν ηλίθια ή θα με κοιτάζουν με μίσος», λέει. Μιλά και για την περιφρόνηση που νιώθει γι’ αυτούς: «Κάποτε άκουσα τον κύριο Ξυνέλη να κατηγορεί τις γυναίκες που βάφουν τα χείλη τους. Από τότε έβαψα κι εγώ τα δικά μου. Σκάνδαλο! Στο σχολειό, στα σπίτια τους. . . Στη Λέσχη τους. . . Τα ’βαψα κι εγώ πιο πολύ. . . [. . .]». Και λέει ότι με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπιζε και τον ΛΕΩΝΗ: «Και σαν ήρθατε σπίτι για το πορτοφόλι, τα ’βαψα ακόμη περισσότερο περιμένοντάς σας. Γιατί κι εσάς σας έβλεπα με τον ίδιο τρόπο. [. . .] Για να δούμε έλεγα. Έρχεται και τούτος για Ρωμαίος ή για εισαγγελέας;. . . ». Ο ΛΕΩΝΗΣ νιώθει άβολα, προτιμά να μείνει λίγο μόνος.

00:47:09:00
Τίτλοι τέλους.