00:02:11:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Εσκί Σεχήρ».

00:02:18:00
Στην εξοχή στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ, με φόντο τον πύργο των ΔΡΙΒΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) μπροστά στο τελάρο του ζωγραφίζει επίμονα, ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ (ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ) καθιστός και μία καρέκλα. Στο βάθος η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ). Έρχεται με ένα δίσκο σερβιρίσματος με βυσσινάδες. Προσφέρει τις βυσσινάδες, ο ΛΕΩΝΗΣ αρνείται. Ο ΛΕΩΝΗΣ μιλά για τη ζωγραφική του σύνθεση, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και την έκθεση ζωγραφικής στο ΖΑΠΠΕΙΟ με θέμα τους «Πρόσφυγες, στην οποία θα συμμετάσχει η ομάδα των «Ελεύθερων Καλλιτεχνών». Η ΑΔΡΙΑΝΗ φεύγει. Ο ΛΕΩΝΗΣ αφήνει το πινέλο και λέει στον ΓΙΩΡΓΑΚΗ ότι τελείωσαν για εκείνη τη μέρα.

00:04:31:00
Στο καθιστικό του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ετοιμάζεται να βγει. Έχει φορέσει καλά ρούχα. Ετοιμάζεται να επισκεφθεί τη χήρα του ΒΡΑΝΑ, ΣΑΠΦΩ. Παίρνει το πορτοφόλι του μακαρίτη ΒΡΑΝΑ, που ο ίδιος του εμπιστεύτηκε, για να το παραδώσει στη χήρα του.

00:05:02:00
Εξωτερικό του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ, χήρας του ΒΡΑΝΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπαίνει στην εξώπορτα. Μετανιώνει, φεύγει.

00:05:40:00
Σε θαλάσσια περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Θέα στο ΑΙΓΑΙΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ περπατά στο μόλο μόνος. Είναι ντυμένος με καλά ρούχα, μόλις είχε επισκεφτεί το σπίτι της ΣΑΠΦΩΣ, χήρας του ΒΡΑΝΑ. Μετάνιωσε και δεν την συνάντησε. Ξαπλώνει στο μόλο, κλείνει τα μάτια. Γυρίζει μπρούμυτα, κοιτάζει τα νερά της θάλασσας. Θυμάται.

00:07:22:00
Ο ΛΕΩΝΗΣ μόνος μπροστά σε μια λίμνη όπου επιπλέει ένας νεκρός. Σιωπηλός. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:08:04:00
Σε θαλάσσια περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Θέα στο ΑΙΓΑΙΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ στο μόλο, γυρισμένος μπρούμυτα κοιτάζει τη θάλασσα. Θυμάται.

