ΠΑΛΙΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ, ΤΟ

00:02:09:00
Εμφάνιση τίτλου «1986». Η αφηγήτρια μας πληροφορεί πως το 1986 το εργοστάσιο κλείνει τα 104 χρόνια λειτουργίας, κατασκευάζοντας τα έπιπλα κήπου ΤΟΝΕ, γνωστά ως «βιεννέζικα», ενώ παρακολουθούμε πλάνα από το εξωτερικό και το εσωτερικό του εργοστασίου.

00:02:34:00
Αφηγήτρια μιλά για τον ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΝΕ. Δίνει κάποια βιογραφικά στοιχεία, υπογραμμίζοντας πως, στην προσπάθειά του να μαζικοποιήσει το έπιπλο, ανακάλυψε τη μέθοδο της καμπύλωσης του ξύλου με ατμό και ξήρανση. Το σχέδιό του αποτέλεσε για την εποχή βιομηχανική επανάσταση και ο ίδιος θεωρήθηκε σχεδιαστικό φαινόμενο. Τα εργοστάσιά του έφτασαν να παράγουν μέχρι και 5. 000 κομμάτια την ημέρα, ενώ με τη λήξη της ευρεσιτεχνίας του άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και τα εργοστάσια που κατασκεύαζαν έπιπλα κήπου ΤΟΝΕ. Παράλληλα, παρακολουθούμε πλάνα στο εργοστάσιο με τους εργάτες να δουλεύουν το ξύλο.

00:03:38:00
Η αφηγήτρια αναφέρεται στον ΓΕΩΡΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ο οποίος το 1882 έφερε από την ΑΥΣΤΡΙΑ τον εξοπλισμό ενός τέτοιου εργοστασίου, ενώ το πλάνο εστιάζει στο κάδρο με το πορτρέτο του ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ. Το πλάνο κλείνει με άποψη του εσωτερικού του εργοστασίου.

00:03:55:00
Πλάνο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, γιου του ιδρυτή του εργοστασίου, ο οποίος θυμάται τις αντιδράσεις ενάντια στη δημιουργία του εργοστασίου. Η αφηγήτρια αναφέρεται, μέσα από την αφήγηση του υπερήλικα ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, από γραπτά ντοκουμέντα και από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που δουλεύουν στο εργοστάσιο, στην προσπάθεια ανασύνθεσης της ιστορίας ενός χώρου που λειτουργεί σαν να βρίσκεται στα τέλη του περασμένου αιώνα. Παρεμβάλλεται πλάνο ενός εγγράφου, πιθανόν πιστοποιητικού της ίδρυσης του εργοστασίου το 1882, και στη συνέχεια πλάνα από το εσωτερικό του εργοστασίου με τους εργάτες την ώρα που δουλεύουν.

00:05:04:00
Πλάνο από το εσωτερικό του εργοστασίου με τους εργάτες να εργάζονται στα μηχανήματα. Η αφηγήτρια κάνει λόγο για το περιβάλλον του εργοστασίου, επισημαίνοντας πως αυτό καθορίζεται κυρίως από τις σχέσεις των ανθρώπων που το κρατάνε ακόμα στη ζωή, των πέντε εργατών που έχουν απομείνει. Το αντικείμενο του συγκεκριμένου εργοστασίου αποτελεί ένα κράμα βιομηχανοποιημένης και χειροποίητης εργασίας, διαφορετικό από τα προϊόντα που παράγει η νεοπαραδοσιακή εμπορική αντίληψη. Αυτό, επισημαίνει η αφηγήτρια, το γνωρίζουν και οι ίδιοι οι εργάτες, οι οποίοι νιώθουν τη δουλειά τους ως δημιουργική, με αποτέλεσμα να γίνονται επώνυμοι.

