ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

00:00:24:00
Πλάνο στη θάλασσα. Ακολουθούν οι τίτλοι αρχής. Ακούγεται ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ να διαβάζει ποίημά του.

00:01:01:00
Πλάνο στη θάλασσα. Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ προλογίζοντας λέει πως όλοι, όταν είμαστε μόνοι, κουβεντιάζουμε με τον εαυτό μας, όλοι κάποιες στιγμές με κάποιους φίλους μας μιλάμε για τον εαυτό μας. Στο πλάνο μας φωτογραφία του ΤΙΤΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ από την παιδική του ηλικία. Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ αναφέρει πως σε ηλικία 6 χρόνων ξεκίνησε για πρώτη φορά ένα παιχνίδι με τις λέξεις, συνδύαζε λέξεις χωρίς να ξέρει ότι είναι ποιήματα. Με τον καιρό αυτό το παιχνίδι έγινε μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση.

00:02:17:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ στη θάλασσα. Τον ακούμε να διαβάζει ποιήματα. Στη συνέχεια, αναφέρει πως οι λέξεις τον μάγευαν από μικρό παιδί. Του άρεσε να τις συναρμολογεί, να φτιάχνει καινούργιους ήχους με τις λέξεις και μέσα σε αυτές να βάζει πράγματα που τον απασχολούσαν. Οι λέξεις για τον ίδιο ήταν κάτι παραπάνω από απλά σύμβολα. Κάνει λόγο για το πρώτο συνδυασμό λέξεων που πολύ αργότερα κατάλαβε ότι ήταν ποίημα. Διηγείται συγκεκριμένο περιστατικό λέγοντας πως με το πρώτο του ποίημα ήθελε να εκφράσει την αγανάκτησή του ενάντια στην καταπίεση της διευθύντριας της παιδικής κατασκήνωσης.

00:04:16:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ μιλά για τους γονείς του, αναφέροντας πως και οι δύο υπήρξαν ηθοποιοί. Στο πλάνο μας φωτογραφία με τους γονείς του. Κάνει λόγο για τα βιώματά του μέσα στον κόσμο του θεάτρου. Ιδιαίτερη μνεία κάνει στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ, από όπου παρακολουθούμε και αντίστοιχα πλάνα. Μιλά για το θέατρο ΑΛΚΑΖΑΡ στο σταθμό Λαρίσης, για τις εκεί παραστάσεις και τα σατιρικά οχτάστιχα του ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟΥ. Πλάνο με τον ΤΙΤΟ ΠΑΤΡΙΚΙΟ να περπατά έξω από το θέατρο ΑΛΚΑΖΑΡ. Εξηγεί τους λόγους που δεν ακολούθησε το επάγγελμα του ηθοποιού, αν και σπούδασε στη δραματική σχολή του ΚΑΡΑΝΤΙΝΟΥ και αργότερα στην εξορία έπαιξε σε κάποιες παραστάσεις του θεάτρου και σκηνοθέτησε μερικά έργα. Πλάνα να περπατά έξω από το θέατρο. Πιστεύει πως οι ποιητές είναι περισσότερο υστερόβουλοι, καθώς χρησιμοποιούν ένα υλικό καθόλου απτό και όμως διαιωνίσιμο, τις λέξεις. Μιλά για τις μετακινήσεις που έκανε με τους γονείς του λόγω του επαγγέλματός τους και μιλά για την επιστροφή τους στην ΕΛΛΑΔΑ αναφέροντας την περιοχή όπου διέμεναν. Παρακολουθούμε αντίστοιχα πλάνα από τη γειτονιά του ΤΙΤΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ στην ΠΛΑΚΑ. Αναφέρει πως οι γονείς του πολλές φορές τον άφηναν στη γιαγιά του ή σε ένα θείο του στην Καστέλλα, από όπου παρακολουθούμε πλάνα του σπιτιού.