00:08:10:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένοι στα κρεβάτια τους ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΒΡΑΝΑΣ (ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ). Μπαίνει ο ΝΟΣΟΚΟΜΟΣ (ΤΑΣΟΣ ΠΕΖΥΡΚΙΑΝΙΔΗΣ) και περιγράφει γλαφυρά ότι στο ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ θα φτάσει από την ΠΡΟΥΣΑ μια αποστολή με ωραίες Αθηναίες νοσοκόμες. Μέγα γεγονός! Βγαίνει. Ο ΒΡΑΝΑΣ και ο ΛΕΩΝΗΣ αρχίζουν μια συζήτηση για γυναίκες και ο ΛΕΩΝΗΣ του αναφέρει μια περιπέτεια με ένα θεατρικό θίασο που έπαιξε μία παράσταση στην 3η διμοιρία. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:14:21:00
Στο προαύλιο του στρατοπέδου. Οι στρατιώτες της 3ης διμοιρίας ημίγυμνοι. Ένας στρατιώτης φέρνει την είδηση ότι ήρθαν οι γυναίκες. Τις φέρνει ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο. Επικρατεί μεγάλη χαρά. Οι άνδρες τις αγκαλιάζουν ερωτικά. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:15:13:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Καθιστός στο κρεβάτι του ο ΛΕΩΝΗΣ. Μιλάει στον ΒΡΑΝΑ. Συνεχίζει την ιστορία με τον ερχομό των γυναικών στο στρατόπεδο, λέγοντας ότι τις βάλανε σε ένα σπίτι για προστασία. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:15:28:00
Στο προαύλιο του στρατοπέδου. Οι στρατιώτες της 3ης διμοιρίας ημίγυμνοι. Οι γυναίκες περνούν ανάμεσά τους, για να οδηγηθούν στο γιατρό για εξετάσεις. Οι άνδρες χειροκροτούν και σφυρίζουν με επιδοκιμασία. Ακούμε τον ΛΕΩΝΗ να συνεχίζει την ιστορία. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:15:41:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένοι στα κρεβάτια τους ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΒΡΑΝΑΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ συνεχίζει την ιστορία με τον ερχομό των γυναικών στο στρατόπεδο. Λέει ότι κοιμήθηκε με όλες αυτές τις γυναίκες του στρατοπέδου. «Είναι», λέει, «η ηδονή του τσαλαβουτήματος στη λάσπη». Ο ΒΡΑΝΑΣ του λέει: «Η γυναίκα είναι κάτι καλύτερο. . . Εμείς δεν είμαστε άξιοι να τη δούμε πάντα όπως είναι», και ο ΛΕΩΝΗΣ φαίνεται να μη διαφωνεί. Ο ΛΕΩΝΗΣ αναφέρει την ιστορία του ΔΟΥΡΑ και της «ΚΟΝΤΕΣΑΣ», που τη γνώρισε στο καφενεδάκι στα παραπήγματα του ουλαμού τους στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, κάτω από την ΤΟΥΜΠΑ. Ο ΒΡΑΝΑΣ αναφέρει ότι και τη γυναίκα του, που υπηρετούσε στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ, τη φώναζαν «ΚΟΝΤΕΣΑ». Ο ΛΕΩΝΗΣ μιλάει με νοσταλγία για τη ροδακινίτσα που πήγαιναν και έβλεπαν ο ίδιος και ο ΔΟΥΡΑΣ, που «θαρρείς απόμεινε κι ανθίζει μ’ όλα της τα λουλούδια σε μια γωνιά της ψυχής μου». Μπαίνει ο ΓΙΑΤΡΟΣ και διευθυντής του νοσοκομείου (ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΔΗΛΑΣ) και επισημαίνει στον ΒΡΑΝΑ την ανάγκη απόξυσης του μηριαίου οστού, εύκολη επέμβαση. Βγαίνει. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:20:04:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στους διαδρόμους. Ο ΛΕΩΝΗΣ καπνίζει σιωπηλός. Ένας ασθενής οδηγείται για εγχείρηση. Ο ΛΕΩΝΗΣ συνομιλεί με το διευθυντή του νοσοκομείου. Μάλλον μιλούν για τον ΒΡΑΝΑ. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:22:01:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ο ΒΡΑΝΑΣ και καθιστός στο δικό του ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΒΡΑΝΑΣ ζητά από τον ΛΕΩΝΗ να «ψαρέψει» το γιατρό για την πραγματική κατάσταση του ποδιού του. Ο ΛΕΩΝΗΣ του απαντά ότι το έχει ήδη κάνει και λέει ότι ήταν ανάγκη να γίνει η απόξυση, για να γίνει η συγκόλληση του μηριαίου. Φαίνεται σαν να λέει ψέματα. Καπνίζουν και ο ΛΕΩΝΗΣ συνεχίζει την ιστορία με τον ΔΟΥΡΑ και την «ΚΟΝΤΕΣΑ», κατά «παραγγελία» του ΒΡΑΝΑ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:23:17:00
Στο καφενεδάκι «Σ. ΒΑΡΛΑΣ», δίπλα στο σπίτι-μαγαζάκι της “ΚΟΝΤΕΣΑΣ” και της ΜΑΪΚΩΣ, στα παραπήγματα του ουλαμού στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, κάτω από την ΤΟΥΜΠΑ. Ο ΔΟΥΡΑΣ (ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΠΛΑΡΟΣ), ο ΜΗΝΑΣ (ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ), ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΔΟΥΚΑΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ) πίνουν και συνομιλούν. Ο ΔΟΥΡΑΣ τσακώνεται με τον ΜΗΝΑ, ο ΛΕΩΝΗΣ προτείνει στον ΔΟΥΚΑ να τον ζωγραφίσει, ο τελευταίος μιλάει γλαφυρά-πλην χιουμοριστικά-περί της «απλότητoς της τέχνης», ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΜΒΟΥΛΗΣ) παίζει μπουζούκι, ο ΜΗΝΑΣ χορεύει. Ο ΛΕΩΝΗΣ συνεχίζει την ιστορία του ΔΟΥΡΑ: «Ο ΔΟΥΡΑΣ ωστόσο δεν πήγαινε στο καφενεδάκι μονάχα για τη ροδακινίτσα. Ήταν κι ένα κορίτσι εκεί, μια σλαβόφωνη κοπελίτσα, λυγερή και χλωμή. Πολύ χλωμή, σαν από διάφανη πορσελάνη. [. . .] Καθότανε με μια θεια της, μπορεί να ’τανε και γιαγιά της, [. . .] που η παρέα την έλεγε ΜΑΪΚΩ. [. . .] Αυτή ήτανε [. . .] μια συμπαθητικότατη γριά. [. . .] Είχε ένα μαγαζάκι μέσα στο σπίτι τους. [. . .] Η παρέα δεν ήξερε το όνομά της [σ. σ. του κοριτσιού]. [. . .] Αναρωτηθήκαμε μια μέρα πώς να τη λέμε. Τότε ο ΔΟΥΡΑΣ, ο δημοσιογράφος, είπε με σιγανή θερμή φωνή όλο έξαρση να τη λέμε “ΚΟΝΤΕΣΑ”. [. . .] Και μια μέρα ο δημοσιογράφος ο ΔΟΥΡΑΣ ερωτεύτηκε τελειωτικά την “ΚΟΝΤΕΣΑ”». Ο ΔΟΥΡΑΣ σηκώνεται και πηγαίνει να ψωνίσει από το μαγαζάκι. Έξω κάθεται η «ΚΟΝΤΕΣΑ» (ΓΚΕΛΥ ΤΡΙΑΝΤΗ), της πιάνει κουβέντα, εκείνη δεν απαντά. Βγαίνει η ΜΑΪΚΩ (ΑΣΠΑΣΙΑ ΔΙΒΟΛΗ) και του εξηγεί ότι είναι Σλάβα και ότι δε μιλάει ελληνικά. Ο ΔΟΥΡΑΣ προσπαθεί να την μάθει να προφέρει λέξεις στα ελληνικά. Της εξηγεί τη λέξη «αγάπη». Εκείνη την προφέρει. Κάθεται πλάι της, τη φιλάει. Φεύγει. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:38:16:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Καθιστός στο κρεβάτι του ο ΛΕΩΝΗΣ. Μιλάει στον ΒΡΑΝΑ. Συνεχίζει την ιστορία με τον ΔΟΥΡΑ και την «ΚΟΝΤΕΣΑ». Λέει ότι είχε περάσει κάμποσος καιρός, όταν έλαβε ένα σημείωμα από τον ΔΟΥΡΑ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:38:35:00
Στο προαύλιο του στρατοπέδου. Ο ΛΕΩΝΗΣ με άλλους στρατιώτες. Ένας στρατιώτης δίνει ένα γράμμα στον ΛΕΩΝΗ. Είναι από τον ΔΟΥΡΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ διαβάζει. Του λέει ότι πήγε να βρει την «ΚΟΝΤΕΣΑ». Και ότι της είχε πάρει δώρα. Και ότι εκείνη είχε πεθάνει. Το έμαθε από τη ΜΑΪΚΩ. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:39:08:00
Τοπίο κοντά στην ΤΟΥΜΠΑ. Δύο άνδρες μεταφέρουν τη σορό της «ΚΟΝΤΕΣΑΣ». Είναι ντυμένη νύφη και φοράει στέφανα. Τη συνοδεύει η ΜΑΪΚΩ μαυροντυμένη. Ακούγονται από τον ΛΕΩΝΗ τα όσα έγραψε ο ΔΟΥΡΑΣ στην επιστολή του προς τον ΛΕΩΝΗ. «[. . .] Η ΜΑΪΚΩ μου ’πε πως χαμογελούσε σαν πέθανε [σ. σ. η «ΚΟΝΤΕΣΑ»] κι έσφιγγε στο μάγουλό της τη φωτογραφία που της είχα δώσει. Κείνη που βγάλαμε όλοι μαζί, σ’ ένα φωτογράφο του δρόμου, κοντά στη ροδακινίτσα μας». Είναι δραματοποίηση του περιστατικού.

