ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ (ΚΑΝΤΙΑ 1541 – ΤΟΛΕΔΟ 1614)

00:01:44:00
Χάρτης της ΒΕΝΕΤΙΑΣ.

00:01:49:00
Πλάνα από τη ΒΕΝΕΤΙΑ. Η αφηγήτρια ΝΙΚΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ αναφέρεται στη διαταγή του Δούκα της ΚΑΝΤΙΑΣ, με ημερομηνία 18 Αυγούστου 1568, να παραδοθούν σε εντεταλμένο του τα σχέδια που παραλήφθηκαν στη ΒΕΝΕΤΙΑ από τον ΔΟΜΗΝΙΚΟ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ. Πρόκειται για την πρώτη αναφορά παρουσίας του ζωγράφου στη ΒΕΝΕΤΙΑ, μαρτυρία που ανακάλυψε στη ΒΕΝΕΤΙΑ η βυζαντινολόγος-ιστορικός της τέχνης ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΔΑΚΗ στο Αρχείο του Δούκα της ΚΡΗΤΗΣ στη ΒΕΝΕΤΙΑ.

00:02:53:00
Περιήγηση στη ΒΕΝΕΤΙΑ και στα κτήριά της. Η αφηγήτρια αναφέρεται στην παραμονή του 27ετή τότε ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ στη ΒΕΝΕΤΙΑ από το 1567 ή το 1568, στο ενδιαφέρον του για αυτήν ήδη από τη διαμονή του στη γενέτειρά του, ΧΑΝΔΑΚΑ, και στη σύνδεση της συντεχνίας των ζωγράφων του ΧΑΝΔΑΚΑ με τις τεχνοτροπικές τάσεις από τη ΒΕΝΕΤΙΑ.

00:04:29:00
Ζωγραφικοί πίνακες που εικονίζουν την οικονομική και κοινωνική ζωή στην ΙΤΑΛΙΑ του 14ου και 15ου αιώνα, με παράλληλη αναφορά της αφηγήτριας στην άνθηση της πόλης στο εμπόριο, στην ανάπτυξη της τυπογραφίας, στην ανεξιθρησκία, αλλά και στην εκεί συγκέντρωση καλλιτεχνικών δυνάμεων.

00:06:30:00
Πανοραμικά πλάνα της ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ και κοντινά πλάνα σε κτήρια και μνημεία της πόλης-κέντρου της ελληνικής και της λατινικής παιδείας και εργαστηρίου τεχνών, που θα δώσει τα φώτα της και σε άλλες ιταλικές πόλεις. Η αφηγήτρια αναφέρεται στις έννοιες της «έρευνας» και της «αναζήτησης» κατά την περίοδο της Αναγέννησης και στη φιλοσοφία της αναγεννησιακής τέχνης: την αναπαράσταση της σύλληψης του καλλιτέχνη.

00:08:20:00
Γλυπτό που εικονίζει τον ΔΙΟΝΥΣΟ και αναφορά της αφηγήτριας στους Φλωρεντιανούς γλύπτες, που αποδέχθηκαν πλήρως την κλασική αναβίωση.

00:08:40:00
Το γλυπτό «Δαβίδ» του ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΥ (MICHELAΝGELO), το σημαντικότερο θεωρούμενο μνημείο κλασικής αναβίωσης στη ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ.

00:08:51:00
Έργα Ιταλών καλλιτεχνών με παράλληλη αναφορά της αφηγήτριας στο μνημειακό ύφος των καλλιτεχνών της Αναγέννησης (ΤΣΕΛΛΙΝΙ [BENVENUTO CELLINI], ΜΠΕΛΛΙΝΙ [GIOVANNI BELLINI], ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟ, ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ [LEONARDO DA VINCI] κ. ά.), που αποδίδεται στη χρήση των κλασικών προτύπων.