00:06:52:00
Πλάνο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ενώ ακούμε την αφηγήτρια να αναφέρει πως σε μεγάλη ηλικία σήμερα διοικεί το εργοστάσιο μέσα από τα μεγαλεία και τις προδιαγραφές του παλιού καιρού, μην κατανοώντας πως έχουν αλλάξει πολλά από την εποχή εκείνη. Μιλά για τον μηχανικό πατέρα του και διηγείται πώς πήγε στη ΒΙΕΝΝΗ για να μάθει το μυστικό της κατασκευής των επίπλων, και σε συνεργασία με τον ΣΕΚΕΡΗ, Διαχειριστή της Δουκίσσης Πλακεντίας, σύστησε το εργοστάσιο. Παράλληλα με την αφήγησή του, προβάλλονται σχέδια των βιεννέζικων επίπλων καθώς και πλάνα από το εσωτερικό του εργοστασίου.

00:09:49:00
Η αφηγήτρια κάνει λόγο για την ανέγερση του εργοστασίου στο Βοτανικό και δίνει μια περιγραφή των χώρων του εργοστασίου, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε πλάνα από τους χώρους του εργοστασίου. Η περιήγηση ολοκληρώνεται στο ιδιαίτερο γραφείο του πατέρα ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ιδρυτή του εργοστασίου, ενώ ακούμε τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ να μιλά για τον πατέρα του. Στη συνέχεια, η αφηγήτρια κάνει λόγο για το σπίτι της οικογένειας ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, το οποίο ήταν χτισμένο στον ίδιο χώρο με το εργοστάσιο, στοιχείο το οποίο, όπως επισημαίνει, μαρτυρεί τη διαφορά ανάμεσα στον παλιό και το νέο εργοστασιάρχη. Παράλληλα, προβάλλονται πλάνα από το εξωτερικό της οικίας.

00:12:24:00
Εξωτερικά πλάνα από το εργοστάσιο. Η αφηγήτρια υπογραμμίζει πως παλαιότερα ο βιομήχανος, εκτός από τον έλεγχο που ήθελε να ασκεί, είχε και ένα δεσμό με το προϊόν του εργοστασίου, που έφτανε ακόμα και στην υπερβολή. Υπάλληλος του εργοστασίου θυμάται ένα σχετικό περιστατικό. Η αφηγήτρια συνεχίζει με την περιγραφή της διαρρύθμισης του σπιτιού της οικογένειας ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ενώ παρακολουθούμε πλάνα από τον εξωτερικό χώρο και το εσωτερικό του σπιτιού. Αναφέρει πως στους τοίχους υπήρχαν παλιές οικογενειακές φωτογραφίες, καθώς και χειρόγραφα που προέβαλλαν την κοινωνική θέση της οικογένειας. Παρεμβάλλονται πλάνο σε οικογενειακή φωτογραφία και χειρόγραφο, αντίστοιχα. Τέλος, ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ δίνει στοιχεία για την κοινωνική θέση, το μορφωτικό επίπεδο και τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ενώ προβάλλονται πλάνα από το εσωτερικό και το εξωτερικό του σπιτιού.

00:15:58:00
Εργάτης χτυπά το σήμαντρο για την έναρξη της βάρδιας στο εργοστάσιο, ενώ η αφηγήτρια κάνει αναφορά στο καμπυλωτήριο, το οποίο κρύβει το μυστικό της κατασκευής των βιεννέζικων επίπλων. Ο εργάτης επισημαίνει πως η εργασία στο καμπυλωτήριο ήταν μυστική, γι’ αυτό και όσοι εργάζονταν στο χώρο αυτό είχαν ορκιστεί, ενώ παρεμβάλλεται πλάνο της εξωτερικής θύρας του χώρου, όπου διακρίνεται η επιγραφή απαγόρευσης της εισόδου. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ επιβεβαιώνει τον όρκο που καλούνταν να δώσουν οι εργάτες στο καμπυλωτήριο. Ακούγεται η αφηγήτρια να απαγγέλλει τον όρκο, ο οποίος στη συνέχεια εμφανίζεται σε χειρόγραφο. Ενώ ο ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ θυμάται ένα περιστατικό παραβίασης του όρκου, παρεμβάλλονται πλάνα από το εσωτερικό του καμπυλωτηρίου.