00:40:19:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ο ΒΡΑΝΑΣ και καθιστός στο δικό του ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΒΡΑΝΑΣ ρωτάει τον ΛΕΩΝΗ αν ο ΔΟΥΡΑΣ αγαπά ακόμα την «ΚΟΝΤΕΣΑ» και ο ΛΕΩΝΗΣ απαντά ότι ο ΔΟΥΡΑΣ πέθανε λίγες μέρες μετά, στη μάχη του Σκρα (Μάιος 1918), όπως και ο ΜΗΝΑΣ. Μπαίνει ο νοσοκόμος με ευτράπελη διάθεση και λέει ότι μια Αθηναία νοσοκόμα δεν είναι όπως την περίμενε, είναι μεγάλη σε ηλικία. Δε βρίσκει ανάλογο κέφι, φεύγει. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:41:22:00
Σε θαλάσσια περιοχή στη ΛΕΣΒΟ. Θέα στο ΑΙΓΑΙΟ. Δύση του ήλιου. Ο ΛΕΩΝΗΣ κάθεται στο μόλο μόνος. Είναι ντυμένος με καλά ρούχα, μόλις είχε επισκεφτεί το σπίτι της ΣΑΠΦΩΣ, χήρας του ΒΡΑΝΑ. Μετάνιωσε και δεν την συνάντησε. Κοιτάζει για λίγο τα νερά της θάλασσας. Θυμάται. Σηκώνεται, φεύγει.

00:41:54:00
Στο ΑΙΓΑΙΟ, κοιτάζοντας τη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ περπατά σε ένα παραθαλάσσιο χωριό και συναντά το βιολιστή ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ και έναν ντόπιο να κάθονται σε ένα καφενεδάκι. Ο ΛΕΩΝΗΣ ζητά από τον ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ να παίξει ένα τραγούδι, εκείνος παίζει και τραγουδά τη «Σόνια».

00:45:33:00
Τίτλοι τέλους.

00:02:26:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Λεωνής και Σαπφώ».

00:02:35:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Βράδυ. Ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) κοιμάται.

00:03:04:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ) και η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ) περπατούν. Μετά την εξομολόγηση της ΣΑΠΦΩΣ. Η ΣΑΠΦΩ κοιτάζει δειλά τον ΛΕΩΝΗ. Ακούγεται το τραγούδι των τίτλων (η ΜΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΟΥ τραγουδά τη σύνθεση των ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ). Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:03:23:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Βράδυ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται.

00:03:38:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΣΑΠΦΩ και η ΑΔΡΙΑΝΗ περπατούν. Μετά την εξομολόγηση της ΣΑΠΦΩΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΣΑΠΦΩ ανταλλάσσουν ματιές. Ακούγεται το τραγούδι των τίτλων (η ΜΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΟΥ τραγουδά τη σύνθεση των ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ). Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:03:53:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Το παράθυρο ανοιχτό, σε λίγο ανοίγει και το άλλο. Ξημέρωμα. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξυπνάει τρομαγμένος από τα όνειρα, βαριανασαίνει. Σηκώνεται από το κρεβάτι του. Ετοιμάζεται. Βγαίνει.