00:09:09:00
Εσωτερικά πλάνα κτηρίων και στις όψεις τους και αναφορά της αφηγήτριας στη θεώρηση του χώρου που αναπαριστά τη νοητική θεώρηση της πραγματικότητας με τη χρήση της προοπτικής, σύμφωνα με τον αναγεννησιακό αρχιτέκτονα και γλύπτη ΜΠΡΟΥΝΕΛΕΣΚΙ (FILIPPO BRUNELLESCHI). Αναφορά σε Ιταλούς καλλιτέχνες (ΤΖΙΟΤΟ [GIOTTO DI BONDONE], ΜΠΡΟΥΝΕΛΕΣΚΙ (FILIPPO BRUNELLESCHI), ΑΛΜΠΕΡΤΙ [LEONE BATTISTA ALBERTI]) που έδρασαν στη ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ.

00:10:07:00
Ζωγραφικοί πίνακες του ΡΑΦΑΗΛ (RAPHAEL SANZIO) και του ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΛΙ (SANDRO BOTTICELLI. Η αφηγήτρια αναφέρεται στο ζήτημα της προοπτικής στη ζωγραφική τέχνη ως ενοποιητικού στοιχείου θεώρησης του χώρου, στη θεματολογία της και στην ενότητα τόπου και χρόνου που επιτυγχάνεται μέσω της προοπτικής.

00:11:19:00
Ο πίνακας του ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΥ «Η Αγία Οικογένεια» και αναφορά της αφηγήτριας στη δράση του καλλιτέχνη στη ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ.

00:12:04:00
Γλυπτά και διακοσμητικά σε εξωτερικές όψεις κτηρίων της ΒΕΝΕΤΙΑΣ.

00:12:09:00
Η πλατεία του ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ στη ΒΕΝΕΤΙΑ. Η αφηγήτρια αναφέρεται στη μετάβαση από τη γοτθική τέχνη στη βενετική Αναγέννηση και στις μελέτες του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ σχετικά με την Αναγέννηση στους κόλπους της ΒΕΝΕΤΙΑΣ, κατά το διάστημα της εκεί παραμονής του. Πλάνα από το Παλάτι των Δόγηδων των αρχών του 14ου αιώνα και αναφορά στο γοτθικό αρχιτεκτονικό του ρυθμό.

00:13:17:00
Πλάνα από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάρκου στη ΒΕΝΕΤΙΑ και στα ψηφιδωτά του στις εσοχές της πρόσοψης, που συνδυάζουν βυζαντινές και ιταλικές παραδόσεις.

00:13:41:00
Κτήρια της ΒΕΝΕΤΙΑΣ και αναφορά της αφηγήτριας στους αρχιτέκτονες ΛΟΜΠΑΡΝΤΙ (LOMBARDI), που συνδυάζουν στο έργο τους μοτίβα εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική και τη ρωμαϊκή παράδοση.

00:13:59:00
Πλάνο της Βιβλιοθήκης του Αγίου Μάρκου στη ΒΕΝΕΤΙΑ του αρχιτέκτονα ΓΙΑΚΟΜΠΟ ΣΑΝΣΟΒΙΝΟ (JACOBO SANSOVINO), βασισμένη στον κλασικισμό ενός ρωμαϊκού θεάτρου, με διακοσμητικό χαρακτήρα εμπλουτισμένο με γλυπτά εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική και τη ρωμαϊκή αρχαιότητα. Αναφορά στους ζωγράφους που όρισαν το χαρακτήρα της βενετικής Αναγέννησης (ΤΖΙΟΒΑΝΙ και ΓΙΑΚΟΜΠΟ ΜΠΕΛΙΝΙ [GIOVANNI and JAKOBO BELLINI], ΒΙΒΑΡΙΝΙ [BARTOLOMEO VIVARINI], ΜΑΝΤΕΝΙΑ [ANDREA MANTEGNA], ΑΝΤΟΝΕΛΛΟ ΝΤΑ ΜΕΣΙΝΑ [ANTONELLO DA MESSINA], ΤΖΙΟΡΤΖΙΟΝΕ [GIORGIONE] κ. ά.).

