ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΑΤΙΑ, Η

00:03:15:00
Μακέτα τίτλου επεισοδίου: «Η φωτιά».

00:03:21:00
Στον Γιαλό της Βίγλας της ΛΕΣΒΟΥ. Βράδυ. Περπατούν η ΣΑΠΦΩ (ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ), η ΑΔΡΙΑΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ ΙΓΓΛΕΣΗ), ο ΛΕΩΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ), ο ΓΙΑΤΡΟΣ (ΡΗΓΑΣ ΑΞΕΛΟΣ) και ο δήμαρχος ΣΠΥΡΟΣ ΣΠΑΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ) και οι κόρες των ΣΠΑΝΩΝ, ΑΣΠΑΣΙΑ (ΤΙΤΙΚΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ) και ΛΟΥΛΟΥ (ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ). Ακούγεται μία έκρηξη. Κάποιος φωνάζει ότι άρπαξε φωτιά το εργοστάσιο του ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ και είναι μέσα εργάτες.

00:05:03:00
Στην αποθήκη του ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ. Φωτιά παντού. Κόσμος ανάστατος. Η φωτιά έχει επεκταθεί και στο διπλανό σπίτι. Ο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ (ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ) εφιστά την προσοχή ότι στον κάτω όροφο υπάρχουν μίγματα και δυναμίτης πιθανά να εκραγούν. Ένα μικρό κορίτσι διατρέχει κίνδυνο. Ο ΛΕΩΝΗΣ τρέχει να το σώσει. Το βγάζει μέσα απ’ τις φλόγες. Η ΑΔΡΙΑΝΗ λιποθυμάει. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ την επιβλέπει, ο ΛΕΩΝΗΣ τον επιπλήττει λέγοντάς του ότι θα έπρεπε να κουράρει τους εργάτες. Ο ΣΠΑΝΟΣ συγχαίρει τον ΛΕΩΝΗ για την πράξη του. Η φωτιά θεριεύει.

00:08:48:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ αναρρώνει, η ΑΣΠΑΣΙΑ και η ΛΟΥΛΟΥ κεντάνε. Προτρέπουν την ΑΔΡΙΑΝΗ να συνέλθει από το νευρικό κλονισμό. Η ΑΔΡΙΑΝΗ περιγράφει το συναίσθημά της. Οι δημαρχοπούλες μιλούν για γάμο, για προίκα, για τον ΓΙΑΤΡΟ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ κοιμήθηκε. Η ΑΣΠΑΣΙΑ και η ΛΟΥΛΟΥ φεύγουν.

00:11:48:00
Στην αποθήκη του ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΟΥ, το βράδυ της φωτιάς. Κόσμος ανάστατος, φωνές, φωτιά παντού. Είναι ο εφιάλτης της ΑΔΡΙΑΝΗΣ.

00:13:27:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ κοιμάται και φωνάζει το χαϊδευτικό όνομα του ΛΕΩΝΗ. Η ΣΑΠΦΩ τη χαϊδεύει στο μέτωπο. Η ΑΔΡΙΑΝΗ ξυπνάει. «Καμιά φορά στ’ όνειρό μας χωράει όλη μας η ζωή», λέει η ΑΔΡΙΑΝΗ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ συνεχίζει λέγοντας στη ΣΑΠΦΩ ότι ο ΛΕΩΝΗΣ είναι πολύ νευρικός. «Όταν του είπα ότι θα ’ρθεις να με δεις, σηκώθηκε κι έφυγε χωρίς να πει λέξη [. . .]». Η ΣΑΠΦΩ χαμηλώνει τα μάτια. Έπειτα η ΑΔΡΙΑΝΗ της αναφέρει ότι έκλαιγε στην κάμαρά του, χωρίς να ξέρει γιατί και συμπληρώνει ότι «εκείνος έλεγε πως δεν μπορεί πια να κλάψει». Η ΣΑΠΦΩ το εξηγεί μιλώντας για τη φωτιά και πόσο συντάραξε όλους στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ. Η ΣΑΠΦΩ φεύγει, της υπόσχεται ότι θα ξανάρθει σύντομα και στέλνει χαιρετισμούς στον ΛΕΩΝΗ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ μένει μόνη. Κλείνει τα μάτια.