00:08:25:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ αναφέρει ότι στις αρχές του πολέμου έμεναν στην οδό ΜΑΡΝΗ σε μια πολυκατοικία, από όπου βλέπουμε και τα αντίστοιχα πλάνα. Μιλά για την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Κάνει λόγο για τον πατέρα του, που την περίοδο της Κατοχής ήταν πρόεδρος του Σωματείου Ηθοποιών. Επισημαίνει ότι θαύμαζε τον πατέρα του τόσο για το θάρρος του και τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του, όσο και για τα πάθη του, ενώ λάτρευε τη μητέρα του. Παρακολουθούμε φωτογραφίες με τους γονείς του. Μιλά για τα μαθητικά του χρόνια και τα σχολεία που άλλαζε. Κάνει λόγο για το νηπιαγωγείο του ΣΑΛΒΑΝΟΥ, τη σχολή ΜΕΤΑΞΑ, την ΑΝΑΡΓΥΡΕΙΟ Σχολή στις ΣΠΕΤΣΕΣ, το ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ. Μιλά για τις αλλαγές που υπέστησαν αυτές οι περιοχές και παράλληλα παρακολουθούμε πλάνα. Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ κάνει λόγο για τα αναγνώσματά του. Περισσότερο διάβαζε ποίηση από τα βιβλία της θείας του, τη ΛΙΛΗ ΙΑΚΩΒΙΔΗ-ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ. Αναφέρεται στις συναντήσεις του με τον ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ και τον ΣΙΚΕΛΙΑΝΟ. Επίσης, μιλά για τον ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ και τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ ενώ περπατά σε παλιές γειτονιές. Αναφέρει ότι από τον ξάδελφό του, τον ΓΙΩΡΓΟ ΙΑΚΩΒΙΔΗ, άκουσε για πρώτη φορά για τον ΜΑΡΞ και τον ΦΡΟΪΝΤ.

00:12:00:00
Παρακολουθούμε πλάνα από πλατεία. Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ μιλά για την συγκεκριμένη πλατεία, για τα χτυπήματα που δέχθηκαν από τα τανκς, τους τάφους των νεκρών και για τις λαοθάλασσες που πέρασαν με τα πλακάτ. Περιγράφει τη σημερινή κατάσταση της πλατείας και τη σημερινή γενιά.

00:13:32:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ μιλά για τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, την επιθυμία του να γίνει εθελοντής και τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Κάνει λόγο για την Κατοχή, χαρακτηρίζοντάς την όχι μόνο ως μια εποχή τραγωδίας, πείνας και θανάτου, αλλά και ως μια περίοδο τρομερής πνευματικής δραστηριότητας. Κάνει λόγο για ατέλειωτες διαλέξεις, πνευματικές εκδηλώσεις, βιβλία και περιοδικά που κυκλοφορούσαν και τα θέατρα που λειτουργούσαν. Αναφέρει ότι το 1943 άρχισε να καταγίνεται με μια τριπλή δραστηριότητα που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή. Κάνει λόγο για το πρώτο του ποίημα στο «ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΙΟΤΗΣ», την πρώτη του συστηματική μελέτη, που την διάβασε σε μορφή διάλεξης, και την πρώτη του μετάφραση. Παράλληλα, παρακολουθούμε στο πλάνο το περιοδικό με το πρώτο του ποίημα, καθώς και εξώφυλλα άλλων βιβλίων του. Μιλά για την εποχή της αντιστασιακής δράσης, το ΕΑΜ και το πώς βρέθηκε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τα όπλα. Διάφορα πλάνα εκείνης της περιόδου. Κάνει λόγο για τις μεγάλες διαδηλώσεις, την επιστράτευση, τη διαδήλωση εναντίον της καθόδου των Βουλγάρων στη Μακεδονία και για την ένταξή του στην ΕΠΟΝ. Πλάνα με διάφορα συνθήματα στους τοίχους. Μιλά, επίσης, για την ένταξή του στον ΕΛΑΣ και πως αυτό συνέβαλε στο να απομακρυνθεί από την ποίηση. Ποίημα ξανάγραψε το 1948. Θεωρεί πως δε στάθηκε πιστός εραστής της ποίησης, αλλά ούτε και η ποίηση μαζί του. Ωστόσο, μέσα από αυτές τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις πιστεύει πως βγήκε κάτι πιο ουσιαστικό και, κυρίως, κάτι πιο αντιθετικό. Παρακολουθούμε, παράλληλα, εξώφυλλα βιβλίων του.