00:14:55:00
Πίνακες ζωγραφικής του ΒΙΤΤΟΡΕ ΚΑΡΠΑΤΣΙΟ (VITORRE CARPACCIO), Βενετού αφηγηματικού ζωγράφου των τελών του 15ου και των αρχών του 16ου αιώνα. Ειδική αναφορά στο ενυπόγραφο έργο του «Δύο Βενετσιάνες κυρίες» (1510-1515), που βρίσκεται στο Μουσείο Correr της ΒΕΝΕΤΙΑΣ και στο ανυπόγραφο έργο που αποδίδεται στον ΚΑΡΠΑΤΣΙΟ «Ο άνδρας με το κόκκινο σκουφί».

00:16:56:00
Πανοραμικά πλάνα της ΒΕΝΕΤΙΑΣ και αναφορά της αφηγήτριας στο ισχυρό ελληνικό στοιχείο της πόλης (6. 000 Έλληνες) κατά τα μέσα του 16ου αιώνα στο Campo dei Greci, γύρω από τον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου. Παρεμβολή πλάνων από το χώρο της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας του Αγίου Νικολάου όπου έδραζε η ομώνυμη Αδελφότητα, αποτελούμενη από πλήθος λογίων, εμπόρων, τεχνιτών και καλλιτεχνών.

00:18:03:00
Κτήρια της ΒΕΝΕΤΙΑΣ και αναφορά της αφηγήτριας στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα στη ΒΕΝΕΤΙΑ και στην εκεί δράση των Ελλήνων, άδεια για ίδρυση της οποίας έλαβαν οι πολυπληθείς Έλληνες της ΒΕΝΕΤΙΑΣ μόλις το 1498.

00:18:22:00
Εσωτερικά πλάνα από τους χώρους του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της ΒΕΝΕΤΙΑΣ, το οποίο συνθέτουν η Αίθουσα των Συνελεύσεων στο Μέγαρο της Ελληνικής Αδελφότητας της ΒΕΝΕΤΙΑΣ, το Παλαιό Αρχείο, το Μουσείο, το Αρχείο και ο ναός του Αγίου Γεωργίου. Αναφορά στη συνεισφορά των Ελλήνων της ΒΕΝΕΤΙΑΣ στη διάδοση των ελληνικών γραμμάτων στη Δύση και στην πνευματική αφύπνιση του υπόδουλου στους Τούρκους ελληνισμού.

00:19:08:00
Πλάνα από την Αίθουσα των Αρχείων του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της ΒΕΝΕΤΙΑΣ και αναφορά της αφηγήτριας στη μη παρουσία του ονόματος του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ στα αρχεία της Ελληνικής Κοινότητας, σε αντίθεση με τον αδελφό του ΜΑΝΟΥΣΟ, ο οποίος και μέλος της ήταν (1571) και επιχείρησε ανεπιτυχώς να εκλεγεί στη διοίκησή της (1588).

00:19:49:00
Ο καθηγητής και διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της ΒΕΝΕΤΙΑΣ ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ μιλά για την ελληνόφωνη ορθόδοξη Ελληνική Αδελφότητα της ΒΕΝΕΤΙΑΣ, για τη σχέση της με τον Πατριάρχη ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ και για τον περιορισμένο αριθμό των μελών της. Αναφέρεται στους πιθανούς λόγους αποστασιοποίησης του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ από αυτήν, υποθέτοντας ότι ο περιορισμένος αριθμός των μελών της πιθανόν να τον εμπόδιζε να γίνει μέλος της. Αποδίδει δε την άρνηση συμμετοχής του στην Αδελφότητα στο ότι η σύνδεσή του με αυτήν και μια, κατά συνέπεια, πιθανή εμμονή του στην Ορθοδοξία θα εμπόδιζε την καλλιτεχνική του αναγνώριση στους δυτικούς κύκλους, άρα και η μεταστροφή του στο καθολικό δόγμα θα ήταν «αναγκαστική» και «υπολογισμένη».