00:17:25:00
Σε δάσος στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η οικογένεια ΔΡΙΒΑ σε ευτυχισμένες στιγμές. Το ομπρελίνο της ΜΗΤΕΡΑΣ, το ναυτικό κουστουμάκι του ΛΕΩΝΗ, το τραπεζομάντιλο της εκδρομής, ένα παιδικό παιχνίδι, η κούκλα της ΑΔΡΙΑΝΗΣ, η «Κοκκινοσκουφίτσα», ένα καπέλο γεμάτο κεράσια, χέρια που κρατιούνται γερά. Η μικρή ΑΔΡΙΑΝΗ πάει βόλτα με την κούκλα της. Είναι η ανάμνηση-όνειρο της ΑΔΡΙΑΝΗΣ.

00:26:48:00
Ο πύργος των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ακούγεται ο ΛΕΩΝΗΣ να ρωτάει την ΑΔΡΙΑΝΗ σχετικά με το ποιος τους επισκέφθηκε, η ΑΔΡΙΑΝΗ του απαντάει ότι, εκτός από τις δημαρχοπούλες, ήρθε η ΣΑΠΦΩ και τον ρωτάει γιατί αυτή η ερώτηση. Ο ΛΕΩΝΗΣ δικαιολογείται λέγοντας ότι περιμένει κάτι κριτικές από την έκθεση ζωγραφικής που έλαβε μέρος. Είναι φανερό ότι ο ΛΕΩΝΗΣ θέλει να αποφεύγει να βλέπει τη ΣΑΠΦΩ.

00:27:40:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Κάθονται ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΑΔΡΙΑΝΗ. Στην ερώτηση της ΑΔΡΙΑΝΗΣ αν είναι άρρωστος, εκείνος απαντάει: «Πάσχω από μοναξιά». Η ΑΔΡΙΑΝΗ τον περιγράφει άκεφο, ότι δεν κολυμπά πια, ότι δεν κοιμάται καλά, ότι παραμιλάει στον ύπνο του. . . -ευτυχώς μίλαγε για τον ανθυπολοχαγό. Η ΑΔΡΙΑΝΗ επιμένει να της πει τι έχει και εκείνος της λέει ότι δεν μπορεί να μοιραστεί τις αγωνίες του με κανέναν. Ο ΛΕΩΝΗΣ αποφασίζει να της πει κάτι άλλο από την αλήθεια, ότι πλήττει πια στο χωριό με τους ίδιους ανθρώπους, και της ζητά να φύγουν για την πόλη. Η ΑΔΡΙΑΝΗ πείθεται από την επιχειρηματολογία του ΛΕΩΝΗ και αποφασίζουν να φύγουν σε μια εβδομάδα από τώρα.

00:32:33:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Μία μέρα πριν από την επιστροφή τους στη ΧΩΡΑ της ΛΕΣΒΟΥ. Βρέχει και ο ΛΕΩΝΗΣ, η ΑΔΡΙΑΝΗ και η ΧΡΙΣΤΙΝΑ (ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΜΑΝΩΛΑΚΗ) μαζεύουν τις καρέκλες και το τραπέζι απ’ έξω. Ο ΛΕΩΝΗΣ απολαμβάνει τα πρωτοβρόχια κάτω από μια ομπρέλα και παρέα με τον μικρό ΓΙΩΡΓΑΚΗ (ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ). Μιλούν για το επόμενο καλοκαίρι που θα ξανάρθουν ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΑΔΡΙΑΝΗ.

00:34:39:00
Στο τείχος του κάστρου με θέα στο ΑΙΓΑΙΟ. Ο ΛΕΩΝΗΣ γράφει στο σημειωματάριό του. Γράφει για την αναγκαιότητα της φυγής του, το κλείδωμα του σπιτιού, τα πετρωμένα «θαλασσόχορτα» και τα κοχύλια-«τα μικρά λάφυρα του καλοκαιριού»-που μάζεψαν η ΣΑΠΦΩ και η ΑΔΡΙΑΝΗ, τον πίνακα που θα ’θελε να φτιάξει και να αποδώσει την κοριτσίστικη ομορφιά της ΣΑΠΦΩΣ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ, την πεθυμιά του να σταματήσει τον χρόνο. Κλείνει το σημειωματάριό του, σκέφτεται.