00:19:20:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ χαρακτηρίζει τα μεταπολεμικά χρόνια δύσκολα. Μιλά για τις δυσκολίες του Εμφύλιου Πολέμου και των νέων διωγμών. Αναφέρεται στην καταδίκη του ΦΥΜΑΤΙΣΜΟΥ και στην έλλειψη φαρμάκων.

00:20:07:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ μιλά για τα χρόνια του Πανεπιστημίου και τη Νομική Σχολή. Πιστεύει πως από τους πανεπιστημιακούς του δασκάλους πήρε μόνο τη λογική σκέψη, τον αδέκαστο λογικό συλλογισμό που αποτελεί τη νομική δομή. Δε νιώθει να τους οφείλει μεγάλη πνευματική οφειλή. Αντίθετα, θεωρεί πως αυτή την οφείλει στους φίλους του, με τους οποίους συνδέθηκε αλλά και συγκρούστηκε στα δύσκολα εκείνα χρόνια. Ειδική μνεία κάνει στους: ΚΙΜΩΝΑ ΑΒΛΑΜΗ που τον μύησε στα μαθηματικά, ΑΡΗ ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟ που τον μύησε στη μελέτη της φιλοσοφίας, ΧΡΗΣΤΟ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟ που τον μύησε στη μελέτη του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, στη σημασία της ποιητικής και του ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ, ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ που τον συμφιλίωσε με την ποίηση, ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΛΟΦΑΚΟ που τον μύησε στη μελέτη της ιστορίας. Θεωρεί πως οφείλει πολλά στη φιλία του με τον ΑΣΤΕΡΗ ΣΤΑΓΚΟ, ο οποίος τον έφερε σε πιο στενή επαφή με την ψυχανάλυση. Τέλος, εξηγεί τις καταστάσεις που διαμορφώνουν την προσωπικότητα του ανθρώπου.

00:23:37:00
Πλάνο με τον ΤΙΤΟ ΠΑΤΡΙΚΙΟ να περπατά δίπλα στη θάλασσα ενώ τον ακούμε να διαβάζει ποιήματα. Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ μιλά για την καταγωγή των γονιών του και των παππούδων του. Κάνει λόγο για τη ΣΙΦΝΟ, για τα παιδικά του καλοκαίρια και τα βιώματά του. Παρακολουθούμε διάφορες φωτογραφίες του από το νησί. Μιλά για τη ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ και για το 2ο Ειδικό Τάγμα Οπλιτών. Παρακολουθούμε πλάνα από το νησί, φωτογραφίες του ΤΙΤΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ στη ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ και άρθρα της εφημερίδας «Η ΑΛΛΑΓΗ».

00:25:32:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ κάνει λόγο για τα χρόνια του στον ΑΪ-ΣΤΡΑΤΗ και το στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων, λέγοντας πως έζησε τις πιο έντονες ανθρώπινες συγκρούσεις. Παρακολουθούμε πλάνα από το νησί, διάφορες φωτογραφίες του και το Δελτίο Αδείας του ΤΙΤΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ. Αναφέρει πως επέστρεψε στην ΑΘΗΝΑ το 1954 ως αδειούχος εξόριστος και τότε έβγαλε το πρώτο ποιητικό βιβλίο του, «ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ». Την ίδια χρονιά εκδόθηκε η «ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΕΧΝΗΣ», την οποία έκλεισε η Χούντα το 1967. Πλάνο με το εξώφυλλο του περιοδικού και τα περιεχόμενα ενός τεύχους.