00:06:31:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Πρωινό. Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ (ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΜΑΝΩΛΑΚΗ) καθαρίζει ψάρια. Αρχίζουν μια ευχάριστη συζήτηση για τα ψάρια, ιδανικά για ζωγραφιά για τον ΛΕΩΝΗ, ιδανικά για ψαρόσουπα για τη ΧΡΙΣΤΙΝΑ. Ο ΛΕΩΝΗΣ φωνάζει τον ΓΙΩΡΓΑΚΗ (ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ) και του δίνει ραντεβού στην ΠΟΡΤΑΡΑ να πάνε στο περιβόλι της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ, για να μαζέψουν φρούτα. Ο ΛΕΩΝΗΣ πάει για μπάνιο.

00:08:34:00
Στην παραλία της ΠΟΡΤΑΡΑΣ στη ΛΕΣΒΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ βγαίνει από τη θάλασσα.

00:09:16:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ κουράζονται από το περπάτημα και κάθονται. Ο ΛΕΩΝΗΣ θυμάται τον πατέρα του. Σε λίγο φεύγουν για το περιβόλι.

00:10:54:00
Στο περιβόλι της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ξαπλωμένοι ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ. Περνά ο κυρ-Μήτσος και του ζητούν να τους φέρει φρούτα. Χαλαρώνουν και παιδιαρίζουν. Τρέχουν.

00:12:42:00
Στο περιβόλι της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξαπλώνει ανάσκελα.

00:13:01:00
Άγονη περιοχή στη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ. Ένας καβαλάρης και στρατιώτες. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ.

00:14:39:00
Στο περιβόλι της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ ξαπλωμένος ανάσκελα. Δίπλα του έρχεται ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ. Έρχεται ο κυρ-Μήτσος με το καλάθι με τα φρούτα. Ο ΛΕΩΝΗΣ τα δίνει στον ΓΙΩΡΓΑΚΗ, για να τα πάει σπίτι. Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ φεύγει. Μένει μόνος ο ΛΕΩΝΗΣ. Σκέφτεται. Σε λίγο θα πάει προς τη θάλασσα.

00:15:27:00
Στην παραλία «Της βίγλας τα ράχτα» (στη σπηλιά «Στου κωβιού το στόμα») της ΛΕΣΒΟΥ. Κοντεύει μεσημέρι. Ο ΛΕΩΝΗΣ έχει κατέβει από την κατηφοριά που οδηγεί στη θάλασσα. Πετάει πετραδάκια στη θάλασσα. Παραλίγο ο ΛΕΩΝΗΣ να χτυπήσει μια γυναίκα. Η γυναίκα αυτή είναι η ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ). Έχει λυτά μαλλιά και ζωηρή διάθεση. Ο ΛΕΩΝΗΣ της ζητά συγνώμη, η ΣΑΠΦΩ, αν και τρομαγμένη, του λέει ότι δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Με αφορμή το παρ’ ολίγον ατύχημα, η ΣΑΠΦΩ φιλοσοφεί περί της μοιραιότητας των όσων συμβαίνουν. Του προτείνει να φύγουν.

00:18:29:00
Στο δρόμο προς το ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ, φεύγοντας από «Της βίγλας τα ράχτα» (τη σπηλιά «Στου κωβιού το στόμα») της ΛΕΣΒΟΥ. Κοντεύει μεσημέρι. Ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΣΑΠΦΩ περπατούν. Η ΣΑΠΦΩ κρατά ένα ομπρελίνο. Πιάνουν συζήτηση από αμηχανία. Ο ΛΕΩΝΗΣ τη ρωτά για την τοποθεσία, αν της αρέσει, εκείνη απαντά θετικά και φλυαρεί λέγοντας ότι λατρεύει να κάθεται να διαβάζει ώρες ολάκερες στο μέρος αυτό, να συλλογιέται ή απλώς να αναπνέει. Τη ρωτά για τη ζέστη και αν κολυμπάει και απαντά επίσης θετικά. Αμηχανία και πάλι.

00:20:05:00
Στο δρόμο προς το ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ, φεύγοντας από «Της βίγλας τα ράχτα» (τη σπηλιά «Στου κωβιού το στόμα») της ΛΕΣΒΟΥ. Κοντεύει μεσημέρι. Η ΣΑΠΦΩ προχωρά, ακολουθεί ο ΛΕΩΝΗΣ, κοντοστέκεται. Τη ρωτάει αν πιστεύει ότι θα ήταν προτιμότερο να προχωρήσει μόνη της, για να μη γίνει εκείνη εκ νέου αντικείμενο κουτσομπολιού. «Θα τους άρεσε πάρα πολύ», απαντά εκείνη, «να βρουν έναν “εραστή” για τη γυναίκα του Βρανά. Ίσως θα ’πρεπε στο τέλος πια από φιλανθρωπία να τους ρίξω βοράν κανέναν». Όμως, αναφέρει, θα της φαινόταν «άνανδρο» να μην προχωρήσουν μαζί μέχρι το χωριό. «Αυτό θα ’ταν κιόλας σαν μια ομολογία ενοχής απέναντί τους», λέει. Και συνεχίζει λέγοντας ότι ο ΛΕΩΝΗΣ είναι αρκούντως αξιοσέβαστος από τους Μεγαλοχωρίτες, ώστε να μην τολμήσουν να του προσδώσουν το ρόλο του «εραστή» της. Ο ΛΕΩΝΗΣ επιμένει στην πρότασή του, λέγοντας ότι «είναι πολύ επικίνδυνο να προκαλείς το κτήνος της κοινωνικής αγέλης». Και προσπαθεί να φανεί ειλικρινής, εξομολογούμενος τάχα: «Νιώθω την ανάγκη να σας ξεκαθαρίσω κάτι. Θα ’θελα να έχετε αδιάκοπα στο νου σας πως δε θα πάψω να είμαι αντίκρυ σας ούτε για μια στιγμή ο αδερφικός σύντροφος ενός πολύ δυστυχισμένου ανθρώπου, που ήταν ο άνδρας σας. Και πως δε θα πάψω να βλέπω σε εσάς τίποτ’ άλλο από τη χήρα του ανθυπολοχαγού Βρανά. Μια γυναίκα που την εκτιμώ και τη σέβομαι όσο και την αδερφή μου». Η ΣΑΠΦΩ δέχεται ως «ειλικρίνεια» το λόγο του ΛΕΩΝΗ ευχαριστώντας τον και λέγοντάς του πόσο ωραίο είναι αυτό που της είπε.