00:19:03:00
Η αφηγήτρια περιγράφει την πίσω αυλή του εργοστασίου και την αίθουσα με τον αριθμό 17. Επισημαίνει πως εκεί κατασκευάζονταν κουφώματα, καθώς και τα κιβώτια για τα πυρομαχικά του ελληνικού στρατού. Συνεχίζει, περιγράφοντας τη διπλανή αίθουσα 14, ενώ παράλληλα παρακολουθούμε πλάνα από το εσωτερικό αυτών των αιθουσών. Τέλος, αναφέρεται στην αίθουσα που βρίσκεται στο πίσω μέρος, περιγράφοντας πως το 1936, την ημέρα εορτασμού του Αγίου Πολυκάρπου, έπιασε φωτιά, ενώ το υπόλοιπο εργοστάσιο σώθηκε, με αποτέλεσμα να κηρυχθεί ο Άγιος Πολύκαρπος, προστάτης Άγιος του εργοστασίου. Ηλικιωμένος εργάτης αναφέρεται στο περιστατικό αυτό.

00:22:06:00
Η αφηγήτρια μιλά για τις επιμέρους αίθουσες, στις οποίες γίνονται οι τελευταίες επεξεργασίες των επίπλων και η φύλαξή τους, ενώ παρακολουθούμε πλάνα από την αίθουσα αυτή. Ηλικιωμένος εργάτης εξηγεί τη διαδικασία κατασκευής του επίπλου, με την κοπή του ξύλου, την επεξεργασία, την καμπύλωση με διαφορετικά καλούπια και σχέδια, και το ψήσιμο του ξύλου, ενώ παράλληλα παρακολουθούμε πλάνα ολόκληρης της διαδικασίας. Στο τέλος, ακούγεται η φωνή του ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ο οποίος αναφέρεται στους παλαιότερους τεχνίτες, ενώ βλέπουμε πλάνα με τους εργάτες εν ώρα εργασίας.

00:29:23:00
Πλάνα από το εσωτερικό του εργοστασίου με τους εργάτες να επεξεργάζονται το ξύλο, ενώ ακούγεται τεχνίτης να εξηγεί τη διαδικασία κατασκευής μιας καρέκλας, που χρειάζεται 15 μέρες. Η αφηγήτρια περιγράφει την ιδιαίτερη διαδικασία της κατασκευής της ψάθας, ενώ παρακολουθούμε αντίστοιχα πλάνα από τη διαδικασία. Τεχνίτες επεξηγούν τον τρόπο δουλειάς τους, ενώ βλέπουμε πλάνα από την επεξεργασία του ξύλου και την κατασκευή μιας καρέκλας.

00:34:31:00
Εργάτης λουστράρει τραπέζι στο χώρο του εργοστασίου, ενώ ακούγονται άλλοι τεχνίτες να μιλούν για τα διαφορετικά σχέδια επίπλων που έβγαζε το εργοστάσιο. Ο ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ επιδεικνύει διαφορετικά σχέδια επίπλων, ενώ παρεμβάλλονται πλάνα του εξωτερικού χώρου, όπου είναι τοποθετημένα διαφορετικά έπιπλα. Στη συνέχεια, ο ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ υπογραμμίζει τη σημασία της ικανότητας των τεχνιτών και αναφέρει τα ονόματα κάποιων παλαιότερων εργατών, ενώ παρακολουθούμε πλάνα των εργατών καθώς δουλεύουν.

00:37:41:00
Εργάτης χτυπά το σήμαντρο και στη συνέχεια πλάνα των άδειων χώρων του εργοστασίου, ενώ η αφηγήτρια αναρωτιέται για την τύχη του εργοστασίου. Ακούγεται ο ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ο οποίος εκφράζει την ευχή να μη χαθεί η παράδοση που συνέχιζε. Εργαζόμενοι εκφράζουν την επιθυμία να συνεχίσει το εργοστάσιο να λειτουργεί, για να μη χαθεί η τέχνη αυτή. Το πλάνο κλείνει με τον ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ να εκφράζει την απαισιοδοξία του για την τύχη του εργοστασίου.

00:39:05:00
Τίτλοι τέλους.