00:22:15:00
Πίνακες ζωγραφικής Ιταλών καλλιτεχνών. Η αφηγήτρια αναφέρεται στη ζωγραφική της ΒΕΝΕΤΙΑΣ τον 16ο αιώνα και στο κίνημα του Μανιερισμού-στο μεσοδιάστημα μεταξύ Αναγέννησης και Μπαρόκ. Επίσης, αναφέρεται στην εναντίωση που εκδηλώνεται εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία απάντησε με την Ιερά Εξέταση (1542), τη λογοκρισία των εντύπων (1543) και τη Σύνοδο του Τρέντο, σκοπεύοντας στην αντιμετώπιση της Μεταρρύθμισης, την αναμόρφωση της Καθολικής Εκκλησίας, τη δίωξη των Ανθρωπιστών και της ελευθερίας του πνεύματος. Πορτρέτα των ΣΑΒΟΝΑΡΟΛΑ (GIROLAMO SAVONAROLA), ΖΒΙΓΓΛΙΟΥ (HULDREICH ZWINGLI), ΚΑΛΒΙΝΟΥ (JOHN CALVIN) και ΛΟΥΘΗΡΟΥ (MARTIN LUTHER) και περιγραφή των αντιλήψεών τους σχετικά με την εκκλησιαστική μεταρρύθμιση και τη συσχέτισή της με τη ζωγραφική.

00:24:28:00
Πλάνα σε εσωτερικό κτηρίου. Η αφηγήτρια μιλά για τη λήξη της Συνόδου του Τρέντο το 1567 και τις αποφάσεις της σχετικά με τους κανόνες με τους οποίους θα φιλοτεχνούνταν τα έργα τέχνης εφεξής, που σήμαινε ταυτόχρονα και το τέλος του φιλελευθερισμού στις σχέσεις Εκκλησίας και Τέχνης.

00:25:00:00
Πίνακας ζωγραφικής, με την αφηγήτρια να αναφέρεται στο βενετικό Μανιερισμό του ΤΙΤΣΙΑΝΟ (TIZIANO) και του ΤΙΝΤΟΡΕΤΤΟ (TINTORETTO), που έχει ευδιάκριτα τα κατάλοιπα της βενετικής παράδοσης. Πρόκειται για το κίνημα που συμπίπτει χρονικά με την περίοδο παραμονής του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ στη ΒΕΝΕΤΙΑ.

00:25:41:00
Η εκκλησία Santa Maria Della Salute, την οποία φιλοτέχνησε ο ΤΙΤΣΙΑΝΟ, προεξάρχουσα μορφή της ζωγραφικής την περίοδο αυτή. Πλάνα και αναφορά της αφηγήτριας στα πρώιμα έργα του, «Δαβίδ Και Γολιάθ» και «Θυσία του Ισαάκ». Ο ΤΙΤΣΙΑΝΟ επέφερε τη χρωματική αλλαγή σε ένα ή δύο ιδιαίτερα χρώματα, που αποτέλεσε τομή στη βενετική ζωγραφική του β’ μισού του 16ου αιώνα.

00:26:45:00
Αυτοπροσωπογραφία του ζωγράφου ΤΖΑΚΟΜΠΟ ΡΟΜΠΟΥΣΤΙ (JACOBO ROBUSTI), του επονομαζόμενου ΤΙΝΤΟΡΕΤΤΟ, του οποίου η τεχνοτροπία είχε στόχο τη συγκινησιακή συμμετοχή του θεατή.

00:26:56:00
Η Scuola Grante Di San Rocco (1565), που φιλοτέχνησε ο ΤΙΝΤΟΡΕΤΤΟ. Η τεχνική του επεκτάθηκε στον υπέρκοσμο οραματισμό μέσω της εξαΰλωσης της παράδοξης στάσης των μορφών του, της έντασης του σκιοφωτισμού και της αφύσικης διάθεσης του χώρου.

00:27:26:00
Ζωγραφικός πίνακας του ΤΙΝΤΟΡΕΤΤΟ που εικονίζει τη «Σταύρωση» στη Scuola Grante Di San Rocco, «ο καλύτερος πίνακας που υπάρχει σήμερα στον κόσμο», σύμφωνα με το χαρακτηρισμό του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ.