00:24:06:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ χαλαρώνει, η ΧΡΙΣΤΙΝΑ σκουπίζει. Έρχεται ο ΛΕΩΝΗΣ. Η σκορπιόσουπα είναι έτοιμη. Ο ΛΕΩΝΗΣ παίζει με το παιδί.

00:25:21:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Κάθεται στο γραφείο του. Γράφει για την αγαλλίαση της ψυχής του «μέσα στο φως, μέσα στο πράσινο και το γαλάζιο», για τον κόσμο που τώρα εκ νέου αντιλαμβάνεται «γεμάτο δροσιά, ομορφιά και θλίψη» και για τον καραγκιόζη που «κατοικεί μέσα στην ψυχή του» και «νερώνει το κρασί, μόλις αρχίζει να τον καταπαίρνει ο ενθουσιασμός».

00:26:39:00
Καφενεδάκι στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΞΥΝΕΛΗΣ (ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΗΣ) και ο ΜΕΝΟΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ) παίζουν τάβλι. Έρχεται ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ διαπιστώνει από το ανάγνωσμα που έχει ο ΞΥΝΕΛΗΣ μαζί του ότι είναι κομουνιστής, κάτι που το κρατά κρυφό ως δημόσιος υπάλληλος. Με το φόβο του ΥΠΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗ οι δυο τους αλλάζουν κουβέντα και ο ΜΕΝΟΣ, επίσης με κομουνιστικές τάσεις, φεύγει. Ο ΛΕΩΝΗΣ προσκαλεί τον ΞΥΝΕΛΗ σε βόλτα με τη βάρκα, αρνείται, ο ΛΕΩΝΗΣ φεύγει.

00:28:53:00
Στα νερά του ΑΙΓΑΙΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ έχει πάει βόλτα με τη βάρκα. Βουτάει. Έπειτα πάει στην τοποθεσία «Της βίγλας τα ράχτα» (στη σπηλιά «Στου κωβιού το στόμα»), όπου κάθονται η ΣΑΠΦΩ και η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ). Κολυμπούν ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΣΑΠΦΩ, βγαίνουν. Ο ξάδερφος του δημάρχου ΣΠΥΡΟΥ ΣΠΑΝΟΥ, ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΥΡΙΟΣ) κατασκοπεύει, τον βλέπει ο ΛΕΩΝΗΣ και τον επιπλήττει.

00:35:19:00
Στα νερά του ΑΙΓΑΙΟΥ. Βαρκάδα με τον ΛΕΩΝΗ, τη ΣΑΠΦΩ και την ΑΔΡΙΑΝΗ. Ακούγεται το τραγούδι των τίτλων (η ΜΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΟΥ τραγουδά τη σύνθεση των ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ).

00:36:38:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ διαβάζει ένα βιβλίο, το παρατάει. Καλεί την ΑΔΡΙΑΝΗ και τη ΣΑΠΦΩ να φάνε φρούτα. Μιλούν για τις εντυπώσεις τους από την πρωινή βαρκάδα. Οι γυναίκες της παρέας προτείνουν να πηγαίνουν συχνότερα βαρκάδες όλοι μαζί, ο ΛΕΩΝΗΣ προφασίζεται ότι έχει έρθει για δουλειά, αρνείται να δείξει στη ΣΑΠΦΩ τα έργα του, η οποία προθυμοποιείται να τα δει, και τους ανακοινώνει ότι οι ανάγκες μέχρι να γίνει η έκθεση ζωγραφικής της ομάδας των «Ελεύθερων Καλλιτεχνών» στο ΖΑΠΠΕΙΟ, με θέμα τους «Πρόσφυγες», στην οποία θα λάβει μέρος, του υπαγορεύουν να στερηθεί τη συντροφιά τους. Η ΣΑΠΦΩ φεύγει. Ο ΛΕΩΝΗΣ την κοιτάει καθώς απομακρύνεται. Την ακολουθεί η ΑΔΡΙΑΝΗ.

00:38:57:00
Στο υπνοδωμάτιο της ΑΔΡΙΑΝΗΣ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ στο κρεβάτι της πλέκει. Ο ΛΕΩΝΗΣ μπαίνει και της προτείνει να πάνε βαρκάδα. Εκείνη τον μαλώνει, λέγοντάς του ότι, αν το έλεγε νωρίτερα, θα ερχόταν μαζί τους και η ΣΑΠΦΩ. Ο ΛΕΩΝΗΣ την επιπλήττει λέγοντάς της ότι παντού προσκολλά και το όνομα της ΣΑΠΦΩΣ. Μιλούν για την ομορφιά της ΣΑΠΦΩΣ, η ΑΔΡΙΑΝΗ για τη δυστυχία της λόγω του παιδιού, ο ΛΕΩΝΗΣ για την υπερβολή με την οποία παρουσιάζει τη δυστυχία της, δεδομένου ότι μπορεί να ξαναπαντρευτεί, αφού είναι τόσο όμορφη.