00:36:11:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Ο ΛΕΩΝΗΣ γράφει στο σημειωματάριό του. Η ΑΔΡΙΑΝΗ του λέει ότι πολύ θα ήθελε να ξέρει τα μυστικά που γράφει στο σημειωματάριό του, ο ΛΕΩΝΗΣ υπεκφεύγει αναφέροντας τεχνικούς εικαστικούς όρους. Του λέει ότι θα πάει να δει τη ΣΑΠΦΩ να της πει ότι αύριο φεύγουν.

00:37:07:00
Στη σάλα του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΣΑΠΦΩ με ανοιχτόχρωμο ρούχο και η ΑΔΡΙΑΝΗ κάθονται και τα λένε. Η ΑΔΡΙΑΝΗ λέει κάπως απότομα στη ΣΑΠΦΩ για την αναχώρησή τους. Η ΣΑΠΦΩ εκπλήσσεται. Η ΑΔΡΙΑΝΗ φεύγει, η ΣΑΠΦΩ μένει μόνη, σκέφτεται.

00:37:51:00
Στην αυλή του πύργου των ΔΡΙΒΑ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Κάθονται και πίνουν τον καφέ τους ο ΛΕΩΝΗΣ και η ΑΔΡΙΑΝΗ. Μιλούν για τον ανιαρό αποχαιρετιστήριο «μυστικό δείπνο» του δημάρχου και νονού τους ΣΠΑΝΟΥ που είναι καλεσμένοι. Το «εμείς κι εμείς» του δείπνου προέρχεται από τον ανταγωνισμό των κοριτσιών για τη φιλία του ΛΕΩΝΗ και της ΑΔΡΙΑΝΗΣ με τη ΣΑΠΦΩ. Η ΑΔΡΙΑΝΗ του περιγράφει τη σκηνή που συνάντησε τη ΣΑΠΦΩ για να της πει ότι θα φύγουν. Του λέει ότι κλάψανε πολύ και οι δύο. Ο ΛΕΩΝΗΣ απαντά ότι «έχει κάτι που ακτινοβολεί γύρω της», προσπαθώντας όμως παράλληλα να ρητορεύσει και να εκλογικεύσει αυτό της το στοιχείο λογοκρίνοντάς το, εξηγώντας τάχα ότι συμβαίνει, επειδή «δεν μιλάει πολύ ή επειδή αφήνει την ομορφιά της να μιλήσει γι’ αυτήν». Λέει ότι ίδιον τέτοιου τύπου γυναικών είναι το να «αφήνουν τη σιωπή τους, να την υπογραμμίζουν με μια παρατεταμένη ματιά», αλλά ότι πίσω από τα «αποσιωπητικά» που αφήνουν «δεν υπάρχει τίποτα». Η ΑΔΡΙΑΝΗ του λέει ότι σκέφτεται να οργανώσει μια εκδρομή με αφορμή την αναχώρησή τους παρέα με τη ΣΑΠΦΩ και διαπιστώνει φωναχτά ότι ο ΛΕΩΝΗΣ άλλαξε πολύ αυτό το καλοκαίρι. Ο ΛΕΩΝΗΣ υπεκφεύγοντας το αποδίδει στο τέλος του πολέμου.

00:41:42:00
Στη σάλα του σπιτιού της ΣΑΠΦΩΣ στο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ της ΛΕΣΒΟΥ. Η ΣΑΠΦΩ στα πόδια της ΜΟΥΓΓΗΣ υπηρέτριάς της (ΑΛΙΚΗ ΓΟΥΡΙΩΤΗ) κάνει ένα συγκλονιστικό μονόλογο για τα πρωτόγνωρα συναισθήματά της: «Πώς μπορεί μια απλή κουβέντα να ’χει τόση σημασία;. . . Μια ματιά. . . Μια ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού. . . Ένας περίπατος στη θάλασσα. . . Ένα τίποτα. . . Τι είν’ αυτό; Από πού έρχεται;. . . Ευτυχία;. . . Ο έρωτας;. . . [. . .] Νιώθω κάτι αλλόκοτο. . . Σα να με κατέχει κάτι μυστικό. . . Ακόμα δεν ένιωσα τη χαρά της αγάπης. Κι όλα γίνανε κομμάτια. Εκείνος φεύγει. . . Κι εγώ μένω πάλι μόνη με τον πεθαμένο ήρωά μου. . . [. . .] Η φυγή του Λεωνή με τσακίζει σιγά-σιγά, ολότελα. . . ».

00:45:42:00
Τίτλοι τέλους.