00:27:45:00
Πλάνα της ΒΕΝΕΤΙΑΣ και ακολουθούν εξωτερικά και εσωτερικά πλάνα της εκκλησίας του San Giorgio Maggiore, που βρίσκεται στην πόλη, την σχεδίασε ο ΑΝΤΡΕΑ ΠΑΛΛΑΝΤΙΟ (ANDREA PALLADIO) και κοσμήθηκε με τοιχογραφίες του ΤΙΝΤΟΡΕΤΤΟ. Αναφορά της αφηγήτριας στο «Μυστικό Δείπνο» του ΤΙΝΤΟΡΕΤΤΟ, έργο στο οποίο σχεδόν εξαφανίζεται ο χώρος ως στοιχείο της σύνθεσης και οι μορφές τοποθετούνται σε όλη σχεδόν την επιφάνειά του. Αναφέρονται οι πειραματισμοί του με το φως, ο θαυμασμός του για τον ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟ, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσε για τη μελέτη της ανθρώπινης μορφής. Αναφορά και στο έργο του ΤΙΝΤΟΡΕΤΤΟ «Γάμος στην Κανά», που βρίσκεται στη Santa Maria Della Salute και πλάνα από τον πίνακα.

00:29:55:00
Πλάνα της αγροτικής κωμόπολης ΜΠΑΣΣΑΝΟ. Η αφηγήτρια αναφέρεται στη σχολή ζωγραφικής του ΤΖΑΚΟMΠΟ ΝΤΑ ΠΟΝΤΕ (JACOBO DA PONTE), του επονομαζόμενου ΜΠΑΣΣΑΝΟ (BASSANO), που εργάστηκε στη ΒΕΝΕΤΙΑ τις μέρες του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ. Πλάνα των έργων του με τις αγροτικές του μορφές και αναφορά σε σχόλιο του ιστορικού της τέχνης ΚΑΡΛΟ ΑΡΓΚΑΝ (CARLO ARGAN) σχετικά με τη συνήθεια των ζωγράφων να επιλέγουν στη θεματολογία τους μορφές από τους κόλπους της αριστοκρατίας.

00:30:56:00
Ο ζωγραφικός πίνακας «Προσκύνηση των Ποιμένων» του ΜΠΑΣΣΑΝΟ, που βρίσκεται στην εκκλησία του San Giorgio Maggiore. Πλάνο σε λεπτομέρεια του πίνακα από την οποία πιθανόν να εμπνεύστηκε ο ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ για να ζωγραφίσει τον πίνακα «Το παιδί που φυσάει το δαυλό».

00:31:27:00
Ο ζωγραφικός πίνακας του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ «Το παιδί που φυσάει τον δαυλό», που βρίσκεται στο Μουσείο Cαpo Di Monte στη ΝΑΠΟΛΗ της ΙΤΑΛΙΑΣ.

00:31:40:00
Πλάνο σε πίνακες του ΠΑΟΛΟ ΚΑΛΙΑΡΙ (PAOLO CALIARI), του επονομαζόμενου ΒΕΡΟΝΕΖΕ (VERONESE), που θεωρείται ως ο μεγαλύτερος «διακοσμητής» της βενετικής Αναγέννησης.

00:32:12:00
Πλάνα σε πίνακες που φιλοξενούνται στο Μουσείο Correr της ΒΕΝΕΤΙΑΣ καθώς η αφηγήτρια αναφέρεται σε Κρητικούς ζωγράφους που έδρασαν στη ΒΕΝΕΤΙΑ και συνδύασαν τη βυζαντινή (la greca) και τη δυτική (l’ italliana) παράδοση στο έργο τους. Ο ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ, αντίθετα, δεν επαμφοτερίζει στο βυζαντινό ή στο δυτικό τρόπο δημιουργίας, αλλά αντλεί από τους Βενετούς ζωγράφους (ΤΙΝΤΟΡΕΤΤΟ, ΤΙΤΣΙΑΝΟ, ΜΠΑΣΣΑΝΟ) για να ορίσει το προσωπικό του ύφος.

00:33:17:00
Ο καθηγητής και διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της ΒΕΝΕΤΙΑΣ ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ μιλά για την ανεξαρτητοποίηση του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ από τους Έλληνες καλλιτέχνες και τη χάραξη δικής του «δυτικής» πορείας, ενώ αμφισβητεί τη λεγόμενη για τον ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ μαθητεία δίπλα στον Βενετό ζωγράφο ΤΙΤΣΙΑΝΟ, επικαλούμενος τις σημειώσεις στα βιβλία του Έλληνα καλλιτέχνη.