00:40:24:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται.

00:40:39:00
Στο μικρασιατικό μέτωπο. Ένας νεκρός κείτεται στο έδαφος. Ένας καβαλάρης με άσπρο άλογο περνά. Δύο άλλοι έρχονται, ο ένας είναι ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ περισυλλέγει το νεκρό σώμα. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:42:00:00
Στο μικρασιατικό μέτωπο. Θέα η θάλλσσα. Ο ΛΕΩΝΗΣ και ένας άλλος στρατιώτης έχουν περισυλλέξει ένα νεκρό και τον έχουν εναποθέσει πάνω στο άλογο. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:42:36:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται.

00:43:00:00
Στην ΠΕΡΓΑΜΟ, σε ένα κουρσεμένο σπίτι. Ο ΛΕΩΝΗΣ βλέπει από το παράθυρο. Μπαίνει μέσα και βλέπει το νεκρό κορίτσι και το ξεσκισμένο φόρεμά του. Το μικρό κορίτσι αυτό έπαιζε με ένα μήλο. Ένας στρατιώτης μόλις πριν είχε περάσει και είχε δει το κορίτσι να παίζει με το μήλο. Το κορίτσι αυτό το βίασε ο στρατιώτης και το σκότωσε. Ο ΛΕΩΝΗΣ αργότερα βλέπει το σπίτι, ανοίγει την πόρτα και μπαίνει και βλέπει το κορίτσι. Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:44:35:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται.

00:45:15:00
Στο νοσοκομείο του ΕΣΚΙ ΣΕΧΗΡ, στο θάλαμο του Σωτήρος. Όρθιος ο ΛΕΩΝΗΣ, κοιμισμένος-ή νεκρός-ο ΒΡΑΝΑΣ (ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ). Είναι η ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:46:00:00
Σε ταβερνάκι στα χρόνια του πολέμου. Η παρέα του ΛΕΩΝΗ. Ο ΔΟΥΡΑΣ (ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΠΛΑΡΟΣ), ο ΔΟΥΚΑΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ) και ο ΛΕΩΝΗΣ. Ο ΛΕΩΝΗΣ και ο ΔΟΥΚΑΣ πιάνουν το χορό. Είναι η ανάμνηση μέσα στην ανάμνηση του ΛΕΩΝΗ. Τώρα είναι όνειρο.

00:48:08:00
Στο ατελιέ του ΛΕΩΝΗ στον πύργο των ΔΡΙΒΑ, στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ κοιμάται. Ξυπνάει τρομαγμένος από τα όνειρα.

00:48:44:00
Τίτλοι τέλους.

00:02:21:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Το γεύμα».

00:02:29:00
Στο μαγειρείο του σπιτιού των ΣΠΑΝΩΝ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στην προετοιμασία για το γεύμα που παραθέτουν στους δασκάλους με τη λήξη του σχολικού έτους. Η ΛΟΥΛΟΥ (ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ), η ΑΣΠΑΣΙΑ (ΤΙΤΙΚΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ) και η ΣΟΥΛΤΑΝΑ (ΓΙΑΝΝΑ ΜΗΤΡΟΥ) ετοιμάζονται για το γεύμα και χαζολογούν για τον ξάδερφο του ΣΠΑΝΟΥ, τον ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗ, που φλερτάρει τη ΣΟΥΛΤΑΝΑ.

00:03:19:00
Στο μαγειρείο του σπιτιού των ΣΠΑΝΩΝ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στην προετοιμασία για το γεύμα που παραθέτουν στους δασκάλους με τη λήξη του σχολικού έτους. Το ζεύγος των ΣΠΑΝΩΝ, ο δήμαρχος και νονός του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΣΠΑΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ) και η σύζυγός του ΕΥΤΥΧΙΑ (ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ) συζητούν για το επικείμενο γεύμα. Στο βάθος η ΣΟΥΛΤΑΝΑ και ο ξάδερφος του ΣΠΑΝΟΥ, ο ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΥΡΙΟΣ), στον οποίον παραγγέλλουν να πάει στην αγορά, για να ψωνίσει για το τραπέζι.