00:26:29:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ αναφέρει πως μέχρι το 1959 ζούσε με την ιδιότητα και τους περιορισμούς του αδειούχου εξόριστου. Χάρη στην επέμβαση του ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΘΗΝΩΝ δεν ανανεώθηκε άλλο η εκτόπισή του. Μιλά για τα δώδεκα χρόνια παραμονής του στο ΠΑΡΙΣΙ, λέγοντας πως εκεί μελέτησε κυρίως κοινωνιολογία. Αφομοίωσε ιδέες, παρακολούθησε θέατρο, ζωγραφική, παρευρέθηκε σε γεγονότα και διασταυρώθηκε με ανθρώπους που άφησαν τα ίχνη τους στη ζωή του. Αναφέρει πως στο Παρίσι γνώρισε τη γυναίκα του, την ιστορικό ΡΕΝΑ ΣΤΑΥΡΙΔΗ.Μιλά, επίσης, για τα δύο χρόνια παραμονής του στη ΡΩΜΗ, λέγοντας πως νιώθει σαν να έμεινε εκεί μια ολόκληρη ζωή. Αναφέρει πως σε αυτές τις δύο πόλεις έγραψε τις περισσότερες κοινωνιολογικές μελέτες του, που εκδόθηκαν σε διάφορες γλώσσες από την UNESCO. Στο πλάνο μας οι διάφορες μελέτες του. Τονίζει το γεγονός ότι όλα τα χρόνια που έζησε στο εξωτερικό προσπάθησε μαζί με άλλους να καταγγείλει τη ΧΟΥΝΤΑ. Επισημαίνει τις επιρροές αλλά και τους φόβους του. Θεωρεί, τέλος, πως δεν μπορείς να έχεις δικό σου τόπο ούτε δική σου ποίηση χωρίς τη δική σου γλώσσα. Παρακολουθούμε διάφορες φωτογραφίες του από το ΠΑΡΙΣΙ και τη ΡΩΜΗ. Φωτογραφίες με τη γυναίκα του.

00:29:02:00
Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ αναφέρει πως γύρισε στην Ελλάδα, οριστικά πλέον, το 1975. Η Ελλάδα ήταν για τον ίδιο μια μεγάλη πρόκληση για να γνωρίσει, από τη μια, κάτι που δεν ήξερε και για να αλλάξει, από την άλλη, ορισμένες ιδέες. Πιστεύει ότι πάντα η συνείδηση ακολουθεί την αλλαγή των πραγμάτων και είναι πολύ δύσκολο να την κρατάς σε επαφή με την πραγματικότητα.

00:30:22:00
Ακούγεται ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ να διαβάζει ποιήματα. Πλάνο στη θάλασσα. Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ μιλά για τη σπουδαιότητα των πιο απλών πραγμάτων μέσα στη ζωή, για την έντονη βίωση πραγμάτων στην καθημερινότητα. Αναφέρεται στην αποτύπωση των αισθήσεων και των βιωμάτων στο χαρτί και στη σπουδαιότητα των βιβλίων. Θεωρεί ότι το βιβλίο διασώζει τη μνήμη και επισημαίνει ότι αυτό που κάνει τη ζωή μας πιο άδεια σήμερα είναι αυτή η χαλάρωση μνήμης ή πολλές φορές η αντικατάστασή της από μια πλαστή μνήμη, που αλλοιώνει το παρελθόν. Παράλληλα, παρακολουθούμε πλάνα από το γραφείο και τη βιβλιοθήκη του ΤΙΤΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ. Συνεχίζει λέγοντας πως τον απασχολεί το παρελθόν από μια διπλή σκοπιά και εξηγεί τους λόγους. Αναφέρει πως δεν εξιδανικεύει ποτέ του το παρελθόν, προτιμά το παρόν με τις δικές του δυσκολίες και θέλει να συμμετάσχει στις διαδικασίες δημιουργίας του μέλλοντος. Ο ίδιος δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον παρά τις όποιες δυσκολίες και θεωρεί σημαντική τη συμβολή του καθενός στα όσα διαδραματίζονται. Καταλήγει λέγοντας πως η ζωή δε θα ήθελε να περιορίζεται μόνο στο υλικό επίπεδο ή στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων, αλλά στην ίδια την ουσία της στάσης των ανθρώπων απέναντι στους συνανθρώπους τους. Θεωρεί ουσιαστική κατάκτηση να αποδέχεσαι τον άλλο μέσα στη διαφορετικότητά σου, μέσα στη δική σου ιδιαιτερότητα. Ενδιάμεσα παρακολουθούμε διάφορα εξώφυλλα βιβλίων του.

00:38:22:00
Τίτλοι τέλους.