00:34:41:00
Ο ζωγραφικός πίνακας που αποδίδεται στον ΔΟΜΗΝΙΚΟ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ «Μυστικός Δείπνος» και που βρίσκεται στο Μουσείο Correr της ΒΕΝΕΤΙΑΣ, ο μοναδικός πίνακάς του με αυτή τη θεματολογία. Ο πίνακας αποδίδεται στον Δ. ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ λόγω της τάσης να αποδίδονται στην κάπως σκοτεινή αυτή περίοδο δράσης του ασήμαντα έργα με λαϊκότερο βενετικό ύφος, ως μεσοδιάστημα μεταξύ της εγκατάλειψης της βυζαντινής τεχνοτροπίας και της ακριβώς μετέπειτα εμπλοκής του με τη βενετική. Άλλοι ερευνητές απορρίπτουν τέτοιες αποδόσεις.

00:35:47:00
Πλάνο στον ορθά αποδιδόμενο στον ΔΟΜΗΝΙΚΟ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ πίνακα «Φυγή στην Αίγυπτο», που βρίσκεται στη ΒΑΣΙΛΕΙΑ της ΕΛΒΕΤΙΑΣ. Σύγκριση με το ζωγραφικό ύφος (ελευθερία σύνθεσης, χρώμα, στάση της Παναγίας) του «Τρίπτυχου της Μόδενας» (Πινακοθήκη Estense, ΜΟΔΕΝΑ).

00:36:24:00
Πλάνα της ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ και ακολουθούν πλάνα από τον πίνακα «Ίαση του τυφλού» του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ, που βρίσκεται στην Αίθουσα El Greco του Μητροπολιτικού Μουσείου (Metropolian Museum of Arts) της πόλης. Διαφορετική εκδοχή του ίδιου θέματος βρίσκεται στην Πινακοθήκη της ΠΑΡΜΑΣ. Ο ζωγράφος έχει αρχίσει ήδη να αφομοιώνει τις βενετσιάνικες αναγεννησιακές φόρμες και αφήνει να διαφανεί το προσωπικό καλλιτεχνικό του ύφος.

00:37:42:00
Πλάνα από την ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ και την Εθνική Πινακοθήκη (National Gallery of Art) της πόλης, όπου φυλάσσεται ο ζωγραφικός πίνακας «Η εκδίωξη των εμπόρων από τον ναό», που αποδίδεται σε αυτή την περίοδο του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ. Το ενυπόγραφο έργο (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ο Κρης) παρουσιάζει ομοιότητες στην τεχνοτροπία με την «Ίαση του τυφλού» του Μητροπολιτικού Μουσείου (Metropolian Museum of Arts) της ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ. Στο έργο διαφαίνεται ο σημαντικός κατοπινός προσωπογράφος, ενώ παρατηρείται ότι οι μορφές είναι μεγαλύτερες σε σχέση με τη σύνθεση.

00:38:42:00
Εξωτερικό και εσωτερικό πλάνο της Αίθουσας Greco του Μουσείου Prado της ΜΑΔΡΙΤΗΣ, όπου μεταξύ άλλων πινάκων του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ φυλάσσεται ο πίνακάς του «Ευαγγελισμός», προσφιλές θέμα του ζωγράφου. Ο πίνακας αποδεικνύει τη γνώση του ζωγράφου για την αρχιτεκτονική και τη γλυπτική και προοικονομεί την ισπανική του περίοδο, ως πλήρους εικαστικού καλλιτέχνη κατά τα πρότυπα των ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ, ΡΑΦΑΗΛ και ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΥ.

00:39:40:00
Πανοραμικά πλάνα της ΡΩΜΗΣ, παγκόσμιας πρωτεύουσας του πολιτισμού τον 16ο αιώνα, στην οποία μετοίκισε ο 29χρονος τότε ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ, τον Νοέμβριο του 1570.

00:40:15:00
Τίτλοι τέλους.