00:04:14:00
Στη σάλα του σπιτιού των ΣΠΑΝΩΝ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Στο γεύμα προς τιμήν των δασκάλων. Ψάρι βραστό, πουλερικά και σαλάτες. Η ΑΣΠΑΣΙΑ στρώνει το τραπέζι, η ΛΟΥΛΟΥ παίζει πιάνο. Έχουν ήδη έρθει ο ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) και η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ), έρχονται ο δάσκαλος ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΞΥΝΕΛΗΣ (ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΗΣ), ο ΓΙΑΤΡΟΣ (ΡΗΓΑΣ ΑΞΕΛΟΣ), η χήρα του ΒΡΑΝΑ ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ), ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ), η σύζυγός του (ΕΙΡΗΝΗ ΕΜΙΡΖΑ) και ο Σμυρνιός επιχειρηματίας ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ (ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ). Οι τελευταίοι έχουν έρθει πρόσφατα στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ, για να ξεμοντάρουν το ναυαγισμένο πλοίο, του οποίου τα υλικά έχουν αγοράσει από κοινού. Οι ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ και ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ μιλούν για τα ιδιαίτερα σημαντικά κέρδη της εταιρείας τους και προτείνουν στον ΣΠΑΝΟ να μπει στην εταιρεία, κάτι που εκείνος αρνείται. Η κυρία ΣΚΑΛΙΩΤΗ φλερτάρει διακριτικά με τον ΛΕΩΝΗ, το ίδιο και εκείνος, η ΣΑΠΦΩ τους κοιτάζει, την κοιτάζει κι εκείνος. Ο ΣΠΑΝΟΣ κάνει πρόποση τιμώντας τους δασκάλους, ο ΓΙΑΤΡΟΣ και ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ διηγούνται ιστορίες από τον πόλεμο, ο ΛΕΩΝΗΣ ρητορεύει και πάλι εναντίον του πολέμου. Ο ΛΕΩΝΗΣ παρουσιάζει τον ΞΥΝΕΛΗ σαν ανερχόμενο ποιητή, εκείνος ντροπιάζεται και αρνείται ότι γράφει, η ΣΑΠΦΩ αποδεικνύει ότι ο ΞΥΝΕΛΗΣ γράφει ποιήματα, λέγοντας ότι έχει δημοσιεύσει ορισμένα, ο ΞΥΝΕΛΗΣ απαγγέλλει τελικώς ένα ποίημα του ΨΥΧΑΡΗ. Ο ΞΥΝΕΛΗΣ εκμυστηρεύεται στον ΛΕΩΝΗ ότι θεώρησε ότι τον κορόιδευε, ο ΛΕΩΝΗΣ σημειώνει ότι η ΣΑΠΦΩ θυμόταν τα ποιήματά του. Ο ΛΕΩΝΗΣ ρωτάει τον ΞΥΝΕΛΗ αν την αγαπάει κι εκείνος του αντιστρέφει την ερώτηση αιφνιδιάζοντάς τον. Ο ΛΕΩΝΗΣ γελά. Καλύπτουν την αμηχανία με τη «θεωρία της χημικής αναπαραγωγής» του ΚΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗ, την οποία και αναλύει ο θεωρητικός της. Ο ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ ξαναρχίζει τα περί της εταιρείας τους. Η ΣΑΠΦΩ κοιτάζει επίμονα τον ΛΕΩΝΗ. Ο ΛΕΩΝΗΣ προφασίζεται ότι δεν αισθάνεται καλά και φεύγουν με την ΑΔΡΙΑΝΗ. Η ΣΑΠΦΩ μένει σκεφτική.

00:24:10:00
Στον δρόμο προς τον πύργο των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Μετά το γεύμα που παρέθεσε η οικογένεια των ΣΠΑΝΩΝ προς τιμήν των δασκάλων. Η ΑΔΡΙΑΝΗ και ο ΛΕΩΝΗΣ περπατούν, κάθονται στα σκαλιά ενός σπιτιού. Η ΑΔΡΙΑΝΗ τον επιπλήττει για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε στη ΣΑΠΦΩ και του λέει: «Θα ’λεγε κανείς ότι τη μισείς». Ο ΛΕΩΝΗΣ παραδέχεται: «Μπορεί και να τη μισώ. Τη μισώ για το στιχάκι πάνω στα κόλλυβα την ημέρα του μνημόσυνου. Για όλο αυτό το θέατρο γύρω απ’ τον πόλεμο. Καλοβολεμένη στο θαυμάσιο πετσί της μέσα στο στέρεο, το γερό αυτό σκαρί χαίρεται τη ζωή σαν ανοιχτό τριαντάφυλλο. Ε, λοιπόν, αυτό το πλάσμα που ξεχειλίζει από ζωή εμένα μου θυμίζει ένα άλλο κορμί. Ένα κορμί τυραννισμένο, κουτσουρεμένο, που το ’δα να λιώνει σαν κερί». Η ΑΔΡΙΑΝΗ απαντά: «Εγώ την αγαπώ από τον πρώτο καιρό που γνωριστήκαμε. Είναι ο πιο ενδιαφέρων άνθρωπος εδώ πέρα. Καθαρός και γνήσιος. Νομίζω πως θα γίνουμε φίλες». Ο ΛΕΩΝΗΣ δεν απαντά και προτείνει να προχωρήσουν.

00:27:03:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ και η ΣΑΠΦΩ περπατούν ανέμελα. Συναντούν τυχαία τον ΛΕΩΝΗ που ζωγραφίζει καθισμένος στη σκιά ενός δέντρου. Περπατούν όλοι μαζί. Συζητούν για το λόγο του ΛΕΩΝΗ στο μνημόσυνο. «Ήταν μια αποκάλυψη», λέει η ΣΑΠΦΩ, «που τη δέχτηκα με χαρά. Να, σαν έναν δικό σου που τον περιμένεις χρόνια να ’ρθει από την ξενιτιά». Ο ΛΕΩΝΗΣ ξεκινά να λέει για όλα εκείνα που έβρισκε ότι τον ενοχλούν σε κείνη: το στρατιωτικό χαιρετισμό των παιδιών, το κορνιζαρισμένο παράσημο, το στιχάκι στα κόλλυβα. Η ΑΔΡΙΑΝΗ αγανακτεί, χωρίς να μιλά. Ο ΛΕΩΝΗΣ μιλά για τον πόλεμο, για την αρχική του πίστη περί της «ηθικής» του και του «δικαίου» του. «Όλα τα δικαιολογούσα. Γιατί μου έλειπε η αγάπη», λέει. «Η αγάπη. . . Ποια αγάπη;. . . », ρωτά η ΣΑΠΦΩ. «Η αγάπη για έναν άνθρωπο, ή γενικά για τον άνθρωπο. . . Αυτή που έλειπε κι από σας. . . Δεν αγαπούσατε τον άνδρα σας!», λέει με σκληρότητα ο ΛΕΩΝΗΣ. «Δεν τον αγαπούσα», ομολογεί με θάρρος η ΣΑΠΦΩ. Αμηχανία. Πάνε να καθίσουν, κατά την πρόταση της ΑΔΡΙΑΝΗΣ.

00:32:21:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΑΔΡΙΑΝΗ και η ΣΑΠΦΩ έχουν κάτσει γύρω το τραπεζομάντιλο της εκδρομής. Η ΣΑΠΦΩ κάνει ένα συγκλονιστικό μονόλογο-εξομολόγηση. «Ξέρετε τι θα πει εικοσιδυό χρόνια μοναξιά;». Μιλάει για τον θάνατο της μάνας της, όταν ήταν δώδεκα χρονών. Για τη γριά θεια της που τη μεγάλωσε και την έστειλε να σπουδάσει. Για το γάμο της που έγινε άρον-άρον στα δεκαεφτά της. Για τη «βαριά αγάπη, σχεδόν βάρβαρη» του ΒΡΑΝΑ και για την αδυναμία της να τον αγαπήσει: «Προσπάθησα να τον αγαπήσω κι εγώ. Πολέμησα μ’ όλη μου την καρδιά. Θαρρείς και μεγάλωσα μονομιάς. Μέσα σ’ ένα χρόνο η ψυχή μου ήταν κιόλας γριά». Για τη ζήλεια του: «Μ’ έδερνε. . . Κατόπι μετάνιωνε. . . έψαχνε τις χτυπησιές μου να τις φιλήσει. . . [. . .] Δεν μου συγχωρούσε ούτε τη θλίψη μου. . . ». Για την απομόνωσή της: «Αποτραβήχτηκα απ’ τον κόσμο γιατί τους ζήλευε και τους υποψιαζόταν όλους. Έγειρα τα παράθυρα, κλείστηκα στο σπίτι μου και δεν έβγαινα έξω. Εδώ είναι, έλεγα, η θέση σου». Για την αυτοκτονία που σκεφτόταν: «Ένα μαγκάλι κάρβουνα. . . Τη θάλασσα. . . ». Για το παιδί και τη λιγοστή της αγάπη γι’ αυτό: «Ύστερα έμεινα έγκυα και πήρε ξανάσα η καρδιά μου. Ένα παιδί. . . [. . .] Άρχισα να νιώθω κάτι σαν ευγνωμοσύνη για τον άνδρα μου που μου το ’δωσε. . . [. . .] Έγινε το παιδί. Που να μην το ’φτανα. . . Ένα παιδί σακάτικο. . . Ποτές μου δεν τ’ αγάπησα όσο πρέπει. Κι ο Θεός ας με παιδέψει που λέω το μεγάλο λόγο. Αργότερα έμαθα ολότελα τυχαία πως κι ο πεθερός μου στα νιάτα του είχε μια άσκημη αρρώστια. Από τότε κι αυτό το δυστυχισμένο το βλέπω σαν ένα κακό που ’φυγε από πάνω μου. Ένα μόλεμα ξένο, που ’πεσε και καθαρίστηκα. . . Λέω, τι φταίει ετούτο. . . Κι ύστερα, τι φταίω εγώ. . . Το λυπάμαι. . . Εγώ μονάχα ξέρω αν σπαράζει η καρδιά μου που τ’ ακούω. . . Όμως δεν το αγαπάω. . . ». Κλαίει σιωπηλά.

00:40:28:00
Στο δάσος της ΑΝΕΡΡΑΓΗΣ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ, ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΣΑΠΦΩ συνεχίζουν τον περίπατο. Ο ΛΕΩΝΗΣ ζητά συγχώρεση που προκάλεσε αυτήν την αναστάτωση στην ψυχή της ΣΑΠΦΩΣ και εκείνη ανταπαντά με ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που της δόθηκε να μιλήσει μετά από τόσα χρόνια σιωπής. Μιλά για τα ενοχλητικά βλέμματα των συγχωριανών της. «Ή θα με φλερτάρουν ηλίθια ή θα με κοιτάζουν με μίσος», λέει. Μιλά και για την περιφρόνηση που νιώθει γι’ αυτούς: «Κάποτε άκουσα τον κύριο Ξυνέλη να κατηγορεί τις γυναίκες που βάφουν τα χείλη τους. Από τότε έβαψα κι εγώ τα δικά μου. Σκάνδαλο! Στο σχολειό, στα σπίτια τους. . . Στη Λέσχη τους. . . Τα ’βαψα κι εγώ πιο πολύ. . . [. . .]». Και λέει ότι με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπιζε και τον ΛΕΩΝΗ: «Και σαν ήρθατε σπίτι για το πορτοφόλι, τα ’βαψα ακόμη περισσότερο περιμένοντάς σας. Γιατί κι εσάς σας έβλεπα με τον ίδιο τρόπο. [. . .] Για να δούμε έλεγα. Έρχεται και τούτος για Ρωμαίος ή για εισαγγελέας;. . . ». Ο ΛΕΩΝΗΣ νιώθει άβολα, προτιμά να μείνει λίγο μόνος.

00:47:09:00
Τίτλοι τέλους.